కీసరగుట్ట

కీసరగుట్ట గుడి గోపురం

బయట నుంచి గుడి

 మొన్న కార్తీక మాసంలో ఓ రోజు " కీసరగుట్ట " వెళ్లాం. హైదరబాద్ సిటీకి సుమారు ముఫ్ఫై,నలభై కిలోమీటర్లు దూరంలో ఉంది కీసరగుట్ట. బస్సుల ఫ్రీక్వెన్సీ కూడా బాగానే ఉంటుంది. పొద్దుటే బయల్దేరి సాయంత్రానికి తిరిగి వచ్చేయచ్చు. మేము వెళ్లినప్పుడు జనం ఉన్నా, టికెట్ రేట్లను బట్టి నాలుగైదు క్యూ ల విభజన ఉండటం వల్ల దర్శనం తొందరగా జరిగింది మాకు. కొత్తరంగులతో అందంగా ఉంది గుడి. ఈమధ్యనే బాగుచేయించారుట. గుడిలో రాముడిచే ప్రతిష్ఠించబడిన "రామలింగేశ్వరస్వామి" దర్శనం చేసుకున్నాం. కార్తీకమాసం కావటంతో అందరూ ఒక చోట దీపాలుపెడుతుంటే, నాతో పట్టుకెళ్ళిన ఆవునెయ్యి,ప్రమిదలతో నేను కూడా దీపాలు వెలిగించాను. గుడి చుట్టూఆ చూస్తూంటే కొండ అంతా అక్కడక్కడ నేలలో పాతుకుపోయినట్లు, చెల్లాచెదురుగా కనబడ్డ బోలెడు శివలింగాలు ఆశ్చర్యం కలిగించాయి. అవేమిటని అడిగితే కీసరగుట్ట గుడికి సంబంధించిన ఓ చిన్న కథ చెప్పారు అక్కడివాళ్ళు ...

గర్భగుడిలోకి వెళ్ళే దారి

ఆ కొండపై శివలింగాన్ని ప్రతిష్ఠించదలచిన శ్రీరాముడు హనుమంతుడిని కాశీ నుంచి శివలింగాలను తెమ్మని పంపాడుట. సమయం మించిపోతున్నా హనుమంతుడు రానందువల్ల శ్రీరాముడు కోసమని శివుడే స్వయంగా ఒక శివలింగాన్ని ఇస్తే, రాముడు ఆ శివలింగాన్ని సరైన ముహుర్తానికి ప్రతిష్ఠించాడుట. ఆ తర్వాత శివలింగాలతో వచ్చిన హనుమంతుడు, తాను తెచ్చిన శివలింగాలు ఉపయోగపడలేదనే కోపంతో వాటిని తన తోకతో విసిరివేసాడుట. అవి కొండంతా చెల్లాచెదురుగా పడి అలా ఉండిపోయాయిట. అయితే రాముడు హనుమంతుడి కోపం చల్లార్చటానికి గుడి ముందర హనుమంతుడికి కూడా పుజలు జరిగేలా విగ్రహన్ని ఏర్పాటు చేసి, ఆ కొండకు "కేసరిగుట్ట" అని హనుమంతుడి పేరుని పెట్టాడుట. ఆ కేసరిగుట్ట పేరు రాను రాను కీసరగుట్ట అయ్యిందట.

గుడిబయట ఉన్న పేద్ద ఆంజనేయ విగ్రహం

ఆంజనేయ విగ్రహం

చుట్టుపక్కల ఉన్న శివలింగాల్లో పెద్దది..

హనుమవిగ్రహం వద్ద ఉన్న శివలింగం

చెల్లాచెదురుగా అక్కడక్కడా కనబడ్డ శివలింగాలు

గుడి చూసి క్రిందకు రాగానే మాకు కార్తీకమాస వనభోజనాలు సందడితో కిటకిటలాడిపోతున్న పార్క్ కనబడింది. మేము లోపలికి వెళ్ళి  ఓ చోట కూచుని పైన కొండపై కొన్న పులిహోర,లడ్డూ ప్రసాదాలు తినేసి మేమూ వనభోజనాలు కానిచ్చేసాం అని తృప్తిపడ్డాం. పెద్ద పెద్ద పొయ్యిలు కూడా పెట్టుకుని వంటలు కూడా వండుకుంటున్న కొన్ని గుంపులను చూస్తే చిన్నప్పుడెప్పుడో ఓసారి చాలామందితో కలిసివెళ్ళిన వనభోజనాలు గుర్తుకు వచ్చాయి. మా పాప కూడా కాసేపు పార్కులో ఆడుకున్నాకా తిరిగి ప్రయాణమయ్యాము.

పార్క్ లో దర్శనమిచ్చిన శివపార్వతుల కుటుంబం

వారి ఎదురుగా నందీశ్వరుడు

పార్క్ లో సందడి

అయితే గుడి బయట భోజనానికి సరైన హోటల్ గానీ తిఫిన్ తినటానికి చిన్నపాటి టిఫినసెంటర్ గానీ లేవు. అందువల్ల మనతో పాటుగా ఏవైనా తినిబండారాలు పట్టుకెళ్లటమే మార్గం. పర్వదినాల్లోనూ, పండుగల్లోనూ కాకుండా ఏ ఆదివారమో సరదాగా, ప్రశాంతంగా గడిపిరావటానికి అనువైన ప్రదేశం ఇది.

Timepass movie !

ఏళ్ల తరువాత.. First day First show చూసా!! సాధారణంగా ఏ ప్రత్యేకతా లేనిదే సినిమాలకు వెళ్ళను నేను. అంటే...అవార్డ్ మూవీ అనో..మంచి డైరెక్టర్ అనో, హీరోహీరోయిన్ల కోసమో, పాటలు నచ్చాయనో...అన్నమాట. అలా కొన్ని మంచిసినిమాల కోసం ఎదురుచూసీ కూడా చూడటం కుదరని రోజులున్నాయి. అయితే ఒకోసారి కేవలం ఉల్లాసం కోసం, బిజీ రొటీన్ నుంచి బ్రేక్ కోసం ఏదన్న సినిమా చూడాలనిపిస్తుంది. అలా ఏ ఎదురుచూపూ లేకున్నా ఏదన్నా చూడాలి అనుకుంటూంటే ఇవాళ రిలీజయిన "Ek Main Aur Ekk Tu" సినిమా కనబడింది. మొత్తానికి చూసేసా ! ఇందులో నటీనటులు,దర్శకుడు ఎవరి పట్లా నాకు ఆసక్తి లేదు. గొప్ప సినిమా కాకపోయినా నా మూడ్ ని రిఫ్రెష్ చేసిందీ సినిమా. aimless timepass movie అన్నమాట.

ఏడుపులు,పెడబొబ్బలు, ఢిషుం ఢిషుంలూ, కక్షలు, ప్రతీకారాలూ లేకుండా సాదా సీదాగా రెండుగంటల కాలం కులాసాగా గడిచిపోయేలా చేసిందీ సినిమా. కథ గురించి పెద్దగా చెప్పేందుకు ఏమీ లేదు. మన తెలుగు "బొమ్మరిల్లు" సినీకథను కాస్త అటు ఇటు చేసారు. స్నేహం-ప్రేమ, స్నేహితులు ప్రేమికులు కాలేరు, ప్రేమికులు-స్నేహితులు ఒకటి కాదు అంటూ ప్రేక్షకులకు ప్రైవేటు చెప్పే సినిమాల నుంచి కూడా కాస్తంత కాన్సెప్ట్ తీసుకుని ఒక కిచిడీ కథను తయారు చేసారు. చివరికి ఏదో ఒక స్టేట్మెంట్ పై ఖరారుగా నిలబడి ఉంటే, కనీసం 'దర్శకుడు చెప్పదలుచుకున్న విషయం ఇది' అని క్లారిటీ ఉండేది. కథలో బలం లేకపోవటం వల్ల ఉన్న సన్నివేశాలనే సాగదీసి, చివరికి ఎటూ కాకుండా కథను గాలికి వదిలేసారు. దర్శకుడు చెప్పదలుచుకున్న సందేశం ఏమీ లేదు. కథాబలం ఉండుంటే తప్పకుండా గుర్తుంచుకోదగ్గ సినిమా అయిఉండేది. కొన్ని సన్నివేశాలు మాత్రం మనసుకు హత్తుకునేలా ఉన్నాయి.

రత్నా పాఠక్ షా(Naseeruddin Shah భార్య) లాంటి అనుభవజ్ఞురాలైన నటి ఇలాంటి చోద్యమైన పాత్ర వేసిందేమిటి అనిపించింది. ఈ పాత్ర కన్నా ఇంకా 'Jaane Tu Ya Jaane Na' సినిమాలో తల్లి పాత్ర సరదాగా బావుంది . డబ్బు పెట్టి చూసే ప్రేక్షకులకే తప్ప డబ్బు తీసుకుని నటించే నటులకు ఇలాంటి పట్టింపులు ఉండవేమో మరి ! కరీనా కపూర్ మొహం నాకు అస్సలు నచ్చకపోయినా ఆమె అభినయంలో వంక ఎప్పుడూ ఉండదు. ఇమ్రాన్ కూడా బాగా చేసాడు కానీ బలంలేని కథనంతో వీరిద్దరి నటనా వృధా అయినట్లు అనిపించింది నాకు. కరీనా ఇమ్రాన్ కన్నా పెద్దగా కనబడింది అనకుండా ఉండటానికీ ఆమె వయసులో కాస్త పెద్ద అని ఓ డైలాగ్ చెప్పించేసారు.

టైటిల్స్ లో వచ్చిన పాట బావుంది కానీ అది ఆడియోల్లో ఎక్కడా కనబడలేదు. బాలీవుడ్ లో కొత్తతరం గీతరచయితలూ, సంగీత దర్శకులు బలమైన స్థానాన్నే సంపాదించుకుంటున్నరనటానికి ఈ ఆడియో సక్సెస్సే సమధానం. 'అగ్నిపథ్' లో పాటలకు సాహిత్యాన్ని అందించిన "అమితాబ్ భట్టాచార్య" ఆ చిత్రానికి కూడా విలువైన సాహిత్యాన్ని అందించారు. అతని సాహిత్యానికి నేను అభిమానిని అయిపోయానేమో కూడా. "దేవ్ డి" తో జాతీయపురస్కారాన్ని అందుకున్న "అమిత్ త్రివేది" కూడా నిరుత్సాహపరచలేదు. "ఆహటే.." పాట మాత్రం నాకు విన్నప్పుడే బాగా నచ్చింది. కార్తీక్ చాలా బాగా పాడాడు కానీ శిల్పా రావు వాయిస్ మాత్రం పాటకు నప్పలేదు. వేరెవరితోనయినా పాడిస్తే బావుండేది.

రెండుగంటలు సమయం ఉండీ, లేక ఏమీ తోచక టైం పాస్ చెయ్యాలనిపిస్తే ఈ సినిమా చూడచ్చు.

కాలజాలం

ఒక ఇంట్లో మనుషులమే మనసారా.. తృప్తిగా మాట్లాడుకుని వారాలు,నెలలు అవుతున్న యాంత్రిక యుగం ఇది. పొద్దున్న లేస్తే రోజెలా గడుస్తోందో తెలియనంతగా ఉరుకులు పరుగులు. చేరాల్సిన గమ్యాలు.. చేరుకోలేని గమ్యాలు.. బదులు చెప్పాల్సిన జవాబులు.. ఇంకా ఎన్నో నిన్నల్లోనే మిగిలిపోతున్నాయి..! మనకి మనమే సమయం కేటాయించుకోలేక సతమతమయ్యే హడావుడి జీవితంలో ఇంక బంధువులను కలిసే అవకాశాలు వచ్చినా సమయాభావం వల్ల వాటిని చేజార్చుకోవాల్సి వచ్చేస్తోంది. మనమే కాక మన పిల్లలకూ బంధుత్వాల్లోని మాధుర్యాన్ని అందించలేని నిస్సహాయ స్థితి మనది. ఒకే ఊళ్ళో ఉన్నా, అభిమానాలూ, అప్యాయతలు ఉన్నా కూడా smsలతోనూ, ఫోన్ కాల్స్ తోను సరిపెట్టేసుకోవాల్సివస్తున్న కాలజాలం ఇది.


చిన్నప్పుడు అందరు బంధువుల ఆహ్వానాలకీ, పెళ్ళిళ్ళకీ తప్పకుండా ఎలా హాజరయ్యేవాళ్ళమా అని నాకే ఆశ్చర్యం వేస్తూ ఉంటుంది. ఆహ్వానాలనేమిటీ ప్రతి వేసవి సెలవుల్లోనూ పిన్నిలు,పెద్దమ్మలూ, మావయ్యలు ,బాబయ్యలు ఎందరి ఇళ్ళకు వెళ్ళేవాళ్లం... చల్లని వెన్నెల్లో ఆరుబయటో, డాబా మీదో అందరం కూచుని కబుర్లు చెప్పుకున్న మధురమైన క్షణాలు ఇప్పుడేవి..? పిల్లలందరం గంతులు వేస్తూ, ఆటలాడుతూ, ఉడికించుకుంటూ, అటు ఇటూ పరిగెడుతూనే పెద్దలందించే పెద్ద పెద్ద ఆవకాయ ముద్దలు గుటుక్కున మింగుతూ కేరింతలు కొట్టిన మన అపురూపమైన జ్ఞాపకాలను మన పిల్లలక్కూడా మనం ఇవ్వగలుగుతున్నామా..? ఊళ్ళోకి ఇద్దరుమావయ్యలు వచ్చరని తెలిసి మళ్ళి ఎప్పటికి కలుస్తామో.. అని ఉన్నపళంగా అరవైకిలోమీటర్లు హడావుడిగా పరుగులు పెట్టి..వాళ్లను కలిసి వచ్చాకా నాకు కలిగిన ప్రశ్నలు ఇవి.


మా నలుగురు మేనమామల్లో ఇప్పుడు ఉన్నది వారిద్దరే. అనుకోకూండా ఊళ్ళోకి వచ్చారు. అరడజనుమంది దాకా కజిన్స్ ఉన్నాం ఉళ్ళో. పెద్దవాళ్ళు ఎన్ని చోట్లకని తిరుగుతారు? అందుకని ఒకరి ఇంట్లో వాళ్ళు అక్కాచెల్లెళ్ళు,అన్నదమ్ములు కలిసారు. మేమూ వీలయినవాళ్ళం వెళ్ళాం. నేనయితే అందరినీ కలిసి రెండేళ్ళు అవుతోంది. మా అన్నయ్యను కూడా దాదాపు రెండు నెలలకు ఇవాళ చూశాను. వాడు ఆఫీసుకి వెళ్పోతూంటే..ఒక్క క్షణం. ఇంత యాంత్రికమైపోయిందే జీవితం అని కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి !! పతి ఏడాదీ బంధువులందరం ఒక్కసారన్నాఎక్కడోఅక్కడ కలిసే రోజుల నుంచి.. అందరి పెళ్ళిళ్లకూ అందరం తప్పనిసరిగా ఒకచోట చేరే రోజుల నుంచీ.. ఒకే ఊళ్ళో ఉన్నా నెలలతరబడి బంధువులెవ్వరిని ఎవ్వరం కలవటానికి వీలులేని పరిస్థితికి చేరాం. ఒక్కొక్కరం ఒక్కో మూల.. పాతిక ముఫ్ఫై కిలోమీటర్ల దూరంలో ఎవరి సంసారసగరంలో వాళ్ళు ఈదులాడుకుంటుంటే  ఇంకేం కలుస్తాం?


రెండేళ్ళ తరువాత మావయ్యలనీ, అత్తల్నీ, పిన్ని,బాబయ్యా.. అందరిని చూస్తే ఆశ్చర్యం వేసింది. ఏమిటి ఇంతలో వీళ్ళింత పెద్దవారయిపోయారు? ఇలా వార్ధక్యపు చాయలు వచ్చేసాయి? అని. చిన్నప్పటి నుంచీ చూస్తున్నవాళ్లలో ఆ వయసు తెచ్చిన మార్పుని ఎందుకో మనసు అంగీకరించలేకపోతోంది. బహుశా అద్దం ముందర క్షణం నించుని మనలో వయసు తెస్తున్న మార్పుని పరిశీలించుకుంటే మనకి మనమే నచ్చమేమో ! కానీ ఈ మధ్యకాలంలో బంధువులను కలిసే చాలా అవకాశాలు మిస్సయ్యకా ఇవాళ అందరినీ చూస్తే ఎంతో ఆనందం కలిగింది. ఒక జంటతో స్టేషన్ దాకా వెళ్ళి రైలు ఎక్కించి తృప్తిగా ఇల్లు చేరాను. రక్త సంబంధంలోని తీపి ఇలాగే ఉంటుందేమో !!

పున్నమి చంద్రుడు...मॊरॆ सय्या...పాట

ఇవాళ మా ఇంటి దగ్గర పెట్టిన సంతకి వెళ్ళి కూరలు కొనుక్కుని వస్తున్నానా... చెవిలోని ఎఫ్.ఎంలో అదివరకు వినని ఒక పాట వినబడింది. "मॊरॆ सय्या..सय्या....मॊसॆ बॊलॆना...लाख जतन कर हारी..." అంటూ వస్తున్న ఆ పాట చాలా బావుంది... ఎదురుగా పున్నమి చంద్రుడు అందంగా కనిపిస్తున్నాడు.. చెవిలో ఈ పాట... కలిగిన అనిర్వచనమైన అనుభూతిని మాటల్లో చెప్పలేను... చంద్రుడ్ని చూస్తూ విన్నందుకో ఏమో ఆ పాట నాకు చాలా చాలా నచ్చేసింది.

ఇంటికి రాగానే నెట్లో వెతికితే ఈ లింక్ దొరికింది.
http://youtu.be/tptlZ8cOG4I
'hyderabad blues 2' చిత్రంలోని పాట అనీ, 'Biddu' స్వరపరిచినదనీ తెలిసింది. కానీ పాడినది 'Fuzon ' అని ఉంది. గాయకుడి వివరాలు లేవు..! 'Fuzon ' band name అయినా పాడినవాళ్ళ పేరు ఇస్తే బావుండేది.. ఎవరికన్నా గాయకుడి పేరు తెలిస్తే చెప్పగలరు...

ఆ పాట ఇదే....(నిషిగంధ గారు ఇచ్చిన లింక్ ఇది)

'కృష్ణావతారం(1982)' నుంచి "సిన్నారి నవ్వు.. సిట్టి తామర పువ్వు.."

పెద్దగా జనాదరణ పొందని బాపూ సినిమాల్లో ఒకటి 1982 లో తీసిన "కృష్ణావతారం". ఇందులో కృష్ణ, శ్రీదేవి ముఖ్య తారాగణం. ముళ్ళపూడి వెంకటరమణగారు డైలాగులూ, స్క్రీన్ ప్లే అందించారు. మామాఅల్లుళ్ళైన కంస-కృష్ణుల కథను సోషలైజ్ చేసి తీసిన సినిమా ఇది. ఈ సినిమా పాటల తాలూకూ గ్రామ్ఫోన్ రికార్డ్(LP record) ఉండేది మా ఇంట్లో. కారణమేమంటే ఈ సినిమాలో "సిన్నారి నవ్వు.." అనే పాటను నాన్నగారి రేడియో మిత్రులు శ్రీ ఇంద్రగంటి శ్రీకాంత శర్మ గారు రాసారు.

నాకు చాలా చాలా ఇష్టమైన తెలుగు పాటల్లో ఇదీ ఒకటి. ఈ పాట ఎన్నిసార్లు వినేదాన్నో ... ! కె.వి.మహాదేవన్ గారు అద్భుతంగా స్వరపరిచిన ఈ పాట మొత్తంలో వెనకాల వచ్చే "ఫ్లూట్ బిట్" నాకు చాలా ఇష్టం. ఎస్.పి.బాలసుబ్రహ్మణ్యం, ఎస్.పి.శైలజ కూడా ఈ పాటను చాలా బాగా పాడారు.
http://www.raaga.com/play/?id=193134

సాహిత్యం:
సిన్నారి నవ్వు.. సిట్టి తామర పువ్వు..
సెరువంత సీకటినీ సుక్కంత ఎలుగు
సుక్కంత ఎలుగేమో సూరీడు కావాల
సిన్నారి సిరునవ్వు బతుకంత పండాలా

పువ్వులో పువ్వుంది.. బంగారు తల్లీ
పువ్వునంటే ముళ్ళు పొంచిఉన్నాయి
మనసున్న మడిసొకడు ఈడనున్నడు
కీడు రాకుండాను తోడుండగలడూ...
సిన్నారి నవ్వు సిట్టి తామరపువ్వు...

ఓ కంట కన్నీరు ఉరికేను చూడు
ఓ కంట పన్నీరు కురిసేను నేడు
కన్నతల్లీ మనసు మురిపాలవెల్లీ
కళ్ళలో మెరిసేను అనురాగవల్లీ

ఒంటిమలినాలేవీ మనసంటవోయీ
ఒడిలోని పాపాయి వటపత్రసాయి..
హాయి హాయి హాయి ఆపదలూగాయీ(2)
సిలకల్లె కులికేవు మొలకపాపాయి
హాయి హాయి హాయి.. ఆపదలూగాయీ..(2)
సిలకల్లె కులికేవు మొలకపాపాయి
హాయి హాయి హాయి ఆపదలూగాయీ
సిలకల్లె కులికేవు మొలకపాపాయి

అత్తరూలేదురా పన్నీరు లేదు
ఉడుకునీరే సాలు మనకూ పదివేలు
సాంబ్రాణి పొగమాటు ఓ సందమామ
నీ అగులుచుక్కా సొగసు అద్దానికీసు
కన్నతల్లికీ కంటిపాపవే గానీ
కడమాళ్ళకే కంటి నలుసువయ్యావు

నేలపై పారాడు బాలకిట్టమ్మా
నెమలికన్నేదిరా నాకూ సూపమ్మా
నేలపై పారాడు బాలకిట్టమ్మా
నెమలికన్నేదీరా నాకూ సూపమ్మా...


ఈ సినిమాలో జనాదరణ పొందిన మరో పాట "మేలుకోరాదా కృష్ణా మేలుకోరాదా.. నలుగురి మేలుకోరే వాడా మమ్మేలుకోవేరా " ఎప్పుడూ రేడియోలో వస్తుండేది. ఇది నారాయణరెడ్డిగారు రాసినట్లున్నారు. ఈ చిత్రం లోని మిగిలిన పాటలు ఇక్కడ వినవచ్చు...
http://www.cineradham.com/newsongs/song.php?movieid=1614&moviename=Krishnavataram(1982)

ఒక గజల్ జ్ఞాపకం..

నేను 7th క్లాస్ లో ఉన్నప్పుడు అనుకుంటా మేము ఢిల్లీ వెళ్ళాము. అప్పుడు రైల్లో ఒక హిందీ పత్రిక మర్చిపోయారు ఎవరో. అందులో ప్రచురించిన ఒక కవిత నాకు చాలా నచ్చింది. అప్పటికి భాషపై పెద్దగా పట్టు కూడా లేదు.రచయిత పేరు ustad Qateel Shifayi అని ఉంది. ఇంటికి వచ్చాకా అర్ధం కాని పదాల అర్ధాలు వెతికి రాసుకుని, ఆ హిందీ పత్రికను జగ్రత్తగా చాలా ఏళ్ళు దాచుకున్నాను. తర్వాత (ఆ కవితను రచయిత పేరుతో సహా) డైరీలో రాసేసుకుని పత్రిక పడేసాను.

కాలేజీ రోజుల్లో ఒకసారి జగ్జీత్ సింగ్ లైవ్ షో ఒకటి టివీలో వస్తూంటే మొత్తం షో అంతా రికార్డ్ చేసుకున్నా. అందులో నేను చిన్నప్పుడు దాచుకున్న ఆ హిందీ కవిత గజల్ గా జగ్జీత్ సింగ్ పాడుతుండగా విని ఆశ్చర్యపోయాను... భలే సంబరపడిపోయాను. డైరీ వెతుక్కుని నే రాసుకున్న పాట సాహిత్యం అంతా అదేనని అర్ధమై సంబరపడిపోయాను.

తర్వాత మళ్ళీ కొన్నేళ్ళకు నేను బ్లాగ్లోకంలోకి వచ్చిన కొత్తల్లో ఒకసారి భైరవభట్ల కామేశ్వరరావు గారి బ్లాగ్ చూసాను. అందులో జుగల్బందీ  అన్న టపాలో ఈ కవిత ప్రస్తావన చూసి సంభ్రమాశ్చర్యాలకు గురైయ్యాను. ఆ ఆనందంలో కాలేజీరోజుల్లో చదివిన కవిత అనేదో వ్యాఖ్య రాసా కానీ తర్వాత ఆ చిన్ననాడు దాచుకున్న కవిత గుర్తుకు వచ్చింది..అప్పటికప్పుడు రికార్డ్ చేసుకున్న ఆ పాత కేసెట్ వెతికి ఆ జగ్జీత్ గజల్ మళ్ళీ విన్నాను.

ఆ కవిత ఎన్నిసార్లు చదివినా, గజల్ విన్నా... తనివితీరదు... అంత ఇష్టం ఆ సాహిత్యం నాకు.
ఇదిగో ఆ గజల్, సాహిత్యం రెండు...





lyrics: 


अपनॆ हॊटॊं पर सजाना चाह्ता हूं (३)
आ तुझॆ मॆ गुनगुनाना चाह्ता हूं(२)

कॊई आसूं तॆरॆ दामन पर गिरा कर(३)
बून्द कॊ मॊती बनाना चाह्ता हूं
आ तुझॆ मॆ गुनगुनाना चाह्ता हूं(२)

थक गया मैं करतॆ करतॆ याद तुझकॊ(३)
अब तुझॆ मैं याद आना चाह्ता हूं
अपनी हॊटॊं पर सजाना चाह्ता हूं


छा रहा है सारी बस्ती मैं अंधॆरा
रोशनी कॊ घर जलाना चाह्ता हूं
आखरी हिच्की तॆरॆ जानॊं पे आऎ
आखरी हिच्की...(३)
आख्री हिच्की तॆरॆ जानॊं पे आऎ
मौत भी मैं शयराना चाह्ता हूं

कभी यू भी तॊ हॊ..

'97, '98 ప్రాంతంలో జగ్జీత్ సింగ్ స్వరపరిచి, అన్ని గజల్స్ పాడిన ఓ ఆల్బం "Silsilay". అందులోని ఆఖరిదైన " कभी यू भी तॊ हॊ.." గజల్ చాలా బావుంటుంది. ఈ ఆల్బంలోని అన్ని గజల్స్ కీ జావేద్ అఖ్తర్ సాహిత్యాన్ని అందించారు.






singer &composer : Jagjit singh
Lyrics: Javed akhtar
Album: Silsilay

कभी यू भी तॊ हॊ (2)
दरियां का साहिल हॊ
पूरॆ चांद की रात हॊ
और तुम आऒ..
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)

परियॊं की मेह्फिल हॊ
कॊइ तुम्हारी बात हॊ
और तुम आऒ..
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)

कभी यू भी तॊ हॊ
ऎ नरम मुलायम ठंडी हवाऎं,
जब घर सॆ तुम्हारॆ गुजरॆ
तुम्हारी खुष्बू चुराऎं..
मॆरॆ घर लॆ आऎं
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)

सूनी हर मेह्फिल हॊ
कॊई ना मॆरॆ साथ हॊ
और तुम आऒ..
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)

कभी यू भी तॊ हॊ
ऎ बादल ऐसा टूट्कॆ बरसॆ
मॆरॆ दिल की तरहा मिलनॆ कॊ
तुम्हारा दिल भी तरसॆ..
तुम निक्लॊ घर सॆ...
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)

तन्हाई हॊ.. दिल हॊ..
बूंदॆ हॊ..बरसात हॊ...
और तुम आऒ..
कभी यू भी तॊ हॊ..(2)


ఈ ఆల్బం లోని అన్ని పాటలూ ఇక్కడ వినచ్చు:
http://www.smashits.com/silsilay-jagjit-singh-javed-akhtar/songs-5493.html

మనసుని తాకని 'Agneepath'

సినిమా ఒక ఊహాప్రపంచం ! వాస్తవంలో మనం చెయ్యలేనివీ, కేవలం ఊహించగల పనులను సినిమాల్లో హీరోలు చెయ్యటం చూసి మనం ఆనందపడతాం. అది నిజం కాదు... మానవమాత్రులెవ్వరూ అలా చెయ్యలేరు అని తెలిసినా సరే. ఊహాజనితమైన భ్రమలోకి మనలను తీసుకువెళ్ళి మనలో నిద్రాణమైఉన్న ఊహలకు, కోరికలకూ తమ పాత్రల ద్వారా రూపం కల్పిస్తారు కాబట్టి మనం నటినటులను అభిమానిస్తాం. కానీ అభిమానిస్తున్నాం కదా అని తర్కవిరుధ్ధమైన కథలున్న సినిమాల్లో నటిస్తే... అభిమానులకు మిగిలేది నిరాశే !

నేటితరం మేటి తారలతో తీయబడిన హిందీ చిత్రం "అగ్నిపథ్". హేమాహేమీలున్నారు... పబ్లిసిటి బాగుంది.. సినిమా అద్భుతంగా ఉంటుందని వెళ్ళిన నాకు మాత్రం నిరాశనే మిగిల్చింది "అగ్నిపథ్". నటీనటులందరు తమతమ పాత్రలలో శక్తివంచన లేకుండా నటించారు. అయితే కథనంలోని లోపాలు ఈ చిత్రంలోని రసానందానికి అడ్డుకట్టు వేసాయి. నటినటులు ఎంత బాగా చేస్తున్నా కథలో చెప్పబడిన 'ప్రతీకారాగ్ని' మనసుని తాకలేకపోయింది. సినిమాలో జరిగే సన్నివేశాలేమీ మనసుని కదిలించలేకపోయాయి. ఎప్పుడయిపోతుందా అని టైమ్ చూసుకున్నాను. Total feel is missing అనిపించింది నాకు.


ఈ చిత్రం అమితాబ్ గతంలో నటించిన అగ్నిపథ్(1990) చిత్రదర్శకుడికి శ్రధ్ధాంజలి మాత్రమే... అనే ఒక వివరణ సినిమా మొదలయ్యే ముందు చూపెట్టారు. అందువల్ల ఆ సినిమాను యధాతథంగా పాత కథతో పునర్నిర్మించలేదని తెలుస్తోంది. రెండిటిలో సామ్యం చెప్పటానికి నేను పాత అగ్నిపథ్ చూడలేదు కూడా. ఒక కొత్త చిత్రంగా చూస్తే, కొత్త అగ్నిపథ్ లోని లోపాలు నన్ను చాలా నిరాశపరిచాయి. పాత సినిమా కథ ఖచ్చితంగా కొత్త చిత్రానికి భిన్నంగా ఉండిఉంటుందని నా అంచనా... లేదా అది కూడా అమితాబ్ అభిమానుల వల్ల హిట్ చిత్రమయి ఉండచ్చు...!


సినిమా మొదట్లో పూలదండలు వేసి మరీ సత్కరించి, అభిమానించిన స్కూల్ టీచర్ పై నింద పడిన వెంఠనే గ్రామప్రజలు ఏ విచారణ చేయకుండా, అతను చెప్పేది ఒక్క మాటా వినకుండా అమాంతం అతడిని చితకబాది, ఉరి తీయటం అనేది చాలా అన్యాయమైన తీర్పు. ఊరి జమిందారు కూడా అసూయపడేంత జనాదరణ కలిగిన టీచర్ పై ఘోరమైన నింద పడితే గ్రామప్రజలు అతడికి సంజాయిషీ చెప్పుకునే అవకాశం ఇవ్వరా? మాస్టారిపై అమితమైన గౌరవ మర్యాదలు చూపిన ప్రజలు అంత సంస్కారరహితంగా ఎలా ఉంటారు? అన్నది నా మెదడు దొలిచిన ప్రశ్న.


ఇక చిత్రం మొదటి భాగంలో పగే ప్రాణంగా, ప్రతీకారమే ఊపిరిగా పెరిగిన కథానాయకుడు ఎన్నో తెలివైన పథకాలతో 'రౌఫ్ లాలా' లాంటి గేంగ్స్టర్ నే మోసగించగలుగుతాడు. అంచలంచలుగా అతడి స్థానాన్ని ఆక్రమించగల సమర్ధ్యం, తెలివి ఉన్న శక్తివంతమైన పాత్రగా చూపెట్టిన "విజయ్ చౌహాన్" చిట్టచివరలో ఏ జాగ్రత్తా లేకుండా మాండ్వా కు వెళ్లటం, అక్కడ నరరూపరాక్షసుడైన కాంచా దగ్గరకు ఏకాకిగా వెళ్ళి చావుదెబ్బలు తినటం నాకు హాస్యాస్పదంగా తోచాయి. తెలివైన నాయకుడిగా చూపెట్టినప్పుడు ఒక తెలివైన పథకంతో కాంచా లాంటి దుర్మార్గుడిని అంతం చేసినట్లు చూపెడితే, లేదా కాంచా తన తప్పును గ్రామ ప్రజల ముందర ఒప్పుకునేట్లు చూపెట్టినా బాగుండేది. ఏ ముందస్తు పథకాలు లేకుండా కాంచా చేతిలో సులభంగా తన్నులు తిని, కత్తిపోట్లు పొడిపించుకుని హీరో నేలకూలటం అనేది సినిమాలో మొదట చూపిన అతడి తెలివికీ,పరాక్రమానికీ అవమానం.


చివరలో చూపెట్టినట్లు కేవలం తన బలం ద్వారానే ప్రతీకారం తీర్చుకునే ఉద్దేశం ఉంటే, ఏ అడవిలోనో లేదా వేరే ఊళ్ళోనో ఉండి...కండలు పెంచి పెద్దయ్యాకా వచ్చి విలన్ ని చంపెయ్యచ్చు కదా. ముంబై మాఫియా గొడవల్లో తలదూర్చి, అక్కడ తన శక్తియుక్తులతో తనకంటూ ఒక బలమైన స్థానాన్ని సంపాదించినట్లు చూపించటం ఎందుకు? అదీకాక రెండు మూడు కత్తిపోట్లతో, బోలెడు దూరం బరాబరా ఈడ్చబడ్డాకా కూడా లేచి, నుంచుని, 'కాంచా' లాంటి బలమైన వ్యక్తిని అమాంతం లేవనెత్తి క్రిందపడేయ్యటం మానవమత్రులవల్ల అయితే కాదు...! (సినీహీరోల వల్లే అవుతుంది మరి..:)) ఇక అప్పటికప్పుడు తిరుగుబాటు చేసిన ఆ ఊరిప్రజలు అంతకు ముందు 'కాంచా' హీరోను ఒక్కడినీ చేసి కొడుతుంటే ఎందుకు ముందుకు రాలేకపోయారు? అన్నది కూడా అర్ధం కాని ప్రశ్నే !


రౌఫ్ లాలా, కాంచా ఇద్దరి మరణాలూ చాలా సులభంగా ఉండి ఏళ్ల తరబడి నాయకుడిలో పెరిగిన ప్రతీకారానికి తగ్గట్టుగా లేవు. నరరూప రాక్షసులు అని చెప్పినప్పుడు వాళ్ల చావు కూడా భయానకంగానే ఉండాలి కదా..! నటీనటులందరూ పోటీపడి నటించారేమో అనిపించింది. హృతిక్, రిషీ కపూర్, జరీనా వహబ్, ఓంపురి అంతా తమ పాత్రలకు నూరుశాతం న్యాయం చేసారు. గతంలో "ఖల్ నాయక్" సినిమాతోనే నెగెటివ్ పాత్రలో రాణించగలనని సంజయ్ దత్ నిరూపించాడు. ఇప్పుడు ఒక పూర్తిస్థాయి ప్రతినాయకుడిగా అద్భుతంగా చేసాడు. కానీ అతడి పాత్ర నిడివి తక్కువగా ఉంది. ఎక్కువగా నటించే అవకాశం ఇవ్వనేలేదు. ఐటెమ్ సాంగ్ చేసిన కత్రీనా, నాయకురాలి పాత్రలో ప్రియాంక ఇద్దరూ కూడా (ఎంత బాగా చేసినా) మరింత సన్నబడి గడకర్రలుగా కనబడ్డారు తప్ప వినోదాన్ని పంచే అందగత్తెలుగా నాకయితే కనబడలేదు.

ఏ చిత్రానికయినా నేపథ్యసంగీతం ఊపిరి లాంటిది. అందులో భాగంగా కీలకమైన సన్నివేశాల్లో మళ్ళీ మళ్ళీ రిపీట్ అయ్యి ప్రేక్షకుడి నోట ఈలగా మారే 'theme music' ఒకటుంటుంది. సంజయ్ దత్ తాలుకూ సన్నివేశాలు వచ్చినప్పుడు, హృతిక్ ఎత్తులు వేసినప్పుడూ ఈ సినిమాలో theme music వినిపిస్తుంది. అది బావుంది  కానీ మొత్తమ్మీద నేపథ్యసంగీతం లో వాయిద్యాల హోరు ఎక్కువగా ఉందనిపించింది. నాకు సినిమాలో నాకు బాగా నచ్చినవి పాటలు. ఈ చిత్రంలో పాటలకు ఉత్సాహవంతమైన, హృద్యమైన సంగీతాన్ని అందించారు అజయ్-అతుల్. ప్రతి పాటకూ "అమితాబ్ భట్టాచార్య" అందించిన సాహిత్యం ఉన్నతంగా ఉంది. ముఖ్యంగా నాకు రెండు పాటలు బాగా నచ్చేసాయి. రూప్ కుమార్ రాథోడ్ పాడిన "ऒ सय्या..", సోనూ నిగం పాడిన "अभी मुझ में कही.." ."గున్ గున్ గునారే..గున్ గున్ గునారే", "చిక్నీ ఛమేలీ" ఉత్సాహవంతంగా ఉన్నాయి.

Greater expectations can indeed lead to disappointment అని నాకు నిరూపించింది ఈ సినిమా. రీమేక్ చెయ్యాలనుకుంటే హింసాత్మక చిత్రాలే ఎందుకు? ఉత్సాహభరితమైన లేదా హాస్యరసప్రధానమైన చిత్రాలనెందుకు ఎన్నుకోకూడదు? అన్నది నా ప్రశ్న.

Horti Expo 2012

ఎప్పుడెప్పుడా అని ప్రతి ఏడూ ఎదురు చూసే రోజు నిన్న వచ్చింది. ఊళ్ళో హార్టీకల్చర్ ఎగ్జిబిషన్ మొదలయ్యింది. ప్రతి జనవరి చివరి వారంలో మూడు నాలుగుగురోజులు నగరంలో జరుగుతుంది. వివిధ ప్రాంతాల నుంచి పూలమొక్కలు, కాయగూరలు, రకరకాల చెట్లూ, బోన్సాయ్ మొక్కలూ, ఎరువులూ, మొక్కల కుండీలు, వ్యవసాయానికి ఉపయోగపడే పరికరాలు మొదలైనవి ప్రదర్శనకూ, అమ్మకానికి పెడతారు. ఎప్పుడు మొదలుపెట్టారో తెలీదు కానీ నేను మొదటిసారి తొమ్మిది,పదేళ్ల క్రితం అనుకుంటా Hitex Exhibition Centre లో ఈ హార్టీకల్చర్ ఎగ్జిబిషన్ చూసాను. అప్పుడు కేవలం మొక్కలు మాత్రమే ప్రదర్శనకూ, అమ్మకానికి ఉండేవి.

పువ్వులు..పువ్వులు..పువ్వులు... 
రంగురంగుల పువ్వులు.. గులాబీలు..చామంతులు...మందారాలు...
రకరకాల ఆకులు... చుట్టూరా పచ్చదనం...
రకరకాల cactus లు, crotons, రంగురంగుల orchids..మత్తెక్కించే లిల్లీ పూలూ...
ఇంకా...గుబులంతా పోగొట్టి కబుర్లాడేవి..
నవ్వులు పూయించేవీ.. ఆహా అనిపించేవీ...
మైమరపించే పువ్వులు...అన్నీ చూసి మైమరచిపోయాను..!!

ఇప్పుడు మూడేళ్ళనుంచీ మిస్సవకుండా ఈ ప్రదర్శనకు వెళ్తున్నాను. ప్రదర్శన లోనూ చాలా మార్పులు వచ్చేసాయి. తినుబండారాల స్టాల్, ఓ పుస్తకాల స్టాల్,  ఓ ఐస్క్రీం స్టాల్.. ఇలా కొత్త కొత్తవి ఇందులో కలిసాయి. ఇంకా నయం natural flower colours తో డిజైన్ చేసిన బట్టలు అంటూ ఓ బట్టల కొట్టు కూడా పెట్టారు కాదు అనుకున్నా..! ఈసారి ప్రదర్శన కన్నా నిరుడు ఇంకాస్త బావుంది అనిపించింది. "ఫ్లవర్ ఎరేంజ్మెంట్" కి ప్రత్యేకం ఓ స్టాల్ ఉండేది. ఈసారి ఉండి కానీ చాలా చిన్నది. నాలుగైదు రకాలకన్నా ఎక్కువ లేవు. పైగా అన్నీ రొటీన్ గా ఉన్నాయి. ఏదేమైనా చుట్టూరా రకరకాల పువ్వులు, పచ్చదనం కాస్తంత ఉన్నా మనసుకు ఆహ్లాదం, చికాకుల్లోంచి కాస్తంత మైమరుపు పుష్కలంగా దొరుకుతాయి. అలా చూసుకుంటే ఈసారి కూడా ఆ ఆనందం నాకు దక్కింది.

ఈసారి బోన్సాయి విభాగంలో అందరి దృష్టినీ ఆకర్షించింది ఈ బుజ్జి చింత చెట్టు

క్రితం ఏడాది ఇలాంటి ఆర్టిఫీషియల్ పువ్వుల ఫోటోలు ఇక్కడ పెట్టాను.

 కూరగాయమొక్కలు పెంచే రకరకాల విధానాలు కూడా చూపెట్టారు ఇలా:

ప్రదర్శనలొ నాకు అస్సలు నచ్చనిది ఈ పూల మొక్కలను మోసే కూలీలు. ఆడవాళ్ళు కూడా బుట్ట కావాలా అని తిరుగుతు ఉంటారు పాపం. జనాలు శుబ్భరంగా మొక్కలు కొనేసుకుని ప్రదర్శన అంతా ఇలా వెనక్కాల తలలపై మొక్కలు మోసే కూలీలతొ తిరగటం నాకెందుకో నచ్చదు...పాపం అనిపిస్తుంది.

ఈసారి ఎక్కువ కూరగాయల మొక్కలకు ఫోటోలు తీశాను. రకరకాల కూరగాయమొక్కలను ఇంట్లో ఎలా పెంచుకోవచ్చునో చూపిస్తూ పెట్టిన స్టాల్స్ చాలా బాగున్నాయి. 

ఎండిపొయిన చెట్టు కొమ్మల్లో బుజ్జి బుజ్జి మొక్కలు ఎలా పెంచారో చూడండి...

అన్నింటికన్నా నచ్చిన మొక్క ఇది. క్రితం సారి ప్రదర్శనలోఇదే పేద్ద చెట్టు పెట్టారు .

ఈసారి ఎక్కువ కూరగాయల మొక్కలకు ఫోటోలు తీశాను. వీటిని చూస్తే నాకు కాకినాడలో చిన్నప్పుడు చూసిన "ఫలపుష్పప్రదర్శనే" గుర్తుకు వస్తుంది.



సజ్జలు



ఈ Expo లో జనాలను ఆకర్షిస్తున్న మరొక స్టాల్ "అరోవా" అనే హెర్బల్ టీ స్టాల్. ఈ హెర్బల్ టీ బాలాజీ ఆయుర్వేదిక్ ఫార్మసీ వాళ్లదిట. పాలు,పంచదార ,కెఫిన్,టీ ఆకులు లేకుండా కేవలం సొంఠి, మిరియాలు, పిప్పలి, జీరక, ధనియాలు,లవంగం, ఇలాచీ, దాల్చిన చెక్క, వాము, కుంకుమపువ్వు మొదలైనవాటితో ఈ హెర్బల్ టీ తయారు చేసారుట. నిమ్మరసం, తేనె కలిపి వేడి వేడిగా స్టాల్ వాళ్లు ఇచ్చిన ఈ టీ(Rs.5/-) నాక్కుడా బాగా నచ్చింది.



ఇంతకీ ఏమీ కొననేలేదు నిన్న. మళ్ళీ వెళ్ళాలి కొనటానికి...!!

క్రితం ఏడాది హార్టీకల్చర్ ఎగ్జిబిషన్ ఫోటోలు:

వంశవృక్షం - వెండితెర నవల

ప్రఖ్యాత కన్నడ రచయిత డా. ఎస్.ఎల్.భైరప్ప గారికి 1966 లో కన్నడ సాహిత్య అకాడమీ బహుమతి తెచ్చిన నవల "వంశవృక్ష". ఈ నవల ఆధారంగా అదే పేరుతో తీసిన కన్నడ చిత్రానికి జాతీయ బహుమతి (దర్శకత్వానికి) కూడా లభించింది. ఈ చిత్రాన్ని తెలుగులో బాపు-రమణలు "వంశవృక్షం(1980)" పేరుతో రీమేక్ చేసారు. సంభాషణలు, సినీ అనుకరణ, ముళ్ళపూడి. నవలీకరణ చేసినది శ్రీరమణగారు.ఇది బాపూ సినిమా అని తెలీనివారు, విశ్వనాథ్ సినిమా ఏమో అనుకునేలా ఉంటుందీ సినిమా కథ. 'శంకరాభరణం' తరువాత మరో గుర్తుండిపోయే పాత్రలో జె.వి.సోమయాజులు ఇందులో కనిపిస్తారు. కె.వి.మహాదేవన్ గారు అందించిన బాణిల్లో "వంశీకృష్ణ.. యదు వంశీకృష్ణా..." పాట చాలా బావుంటుంది.

ఈ సినిమా బాగా చిన్నప్పుడు హాల్లో చూసిన గుర్తు మాత్రమే ఉంది. బయట సీడి కూడా దొరకలేదు కానీ శ్రీరమణగారు నవలీకరించిన పుస్తకం మా ఇంట్లో ఉండేది. అది అప్పుడప్పుడు చదువుతూ ఉండేదాన్ని. ఇటీవలే ఈ వెండితెరనవల చాన్నాళ్ళకు దొరికింది. గొల్లపూడిగారి ’సాయంకాలమైంది’ చదివినప్పుడు నాకు ఈ సినిమానే గుర్తు వచ్చింది. బాపూ గారి "తూర్పువెళ్ళే రైలు" సినిమాలో నటించిన నటి జ్యోతి ఈ సినిమాలో నాయిక. బాపూ ఇతర చిత్రనాయికల్లాగనే ఈ చిత్రంలో బాపూబొమ్మ అయిపోతుందీ అమ్మాయి. మొదట్లో కాసేపు కలవారింటి కోడలుగా నగలన్నీ పెట్టుకుని కన్నులకింపుగా కనబడుతుంది. బాలీవుడ్ నటుడు అనిల్ కపూర్ ఈ సినిమా ద్వారా తెలుగు తెరకు పరిచయమయ్యాడు.


ఈ చిత్ర కథ చాలా భారమైనదనే చెప్పాలి. గోదారొడ్డున ఉన్న తిరుమలపురం గ్రామంలో వంశప్రతిష్ట, పరువు,గౌరవం కల కుటుంబం శ్రీనివాసాచార్యుల వారిది. ఆయన ఏకైక కుమారుడు మాధవాచార్యులు. అతని భార్య సరస్వతి. వారి ముద్దుల కుమారుడు నామకరణమహోత్సవంతో కథ ప్రారంభం అవుతుంది. ఆనందకరమైన సరస్వతి జీవితంలో అనుకోని విధంగా చీకట్లు అలముకుంటాయి. మాధవాచర్యులను గోదారి తనలో కలిపేసుకుంటుంది. 'బిడ్డ బాధ్యత చూసుకుంటే చలదూ... ' అన్న అందరి మాటలూ తోసివేసి, ప్రొఫెసర్ పార్థసారథి గారి ప్రోద్బలంతో కోడలిని గోదారి ఆవలి వడ్డున ఉన్న కాలేజీలో చేరుస్తారు శ్రీనివాసాచార్యులవారు. అక్కడ ప్రొఫెసర్ గారి తమ్ముడు, ఇంగ్లీషు లెక్చరర్ అయిన శేషుతో పరిచయం ఏర్పడుతుంది. వారిద్దరి స్నేహం బలపడుతుంది.

మొదట ఒప్పుకోకపొయినా శేషు తెచ్చిన వివాహ ప్రస్థావనను తోసేయలేకపోతుంది సరస్వతి. పెద్ద మనసున్న అత్తమామలంటే అమెకెంతో గౌరవం. తన సమస్యను ఉత్తరంలో రాసి మామగారి వద్ద పెడుతుంది ఆమె. వంశప్రతిష్ట అంటే ప్రాణం పెట్టే శ్రీనివాసాచర్యులు గారు సరస్వతితో చెప్పిన మాటలకు ఆమె తలవంచుతుంది. కానీ శేషుని వదిలి ఉండలేనని తెలుసుకుని, ఇంట్లో చెప్పకుండా అతడిని వివాహం చేసుకుంటుంది. అయితే బిడ్డనూ కూడా ఆమె వదుకోలేకపోతుంది. శేషు భార్యగా తన బిడ్డ కోసం శ్రీనివాసాచార్యుల గడప ఎక్కుతుంది సరస్వతి. అదే రోజు మొదటి భర్త అబ్దీకం జరుగుతూండటం యాదృచ్ఛికం. సరస్వతిని దుయ్యబుడుతున్న అందరినీ శాంతపరిచి ఆమెతో ఉచితానుచితాలు మట్లాడి నిర్ణయం ఆమెకే వదిలేస్తారు శ్రీనివాసాచార్యులవారు. మామగారి మాటలను కాదనలేక బిడ్డను వదిలి ఒంటరిగా వెళ్ళిపోతుంది సరస్వతి. అయితే పిల్లవాడి తాలూకూ బెంగ, అశాంతి ఆమెను జీవితాంతం వెంటాడి ఆమెను కృశింపజేస్తాయి.

ఉపకథ గా ప్రొఫెసర్ పార్థసారధి,  డాక్టరేట్ చేస్తూ ఆయనకు సహాయ పడుతున్న కరుణ; ఆయన రాస్తున్న భారతీయ తత్వశాస్త్రం పై థీసీస్ , వారిద్దరి వివాహం ఎన్నో ఆలోచనలను కదిలిస్తాయి. సినిమా మొదట్లో పార్థసారధి భార్య నాంచారి, కొడుక్కు తలంటు పొయ్యటానికి అతని వెనకాల పరిగేట్టే సీన్ నవ్వుతెప్పిస్తుంది. అది నాకిప్పటికి లీలగా గుర్తుంది. తరువాత ఆయన చివరి దశలో భార్య వద్దకు వచ్చి క్షమాపణ అడిగే దృశ్యం కూడా మర్చిపోలేము.

పెరిగి పెద్దయిన మనవడికి ఒకరోజు బృందావనంవారి  వంశవృక్షాన్ని చూపెడుతున్న సమయంలో తన తండ్రిగారు రాసిపెట్టిన ఒక లేఖ శ్రీనివాసాచార్యుల కళ్ళబడుతుంది. నిప్పులాంటి ఓ నిజం ఒక్కసారిగా ఆయనలో అలజడిని రేపుతుంది. ఈ నేపధ్యంలో వచ్చే పాటలోని సి.నారాయణరెడ్డి గారి సాహిత్యం బావుంటుంది..

ఏది వంశం? ఏది గోత్రం? ఏది పరమార్ధం?
ఏది బీజం? ఏది క్షేత్రం? ఏది పురుషార్థం?
ఏది పాపం? ఏది పుణ్యం? ఏది గీటార్థం?
మత్స్యమై కూర్మమై - వరాహమై నరసింహమై
బ్రాహ్మణాకృతి వామనుండై - క్షత్రియాకృతి రాముడై
యదుకులమ్మున కృష్ణుడై - ఇన్ని అవతారములు దాల్చిన
ఆదిదేవుని వంశమేదీ వర్ణమేదీ - గోత్రమేదీ సూత్రమేదీ?

ఆ నిజం ఏమిటి? సరస్వతి జీవితం చివరికి ఏమైంది? తల్లి పనిచేస్తున్న కాలేజీలోనే ఇంటర్లో చేరిన ఆమె కొడుకు కృష్ణకు తల్లి ఎవరో తెలిసిందా? అన్నది మిగిలిన కథ. ఈ మొత్తం కథలో ప్రభావవంతమైన పాత్ర బృందావనం శ్రీనివాసాచార్యులవారిదే. ఆలోచింపజేసే ఎన్నో ప్రశ్నలు పుస్తకం మూసాకా కూడా మనల్ని వెంటాడతాయి. ఈ కథకు  సినిమాను శ్రీరమణగారు నవలీకరించిన తీరు బాగుంటుంది.

"వంశవృక్షం" సినిమా పాటలు క్రింద లింక్ లో వినవచ్చు:
http://www.raaga.com/channels/telugu/album/A0002467.html

డౌన్లోడ్ కోసం:
http://www.telugusongsfree.com/2011/08/vamsa-vruksham-1980-telugu-movie-audio-mp3-songs.html 

Rahul sharma's "Destination's.."

సంగీత వాయిద్యాల్లో నాకు చాలా ఇష్టమైనది సంతూర్. సంతూర్ వాదన విన్నప్పుడల్లా నాకు వానచినుకులు తుంపరలు తుంపరలుగా ఆకుల మీద పడుతున్నట్లుగా ఉంటుంది. సంతూర్ మీద ప్రేమతో ఓసారి రాహుల్ శర్మ(pt. శివ కుమార్ శర్మ కుమారుడు)  "Time Traveler" కేసెట్ రిలీజైన కొత్తల్లో కొనుక్కున్నా. అందులో "DESTINATION'S " నాకు చాలా ఇష్టం. అది అనుకోకుండా ఇవాళ యూట్యూబ్ లో దొరికింది.

ఇందులో 53 నిమిషాల దగ్గర వచ్చే బిట్ through out వస్తూ ఉంటుంది. ఆ బిట్ నాకు చాలా ఇష్టం.
టం ట - టం ట - టం ట - టం ట - టం టం టం...
మీరూ వినేయండి...

ఈ కేసెట్ లోని అన్ని ట్యూన్స్ ఇక్కడ వినవచ్చు:
http://ww.smashits.com/time-traveler/songs-5698.html

कैसा है इश्क ..

రాహత్ ఫతే అలీ ఖాన్ పాడిన ఒక పాట అదివరకు ఒకటి టపాలో పెట్టాను.. నిన్న మరో మంచి పాట ఓ ఎఫ్.ఎం లో విన్నాను. "మేరె బ్రదర్ కి దుల్హన్' సినిమా లోది పాట. సాహిత్యం సంగీతం రెండు బాగున్నాయి. రాహత్ గళం కుడా సరిగ్గా సరిపోయింది పాటకి.

song : iShq  risk
Film: Mere Brother Ki Dulhan
Singer: Rahat Fateh Ali Khan
Music : Sohail Sen
Lyricist: Irshad Kamil




lyrics :

कोई बोले दरिया है...कैसा, कैसा है इश्क
कोई माने सेहरा है...कैसा, कैसा है इश्क
कोई बोले दरिया है...कैसा, कैसा है इश्क
कोई माने सेहरा है...कैसा, कैसा है इश्क

कोई सोने सा तोले रे, कोई माटी सा बोले रे
कोई बोले के चांदी का है छुरा
होता ऐसे ये मौके पे, रोका जाए ना रोके से
अच्छा होता है, होता है ये बुरा
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..
अजब सा रिस्क है......

कैसा इश्क है...(3)

मुश्किलों मे ये डाले, जो भी चाहे करा ले,
बदले ये दिलों के फैसले.
मन का मौजी, इश्क तो जी
अलबेली सी राहों पे ले चले.. (2)

कोई पीछे ना आगे है
फिर भी जाने क्यूँ भागे है
मारा इश्के का, इश्के का दिल मेरा..दिल मेरा..

इसके उसके ये हिस्से मे, तेरे मेरे ये किस्से मे
मौला सीखे बिन सीखे बिन दे सिखा.
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..



नैना लागे तो जागे, बिना डोरी या धागे
बंधते है दो नैना ख्वाब से.
ना अता हो, ना पता हो
कोरे नैनो मे कोई आ बसे..(2)
इसका उसका ना इसका है
जाने कितना है, किसका है
कैसी भासा मे, भासा मे है लिखा

इसके उसके ये हिस्से मे, तेरे मेरे ये किस्से मे
मौला सीखे बिन सीखे बिन दे सिखा.
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..
कैसा ये इश्क है, अजब सा रिस्क है..

వటపత్ర శాయికీ వరహాల లాలి

మధురమైన పి.సుశీల గాత్రానికి అద్భుతమైన నారాయణరెడ్డి గారి సాహిత్యం జోడై అమృతాన్ని తలపిస్తే, ఇళయరాజా అందించిన స్వరాలు వెన్నెలలు కురిపిస్తాయి...!

ఈ పాటలో "కరిరాజముఖునికి గిరితనయ లలి.." వాక్యం నాకు చాలా నచ్చుతుంది. అలానే "త్యాగయ్య లాలి..." అనేప్పుడు సుశీల పలికించే గమకం బావుంటుంది. ఇక పాట మొత్తంలో రాధిక ముఖంలో కనబరిచే హావభావాలకి హేట్స్ ఆఫ్..అనాలనిపిస్తుంది.

స్వాతిముత్యం చిత్రం నుంచి నాకెంతో ఇష్టమైన పాట...



సాహిత్యం:

లాలి లాలి లాలి లాలి (2)
ప: వటపత్ర శాయికీ వరహాల లాలి
రాజీవనేత్రునికి రతనాల లాలి
మురిపాల కృష్ణునికీ...(2) ముత్యాల లాలి
జగమేలు స్వామికి పగడాల లాలి ((ప))

1చ: కల్యాణరామునికి కౌసల్య లాలి(2)
యదువంశవిభునికి యశోద లాలి(2)
కరిరాజముఖునికీ...(2) గిరితనయ లాలి
పరమాంశభవునికి పరమత్మ లాలి ((ప))

జోజో.. జోజో.. జో...(2)

2చ: అలమేలుపతికి అన్నమయ్య లాలి(2)
కోదండరామునికి గోపయ్య లాలి(2)
శ్యామలాంగునికి శ్యామయ్య లాలి(2)
ఆగమనుతునికి త్యాగయ్య లాలి ((ప))

REVOLUTION 2020

నవంబర్లో అనుకుంటా ఒక కొలీగ్ ట్రైన్లో తను చదివేసాకా, ఈ పుస్తకం చదవమని ఇచ్చారని ఇంటికి తెచ్చారు శ్రీవారు. తను చదివి మెచ్చేసుకున్నారు కానీ నాకు ఆ పుస్తకం తెరవవటానికి మరో నెల పట్టింది. కథ మంచి సస్పెన్స్ లో ఉన్నా కూడా రోజుకు పాతిక పేజీలకన్నా చదవటం కుదరకపోతూంటే భలే కోపం వచ్చేసేది. డిసెంబర్ చివరివారంలో కాలికి దెబ్బ తగలటంతో 'జరిగేవన్నీ మంచికనీ...' అని పాడేకుంటూ సగమ్ చదివిన పుస్తకాన్ని ఒక్క రోజులో పూర్తి చేసేసి హమ్మయ్య ! అని ఊపిరితీసేసుకున్నా. ఉత్కంఠతతో నన్ను అసాంతం చదివించిన ఆ పుస్తకమే ఈ "REVOLUTION 2020".

రచయిత గురించి:
 చేతన్ భగత్. దేశంమొత్తమ్మీద ఇప్పుడీ పేరు ఒక సంచలనం. ఐదే నవలలు. ప్రతి నవలకూ వెల్లువలా ప్రసంశలు. రెండు నవలలు సినిమాలుగా మారగా, అందులో ఒకటి("3 Idiots") అనూహ్యమైన విజయాన్ని చూసింది. మరో రెండు నవలలు సినిమాలుగా మారుతూ నిర్మాణ దశలో ఉన్నాయి. ఇప్పుడీ లేటేస్ట్ నవల "REVOLUTION 2020" మార్కెట్లోని బెస్ట్ సెల్లర్స్ లో ఒకటి. ఇంతకు ముందు "3 Idiots" రిలీజ్ అయినప్పుడు నేను ఇతని పేరు విన్నాను. మొదటి నాలుగు నవలలు నేను చదవలేదు. అనుకోకుండా ఈ ఒక్క పుస్తకం చదవటం జరిగింది. ఇతను ఇంత పాపులర్ అవ్వటానికి కారణం తెలుసుకోవాలని ఆసక్తిగా ఈ పుస్తకం చదివాను. యువతను గురించీ, కొన్ని సమకాలీన సమస్యలను గురించీ ఇతను రాస్తాడని అర్ధమైంది. చేతన్ భగత్ టార్గెట్ 'యువత' అనిపించింది! అతని ఉద్దేశాలు, ఆంతర్యాలూ ఏవైనా రచనా శైలి ఆకట్టుకునేలా ఉంది. నవలను మొదలుపెట్టింది మొదలు చివరిదాకా వదలాలనిపించకపోవటం, మధ్యలో ఆపాల్సివచ్చినప్పుడూ..మళ్ళీ ఎప్పుడు చదువుతామా అనే తపన కలగటం...ఇవే ఏ రచనలోనైనా ముఖ్యంగా ఉండాల్సినవి. అవే ఆ రచయితకు విజయసోపానాలు. అది చేతన్ సాధించాడు.

ఈ కథలో ఏముంది?

మొదట ఇది ఒక సాధారణ ప్రేమ కథ అనుకున్నాను. కానీ ఇది వివిధ అంశాలను, సమకాలీన సమస్యలనూ కలిపిన ఒక విభిన్నమయిన కథ అని అర్ధమైంది. యువకుల కలలు-ఆశలు, యువకుల ఆశయాలు, చదువులు, నిరుద్యోగం, ప్రేమ, వివాహం మొదలైన అంశాలే కాక సమాజంలో అడుగడుగునా లంచగొండితనం ఎలా పాతుకుపోయిందో కూడా కళ్ళకి కట్టినట్లు చూపుతుందీ నవల. మరోపక్క ఒక నిస్సహాయ ప్రేమికుడి సున్నితమైన ప్రేమ, ఆనందం, ఒంటరితనం, నిరుత్సహం, వేదన మొదలైన అనేక పర్శ్వాలనూ మనసుకు హత్తుకునేలా చిత్రీకరించాడు రచయిత.

ఇది ఒక ముక్కోణ ప్రేమకథ. కథాస్థలం ప్రాచీన ప్రఖ్యాత పట్టణం "వారణాసి". ఉత్తమ రచనకు కావాల్సినవంటూ Aristotle ప్రతిపాదించిన three unities (unity of time, place and action) ఈ  నవలలో బాగా కుదిరాయి . తన ఆశయాలను నిజం చేసుకోవాలనీ, దేశం కోసం ఏదేదో చెయ్యాలనీ ఆశ పడే యువకుడు రాఘవ్. తన తెలివితేటల్ని ఒక ఉద్యమానికి, మార్పుకీ నాందిగా వాడుకునే వారణాసి పౌరుడు అతను. తన అపజయాన్నే పునాదిగా చేసుకుని వేళ్ళూరిన లంచగొండితనాన్ని నిచ్చెనగా చేసుకుని ఉన్నతశిఖరాలను అందుకుంటాడు గోపాల్. తన తెలివితేటల్ని అవినీతి బాటలో నడిపించి విజయాన్ని పొందుతాడు. బాల్యస్నేహితులైన వీరుద్దరూ ఒకరినే ప్రేమించటం కథలోని మెలిక. చివరికి అమ్మాయి ఎవరికి దక్కుతుందా అన్నది నవలలోని పతాక సన్నివేశం.

కథలో శక్తివంతమైన గోపాల్ పాత్ర ముందు రాఘవ్, ఆరతి ఇద్దరూ అతిథులే అనిపిస్తారు. చదువుతున్నంత సేపూ గోపాల్ తో మనం నవ్వుతాం, గోపాల్ తో మనం వేదన పడతాం, గోపాల్ తో పాటు కన్నీరు కారుస్తాం, గోపాల్ తో పాటూ మనమూ ప్రేమిస్తాం...! అతని బాట అవినీతితో నిండినదైనా, స్వచ్ఛమైన అతని ప్రేమ మన మనసుల్ని తాకుతుంది. నిస్వార్ధమైన అతని త్యాగం 'అయ్యో..' అనిపిస్తుంది...! స్వచ్ఛత నిండిన అతని ప్రేమ మనల్ని స్పర్శిస్తుంది. 'చివరికి ఇలా చేసాడేం... ఆమెను తనదాన్ని చేసేసుకోవచ్చు కదా...' అనే స్వార్ధపూరిత ఆలోచన పాఠకులకు కలిగేలా చెయ్యటంలో రచయిత సమర్థవంతమయ్యాడు.

కథలో మధ్య మధ్య రచయిత అమ్మాయిల స్వభావాల గురించి చెప్పే వాక్యాలు సరదాగా ఉంటాయి. ఒక చారిత్రాత్మక పట్టణంలో జరిగిన అందమైన ముక్కోణ ప్రేమ కథను గోపాల్ కళ్ళతో చూడటానికి.. అతని సున్నితమైన భావాలను స్పర్శించటానికీ పుస్తకం చదవచ్చు !

నచ్చనిది:

నాటకీయత ఎక్కువైందేమో అనిపిస్తుంది కథ చివరలో. ముందర రాసిన నాలుగు నవలలూ సినిమా కథలుగా మారిపోవటం వల్ల ఈ కథ కూడా 'వెండితెర'ను దృష్టిలో పెట్టుకుని రాసాడా? అనిపిస్తుంది. రచయితకు జనాకర్షణ ఎక్కువైపోతే కథనంలో నాటకీయత ఎక్కువయ్యే ప్రమాదం కూడా ఉందేమో అన్న అనుమానం నన్ను వెంటాడింది.

సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు

బ్లాగ్మిత్రులందరికీ సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు.