సత్సంగత్వే నిస్సంగత్వం
నిస్సంగత్వే నిర్మోహత్వమ్ |
నిర్మోహత్వే నిశ్చలతత్త్వం
నిశ్చలతత్వే జీవన్ముక్తిః ||
Showing posts with label నేటి కబుర్లు. Show all posts
Showing posts with label నేటి కబుర్లు. Show all posts

Saturday, May 8, 2021

మోడ్రన్ Genieలు !


కొందరు దేశ ప్రజల నిర్లక్ష్యం వల్ల, అజాగ్రత్త వల్ల చేతులారా కొని తెచ్చుకున్నదే ఈ ప్రస్తుత విషమ పరిస్థితి ! (ప్రభుత్వాలనో, మరెవరినో నిందించే కన్నా ముందర బాధ్యత గల దేశ పౌరులుగా మన బాధ్యతను మనం ఎంతవరకూ నిర్వర్తించాం అన్నది కూడా మనం అంతర్లోచన చేసుకోవాల్సిన విషయం.)

ఇటువంటి పరిస్థితుల్లో కుటుంబాలకు దూరంగా ఉంటూ తమ విధులను ఎంతో సమర్థవంతంగా, శక్తికి మించి నిర్వర్తిస్తున్న డాక్టర్లు, నర్సులు, ఇతర హాస్పట్లల్ సిబ్బంది, అంబులెన్స్ డ్రైవర్లు మొదలైనవారందరూ ఎంతో హర్షనీయులు. కానీ వారందరితో పాటూ మనం చేతులెత్తి నమస్కరించాల్సినవారు మరికొందరు ఉన్నారు. వారే ఆన్లైన్ వెబ్సైట్ల డెలివరీ కుర్రాళ్ళు! ఎంతో రిస్క్ తీసుకుంటూ వీధుల్లో , ఎండల్లో, ఎన్నెన్నో దూరాలు తిరిగి తిరిగి మనందరి ఆన్లైన్ ఆర్డర్లను మన తలుపు దగ్గరకు తెచ్చి అందిస్తున్న Genieలు వాళ్ళు.


ఇవాళ ప్రపంచమంతా మన చేతుల్లోని ఆరేడు అంగుళాల ఫోనులో ఇమిడిపోయింది. మహమ్మారి వైరస్ కారణంగా ఇవాళ ప్రపంచం వణికిపోతోంది. అత్యవసరం అయితే తప్ప బయటకు వెళ్లద్దని పదే పదే అంతటా వినిపిస్తున్న మాట. తప్పనిసరి పనులు, ఆఫీసులు ఉన్న ప్రజలు ముసుగులు మొదలైన రక్షణా కవచాలు ధరించి యుధ్ధసైనికుల్లా తప్పక తిరుగుతున్నారు. కానీ ఇంట్లో ఉండి, ఇంట్లోంచి పనులు చేసుకుంటున్న ప్రజానీకం అందరమూ ఏ వస్తువు కావాలన్నా చేతిలోకి ఫోన్ తీసుకుని టిక్కు మని ఒక్క నొక్కు నొక్కుతున్నాము. గంటల్లోనో, ఒక రోజులో, రెండురోజుల్లోనో మనకి కావాల్సిన వస్తువు మన తలుపు దగ్గర వచ్చి పడుతోంది. మనం హాయిగా ఇంట్లోంచి ఆర్డర్ చేసుకుని తెప్పించుకుంటున్నాం కానీ అవి తెచ్చేవాళ్ళు ఎంత శ్రమ పడతారో అనిపిస్తుంది నాకు. వాళ్ళ శ్రమ మాత్రమే కాదు, మనం బయటకు వెళ్ళక్కర్లేకుండా మనకి కావాల్సినది మన చేతుల్లోకి వచ్చేయడం చాలా చిత్రమైన విషయంగా నాకు అనిపిస్తుంది. నా మటుకు నాకు ఆ డెలివరి కుర్రాళ్ళు అల్లావుద్దీన్ జీనీలాగ అనిపిస్తారు. కూరలు, పాలు,పళ్ళు, పుస్తకాలు, నిత్యావసరాలు. కిరాణా వస్తువులు...అసలు ఈ సామానుకి అంతేమిటి? ఇదివరకూ మనకి ఏదన్నా కావాలంటే వీధి వీధీ తిరిగి, కొన్ని వస్తువుల కోసం ఎంతో దూరం కూడా బస్సుల్లో ప్రయానించి వెళ్ళి తెచ్చుకున్న రోజ్కులు ఉన్నాయి. ఇవాళ అస్సలు ఏమాత్రం శ్రమ లేకుండా ఫోనులో మీట నొక్కిన తక్షణం ఆ ఫలానా వస్తువు మన చేతుల్లోకి వచ్చేస్తోంది. ఎవరికైనా ఏదైనా పంపాలన్నా కూడా చక్కగా ఆర్డర్ చేస్తే ఆ ఫలానావారికి అందించేస్తున్నారీ డెలివరీ కుర్రాళ్ళు. మనకీ ఆనందం, అవతలవారికీ ఆనందం. కావున  చెప్పొచ్చేదేమిటంటే ఈ డెలివరీ బాయ్స్ మన పాలిట వరాలిచ్చే దేవతల్లాంటివారు. 


ఈ సంవత్సర కాలంలో ఓలా, ఊబర్ వాళ్ల పేకేజీ సర్వీసుల ద్వారా నేను ఎన్నో సార్లు మావాళ్లకి నే వండిన పదార్ధాలు, తినుబండారాలు పేక్ చేసి పంపించాను. ఇంట్లోంచి కదలడానికి భయపడే పరిస్థితుల్లో, మనవాళ్లకి మనం స్వయంగా చేసిన పదార్ధాలు మనం వెళ్లలేకపోయినా ఎవరిద్వారానో అందివ్వగలగడం ఎంతో సంతోషకరమైన సంగతి. ఈ సర్వీస్ నిజంగా ఎంతో ఉపయోగకరమైనది. బిగ్ బాస్కెట్, అమ్మాజాన్(Amazonకి మేము పెట్టుకున్న ముద్దు పేరు), ఫ్లిప్కార్ట్, ఆర్గానిక్ ప్రాడక్ట్స్ అమ్మే వెబ్సైట్స్...ఇలా ఎన్నో వెబ్సైట్ల ద్వారా ఒకటేమిటి నానావిధాల వస్తువులు ఇవాళ మన ముంగిట్లో వాలుతున్నాయి. ఆఖరికి మొక్కలకి నీళ్ళు పోసే వాటర్ పంప్ నాజల్ పోతే, అది కూడా నెట్లో ఒకచోట వెతికి బుక్ చేస్తే మర్నాడే ఇంటికి వచ్చింది! [కాకపోతే అది చిన్న సైజ్ అయి పర్పజ్ సర్వ్ అవ్వలేదు :( ] 


గత ఏడాది లాక్డౌన్ వల్ల ఉద్యోగాలు పోగొట్టుకున్న చాలామంది యువత ఈ డెలివరీ ఉద్యోగాలలో చేరారని వినికిడి. డిమాండ్ పెరిగిపోయి బుక్ చేసిన నాలుగు రోజులకి కానీ వస్తువులు రావట్లేదు. ఆన్లైన్ ఆర్డర్స్ వల్ల వాళ్లకి అంత పని ఉంటోంది. మంచిదే కదా. వాళ్లకీ ఉపాధి లభిస్తోంది. మన పర్పజ్ సర్వ్ అవుతోంది. రానున్న మరిన్ని నెలల పాటు మనకి వీళ్ల అవసరం ఎంతైనా ఉంది. కాబట్టి వాళ్ళు చల్లగా ఉండుగాక. ఇలాగే మనందరి అవసరాలనీ తీరుస్తూ ఈ మోడ్రన్ జీనీలు మనల్ని సంతోషపెట్టు గాక.

సర్వేజనాః సుఖినోభవంతు.


Sunday, January 19, 2020

భగవంతుడి దయ


భగవంతుడి దయ ఉండబట్టి ఇవాళ పెద్ద ప్రమాదం తప్పింది. సాయంత్రం కూరలు కొనుక్కుని రోడ్దుకి ఎడమ పక్కగానే మెల్లగా నడిచి వస్తున్నాను. బరువుగా ఉందని కూరల సంచీ భూజానికి వేసుకున్నాను.. మరుక్షణంలో వెనుకనుంచి ఒక ట్రాలీ వాడు గుద్దేశాడు. బండి నా వీపుకున్న బ్యాగ్ కి గుద్దుకుంది. అమాంతం ముందుకు బోర్లా పడిపోయాను. బ్యాగ్ దూరంగా పడి కూరలన్నీ దొర్లిపోయాయి. వాడు ట్రాలీ ఆపి, దిగి వచ్చి సారి సారీ అనేసి వెళ్పోయాడు. నేను వాడి వైపు కూడా చూడలేదు. ఆ అదురుకి కాసేపు అసలు లేవలేకపోయాను. ఎవరో ఒకామె వచ్చి లేపింది. అదృష్టం బాగుండి చిన్న చిన్న కముకు దెబ్బలతో బయటపడ్డాను. ఏ చెయ్యో కాలో విరిగి ఉంటే, నే మంచాన పడితే ఇల్లెలా గడుస్తుంది?
అరచేతితో అనుకోవడం వల్ల అరచేతి నెప్పి
  బాగా ఉంది.. నిజంగా ఎంతటి అదృష్టం నాయందు ఉందో ఇవాళ! లేచిన వేళ మంచిది. భగవంతుడి కృప గట్టిది.

Monday, August 5, 2019

స్నేహితులు




పైన పద్యంలో చెప్పినట్లుగా ఆహ్లాదంతో, ఆనందంతో, ఆత్మీయతతో ద్రవించింది మనసు నిన్న. నా ప్రియమైన స్నేహితులందరినీ కలిసిన తరువాత. అచ్చంగా పాతికేళ్ళ తరువాత ఐదేళ్ళపాటు కలిసి చదువుకున్న మా మారిస్ స్టేల్లా కాలేజీ మిత్రురాళ్ళము కొందరం నిన్న బెజవాడలో కలుసుకున్నాం. టీనేజ్ లో విడిపోయిన మేము మళ్ళీ టీనేజీ పిల్లల తల్లులుగా మారాకా జరిగిన ఈ కలయిక మాలో ఎంత అద్భుతమైన ఉత్సాహాన్నీ, ఆనందాన్నీ నింపిందో అసలు మాటల్లో చెప్పలేను. మరీ దూరాల్లో ఉన్న స్నేహితులను వీడియో కాల్స్ చేసి పలకరించాము. అందరి కళ్ళల్లో సంబరం, ఆశ్చర్యం, ఆత్మీయత! ఒక్కరోజు, ఒకే ఒక్క రోజు అన్నీ మర్చిపోయి, సంసారాన్ని పక్కన పెట్టి, మళ్ళీ మేము చిన్నపిల్లలమైపోయి అప్పట్లో క్లాస్ లో లాగ గలగలా గట్టిగట్టిగా మాట్లాడుకుని, ఏమే, ఒసేయ్ అని పిలుచుకుంటూ మహా ఆనందపడిపోయాం. మేము ప్లాన్ చేసుకోలేదు కానీ అనుకోకుండా నిన్న "ఫ్రెండ్ షిప్ డే " అవ్వడం మరో గొప్ప కోయిన్సిడెన్స్!!

నాది అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ కూడా సెక్లూడెడ్ లివింగే. నా కొకూన్ లో, నా కంఫర్ట్ జోన్ లో జీవిస్తూ గడపడం నా స్వభావం. మధ్యలో ఒక్క రెండు మూడేళ్ళు మాత్రం మునుపెన్నడూ ఎరుగని ఆర్థిక ఇబ్బందుల వల్ల, వాటిని మర్చిపోవడానికి ఎక్కువ భాగం ల్యాప్టాప్ ముందర గడిపాను. అదే నేను జీవితంలో చేసిన అతిపెద్ద పొరపాటు. ఒకేలాంటి ఆసక్తులు ఉన్న మనుషులందరూ ఒక్కలాగ ఆలోచిస్తారనుకునే పిచ్చి భ్రమలో ఉండి జీవితాంతం మర్చిపోలేని అవమానాల్ని భరించాల్సి వచ్చింది!! దైవికంగా ఇప్పుడు నా మిత్రురాళ్ల కలయికతో ఆ బాధ అంతమైంది. అంత స్నేహమూ, అంత ప్రేమాభిమానాలూ ఉంటే ఇన్నాళ్ళూ ఎందుకు కలవలేదు? కనీసం ఎవరెక్కడ ఉన్నారో తెలుసుకోవడానికి ఎందుకు ప్రయత్నించలేదు అంటే ఎవరి కారణాలు వాళ్ళకి ఉన్నాయి. ముఖ్యంగా పెళ్ళి, సంసార బాధ్యతలు, పిల్లలు, ఉద్యోగాలూ, వయసుతో పాటూ వచ్చిన ఆరోగ్య సమస్యలూ... ఒకటా రెండా? సవాలక్ష కారణాలు. నామటుకు నేను గుర్తుకొచ్చినప్పుడు తలుచుకోవడం తప్ప ఏనాడూ గట్టిగా కలవడానికి గానీ, కనీసం మాట్లాడడానికి గానీ ప్రయత్నించలేదు. ఏమో...అలా గడిచిపోయాయి రోజులు.. అంతే. 


" बेक़रार दिल इस तरह मिले
जिस तरह कभी हम जुदा न थे
तुम भी खो गए, हम भी खो गए
एक राह पर चलके दो क़दम..."
అందరమూ పాతికేళ్ల తర్వాత కలిసినా అదే స్నేహభావం, అదే ఆప్యాయత, అందరి కళ్ళల్లో అదే ప్రేమ. ఇది కదా నిజమైన స్నేహం అంటే. చెప్పుడు మాటలు విని అకారణ ద్వేషభావాల్ని పెంచుకుని మనసుని ముక్కలుచేసే వర్చువల్ స్నేహాల్లాంటివి కావవి. అందరమూ మొత్తం ఐదేళ్ళు 9a.m to 4p.m కలిసిమెలసి గడిపినవాళ్ళం.ఒకరిగురించి ఒకరం పూర్తిగా ఎరిగిన మనుషులము.


ఇంటర్ లో మా స్పెషల్ ఇంగ్లీష్(HSC) గ్రూప్ లో మొత్తం నలభై మందిమి. తర్వాత B.A లో కూడా సేమ్ బ్యాచ్. ఎకనామిక్స్ గ్రూప్, Eng.Litt రెండు గ్రూప్స్ నీ కలిసి ఒకే క్లాస్ లో కూర్చోపెట్టేవారు. క్లాస్ లో మొత్తం ఎనభై, తొంభై మందిమి ఉండేవాళ్ళం. ఆ రెండు సబ్జెక్ట్స్ కీ, లాంగ్వేజెస్ కీ రూమ్స్ మారేవాళ్ళం. లంచ్ టైమ్ లో మా లిట్రేచర్ వాళ్లమందరమూ రౌండ్ గా కూచుని ఒకరి బాక్సెస్ ఒకరం ఎక్స్ఛేంజ్ చేసుకుంటూ లంచ్ చేసేవాళ్ళం. పాటలు పాడే అమ్మాయిగా నేను అందరికీ బాగా తెలిసేదాన్ని. మేడమ్ రాకపోతే లీజర్ పిరియడ్ లో నాతో పాటలు పాడించుకునేవారు. డిగ్రీలో నాకు తోడు మరొక సింగర్ క్లాస్ లో జాయిన్ అయ్యాకా నాకు కాస్త రెస్ట్ వచ్చింది. తను చాలా బాగా పాడేది. బోల్డు హై పిచ్. ముఖ్యంగా మల్లీశ్వరిలో పాటలు ఎంత బాగా పాడేదో. నేనైతే "ఎందుకే నీకింత తొందర.." పాటని మళ్ళీ మళ్ళీ అడిగి పాడించుకునేదాన్ని. ఆ పాటల వల్లే నాకు మంచి స్నేహితురాలైంది కూడా తర్వాతర్వాత. ఇప్పుడు కెనడాలో ఉంటోందా రాక్షసి.

విజయవాడకు దగ్గరలో ఉన్న ఊళ్ళవాళ్లందరూ నిన్న వచ్చారు. ఇంతకీ నిన్న కలిసిన వాళ్ళల్లో చాలా మటుకు అందరూ మంచి మంచి కాలేజీల్లో, యూనివర్సిటీలలో టీచింగ్ ప్రెఫెషన్ లోనే ఉన్నారు. చాలావరకూ పి.హెచ్.డీ కేండిడేట్ లే. ప్రెఫెసర్ గిరీలే! వివరాలు అప్రస్తుతం కానీ ఇలా మంచి పొజిషన్స్ లోకి ఎదిగినవాళ్ళు మా బ్యాచ్లో ఇంకా కొందరున్నారు.

దాదాపు అందరూ వర్కింగే అవడం వల్ల పని ఒత్తిడి, పలు ఆరోగ్య సమస్యలూ కూడా కామన్ గానే కనబడ్డాయి మాలో! కానీ నాకు ముఖ్యంగా సంతోషం కలిగించిన విషయం పిల్లలు. అందరూ కూడా పిల్లలని చక్కని క్రమశిక్షణతో, ఉన్నతమైన చదువులు చదివించారు. చదివిస్తున్నారు. బుధ్ధిమంతులుగా పెంచుతున్నారు. మన మంచితనం, మన బాధ్యతా నిర్వహణలే మన పిల్లలకూ మార్గదర్శకంగా మారతాయి. ఇవే కదా మనం పిల్లలకు ఇచ్చే ఆస్తులు. 

నేను గమనించిన ఇంకో సరదా విషయం మా మానసిక ఎదుగుదల. ఒకప్పుడు టీనేజ్ ఆలోచనలతో ఉన్న మేమే మాకు తెలుసు. ఇప్పుడు అందరమూ దాదాపు సగం జీవితాన్ని చూసిన, గడిపిన అనుభవంతో ఉన్నాము. అందువల్ల అందరి మాటల్లోనూ లోతైన అవగాహన, చక్కని పరిపక్వత ప్రస్ఫుటంగా కనిపించాయి. ఇదంతా జీవితంలో నేర్చుకున్న పాఠలు అనేకన్నా మా కాలేజీ మాకు ఇచ్చిన శిక్షణ వల్లనే అనుకోవడమే సబబు. అప్పట్లో అధ్యాపకులు కూడా ఎంతో ఆదర్శవంతంగా, విజ్ఞానవంతులుగా ఉండేవారు. అలానే బోధించేవారు. ఇప్పుడు కూడా క్లాస్ చెప్పేప్పుడూ ఫలానా మేడమ్ మాటలు గుర్తుచేసుకుంటూ ఉంటాము అని కూడా ఒకరిద్దరు స్నేహితురాళ్ళు అన్నారు నిన్న. అందరు అధ్యాపకులనూ పేరు పేరునా తల్చుకున్నాం. నాలుగైదు గంటలు నిమిషాల్లా గడిచిపోయాయి. 

గిఫ్ట్స్ ఎక్ఛెంజ్ చేసుకుని, నెక్స్ట్ మీట్ లోపూ మరికొందరు మిత్రులని వెతికిపట్టుకోవాలనే నిశ్చయంతో, భారమైన హృదయాలతో, కళ్లల్లో నీళ్ళతో, కౌగిలింతలతో వీడ్కోలు చెప్పుకున్నాం. ఏడాదిలో ఒక్కసారైనా ఇలా కలుస్తూ ఉందామర్రా! అని గట్టిగా చెప్పుకున్నాం. అప్పటికే లేటయిపోవడం వల్ల ఇంక వేరే ఎవరినీ కలవకుండానే ఇంటిదారి పట్టాను. దారిలో కృష్ణా బ్యారేజ్ దాటాకా అదేదో పవిత్ర సంగమంట. కృష్ణా,గోదావరుల కలయికా స్థలం. పార్క్ లా డేవలప్ చేశారు. అది మాత్రం చూశాము. రాత్రి ఇల్లు చేరేసరికీ పన్నెండైంది. ఆదివారం కాబట్టి ఇలా కలవడం సాధ్యమైంది అందరికీ. కానీ మరొక్కసారి టీనేజ్ లోకి వెళ్ళి వచ్చినట్లు ఉన్న magical intoxication లోంచి మాత్రం ఎవ్వరమూ ఇంకా బయటకురాలేదు. మొన్నటిదాకా సైలెంట్ గా ఉన్న మా కాలేజీ వాట్సప్ గ్రూప్ లో ఇందాకటిదాకా టింగ్ టింగ్ మని వస్తున్న మెసేజెస్ అందుకు సాక్ష్యం :-)

 స్నేహసుగంధాల మత్తులో, ఈ జ్ఞాపకాలతో మరోసారి మేమందరమూ కలిసే వరకూ బహుసంతోషంతో బతికేయచ్చు అని మాత్రం ధీమాగా అనిపించింది.









Friday, November 21, 2014

हिम्मत करनॆ वालॊं की हार नहीं हॊती..


రోజు ముగిసి, సద్దుమణిగే సమయంలో రేడియో పెట్టుకుని నిద్రపట్టేదాకా వింటూ పడుకునే ఓ అలవాటు చిన్నప్పటి నుండీ! ఇవాళ కూడా ఊపిరి సలపని హడావిడి తరువాత, ఇందాకా రేడియో పెట్టాను.. ఉత్కంఠభరితమైన అమితాబ్ గొంతు ఖంగుమని మోగింది.. గభాలున గుర్తుకొచ్చింది IFFI మొదలైన సంగతి. చేస్తున్న పనులు వదిలేసి వాల్యూమ్ పెంచి, ఆ స్పీచ్  వింటూ కూచుండి పోయాం ఇద్దరం..! ఎంతో ఉత్సాహభరితమైన, ఉద్వేగభరితమైన, స్ఫూర్తిదాయకమైన మాటలు.. వరుసైన, పధ్ధతైన క్రమంలో చాలా ఉత్తేజాన్ని కలిగించాయి. చివరలో తండ్రిగారైన హరివంశరాయ్ బచ్చన్ ప్రేరణాత్మక కవిత.. "హిమ్మత్ కర్నే వాలోం కీ హార్ నహీ హోతీ.." వినిపించారు తన గంభీరమైన గళంలో!

ఆ చివరి వాక్యాలు...

"संघर्ष करॊ मैदान छॊड मत भागॊ तुम
कुछ कियॆ बिना ही जय जयकार नहीं हॊती
हिम्मत करनॆ वालॊं की हार नहीं हॊती"

సమయానుకూలంగా మా కోసమే చెప్పాడేమో అన్నట్లుగా ఉన్నాయి. ఎంత చక్కని కవితని చెప్పావయ్యా.. లవ్ యూ అమిత్ జీ!! అనుకున్నాం. గబగబా మొత్తం కవిత వెతికి మొదలు నుండీ చివరి దాకా చదివాం. 
నిస్పృహను దులిపేస్తూ కొత్త ఉత్సాహాన్ని నింపే వాక్యాలు..!
ఉత్తేజపూరితమైన ఆ కవిత మొత్తం క్రిందన ..


Wednesday, April 23, 2014

ఈ పాటతో ఆరొందలు!





ఇవాళ రెండు విశేషాలు.. అన్ని బ్లాగుల్లో కలిపి 882 పోస్ట్ లు ఉన్నా, నాకెంతో ప్రియమైన 'తృష్ణ'లో ఆరొందల స్వగతాలు పూర్తయ్యాయి. ఒక నెల తక్కువ ఐదేళ్ళూగా నన్ను ప్రోత్సహిస్తున్న బ్లాగ్మిత్రులందరికీ మరోసారి కృతజ్ఞతలు.


రెండవది.. ఇవాళ సుప్రసిధ్ద గాయని ఎస్.జానకి పుట్టినరోజు! అందుకని స్పెషల్ గా ఆవిడ పాడిన తెలుగు పాటలు కాకుండా నాకు బాగా ఇష్టమైన ఓ తమిళ్ పాటని వినిపిస్తున్నాను. జానకి చాలా బాగా పాడిన పాపులర్ సాంగ్స్ లిస్ట్ లో తప్పక ఉండే పాట ఇది. తమిళంలో భారతీరాజా తీసిన "Alaigal Oyivathillai" (తెలుగులో  "సీతాకోకచిలుక") చిత్రంలోని గీతం ఇది.

చిన్న క్విజ్ కూడా... ఈ పాట 'పల్లవి'ని ఇళయరాజా మళ్ళీ ఎక్కడ, ఏ రూపంలో వాడుకున్నాడో చెప్పగలరా ఎవరైనా?

Friday, November 25, 2011

అప్పుడేమైందంటే...


గత రెండు వారాల్లో ఇద్దరు ముగ్గురు ఫెండ్స్ మైల్ చేసారు. వారి మైల్స్ లో ఒకటే మెసేజ్..."సర్దుకోవటం అయ్యిందా? రోజూ చూస్తున్నా...బ్లాగ్ ఎప్పుడు మొదలుపెడుతున్నావ్?" అని. ఏం రాయాలో తెలియక జవాబే రాయలేదు. నిన్నమరో ఫ్రెండ్ ఫోన్ చేసింది "ఎక్కడున్నావ్? ఏంటి సంగతులు?" అని. ఇక చెప్పక తప్పలేదు... " లేదు. మేం ఇక్కడే ఉన్నాం...వెళ్ళనే లేదు.." అని. 'అదేమిటి చెప్పావు కాదే...' అని ఆశ్చర్యపోయింది నా మిత్రురాలు ! అప్పుడేమైందంటే... అని చెప్పుకొచ్చాను..

చుట్టాలకూ, స్నేహితులకూ, బ్లాగ్మిత్రులకూ అందరికీ డప్పు కొట్టేసాను.. వెళ్పోతున్నాం.. వెళ్పోతున్నాం... అని. సామాను సగం సర్దేసాం. టికెట్స్ బుక్ చేసేసాం. పేకర్స్ వాడిని మాట్టాడేసాం. కొత్త ఊర్లో పాపకు స్కూలు మాట్టాడేసాం. నెల ముందే అక్కడ ఇంటికి అద్దెతో పాటూ ఏడ్వాన్స్ కూడా ఇచ్చేసాం. ఇంక నాల్రోజుల్లో ప్రయాణం అనగా అప్పటిదాకా మౌనంగా ఉన్న పాత ఆఫీసు బాసుగారి బుర్రలో బల్బు వెలిగింది. ఓహో ఇతగాడు వెళ్పోతే ఎలా...అని కంగారు పుట్టింది. ఇక మొదలుపెట్టాడు నస. రిలీవ్ చెయ్యటానికి రావటం కుదరట్లేదన్నాడు. ప్రయాణం పోస్ట్ పోన్ చేసుకొమ్మన్నాడు. మాదసలే ఆఫీసు కం రెసిడెన్స్. అతగాడికి మేమన్నీ అప్పజెపితే కానీ కదలటానికి లేదు. అలాగలాగ మరో పదిరోజులు గడిచాయి. ఈలోపూ నా దసరా పుజలు ఇక్కడే అయిపోయాయి. శెలవులు అయి స్కూళ్ళు మొదలైపోయాయి. ఇక తను కదిలినా నేను,పాప కదలటానికి లేదు. ఎలాగెలాగ అని టెన్షన్. అక్కడ కొత్తాఫీసువాళ్ళు ఎప్పుడొస్తావు ఎప్పుడొస్తావు అని శ్రీవారిని తొందరపెట్టేస్తున్నారు.

ఈలోపూ మరో రెండు దారులు రారమ్మంటూ ఎదురయ్యాయి. అదీ, ఇదీ కాక మరో రెండు దారులా .... బాబోయ్... అనుకున్నాం. ఎటువైపు వెళ్లాలో తెలియదు. అసలు ఎక్కడికైనా వెళ్తామో వెళ్ళమో తెలియదు. గడిచిన రెండు నెలల కాలం ఎంత ఉద్వేగంతో, సంఘర్షణతో నడిచిందో... పరిస్థితులు మాలో ఎంత చికాకునీ, అనిశ్చింతనీ పెంచి పోషించాయో మా మనసులకు తెలుసు. చుట్టుతా అయోమయం, అసందిగ్ధం తప్ప మరేమీ కనబడేది కాదు.

చివరకు కొన్ని మాటలు జరిగాకా వాళ్ళ పాత ఆఫీసువాళ్ళు ఉండిపొమ్మని అడిగారు. సరే అయినవాళ్ళందరూ ఇక్కడే ఉన్నారు. పొరుగు రాష్ట్రం పోయి నా..అనేవాళ్ళు లేక, అర్ధంగాని ఆ అరవభాషను భరించటం కన్నా ఇక్కడ ఉండటమే మేలని నిర్ణయించుకున్నాం. సరేనని ఒప్పేసుకున్నాం. లేకపోతే ఈ కార్తీకమాసం అంతా మద్రాసు మహనగరంలో గడపవలసిన మాట..!! ఊరు మారలేదు కాబట్టి ఇంత త్వరగా మళ్ళీ నా బ్లాగ్ ముహం నేను చూడగలిగాను. లేకపోతే ఇహ ఇప్పట్లో మరో ఆరేడు నెలలు దాకా ఇటువైపు రాలేనని బెంగ పడిపోయా !

ఇలాంటివి సంఘర్షణలు, నిర్ణయాలు జరిగినప్పుడే మరీ బలంగా అనిపిస్తుంది..."అనుకున్నామని జరగవు అన్నీ..అనుకోలేదని ఆగవు కొన్ని...జరిగేవన్నీ మంచికనీ అనుకోవటమే మనిషి పని..." అని.

Monday, September 5, 2011

"Abraham Lincoln's Letter to his Son's Teacher "


టీచర్స్ డే సందర్భంగా నాకొక ఫ్రెండ్ పంపిన మైల్ ఇది. బాగుందని టపాలో పెడుతున్నాను...గురువులందరికీ వందనాలు.

"Abraham Lincoln's Letter to his Son's Teacher "

He will have to learn, I know,
that all men are not just,
all men are not true.
But teach him also that
for every scoundrel there is a hero;
that for every selfish Politician,
there is a dedicated leader...
Teach him for every enemy there is a
friend,

Steer him away from envy,
if you can,
teach him the secret of
quiet laughter.

Let him learn early that
the bullies are the easiest to lick... Teach him, if you can,
the wonder of books...
But also give him quiet time
to ponder the eternal mystery of birds in the sky,
bees in the sun,
and the flowers on a green hillside.

In the school teach him
it is far honourable to fail
than to cheat...
Teach him to have faith
in his own ideas,
even if everyone tells him
they are wrong...
Teach him to be gentle
with gentle people,
and tough with the tough.

Try to give my son
the strength not to follow the crowd
when everyone is getting on the band wagon...
Teach him to listen to all men...
but teach him also to filter
all he hears on a screen of truth,
and take only the good
that comes through.

Teach him if you can,
how to laugh when he is sad...
Teach him there is no shame in tears,
Teach him to scoff at cynics
and to beware of too much sweetness...
Teach him to sell his brawn
and brain to the highest bidders
but never to put a price-tag
on his heart and soul.

Teach him to close his ears
to a howling mob
and to stand and fight
if he thinks he's right.
Treat him gently,
but do not cuddle him,
because only the test
of fire makes fine steel.

Let him have the courage
to be impatient...
let him have the patience to be brave.
Teach him always
to have sublime faith in himself,
because then he will have
sublime faith in mankind.

This is a big order,
but see what you can do...
He is such a fine fellow,
my son!


Saturday, August 13, 2011

రాఖీ...







ఈసారి రాఖీ పండుగ డల్లుగా ఉంది..:((


రాఖీ కట్టగానే "फोलों का तारोंका सबका कहना है.. लाखहजारो में मेरी बहना है.." అని పాడేందుకు అన్నయ్య ఉళ్లో లేడు, తమ్ముడు కూడా ఊళ్ళో లేడు ! ఊరేళ్ళేముందు ఇద్దరికీ రాఖీలు ఇచ్చి పంపేసా కట్టుకోండర్రా అని. ఏం చేస్తాం తప్పదు కొన్నిసార్లు. పోస్ట్ లో పంపగలిగినవాళ్ళకు రాఖీ పంపేసా. గ్రీటింగ్స్ మాత్రమే పంపటం కుదిరే వాళ్ళకు గ్రీటింగ్స్ పంపాను.

ఈసారి ఒకరికి మొదటిసారి రాఖీ పంపాను. అందిందని చెప్పి మాట్లాడినప్పుడు నాకు చాలా సంతోషం కలిగింది. మొదటిసారి మాట్లాడినందుకు. నా అభిమానంపై వారికి నమ్మకం ఉన్నందుకు. ఏ బంధం ఎక్కడ మొదలై ఏ రూపు దాలుస్తుందో ఎవరూ చెప్పలేరు...మనలోని నిజాయితీని అవతలివాళ్ళు నమ్మితే, అవతలవాళ్ళకు మనపై నమ్మకం ఉంటే, మనకూ వారి నిజాయితీ పై నమ్మకం ఉంటే, అది కాలాన్ని తట్టుకుని నిలబడితే ఏ బంధమైనా కలకాలం నిలుస్తుంది.




రాఖీ పండుగ సందర్భంగా అందరు అన్నదమ్ములకూ, అక్కచెల్లెళ్లకూ శుభాభినందనలు.. శుభాకాంక్షలు.







Thursday, August 11, 2011

పండగ పేరు చెప్పి...



ఒకప్పుడు పండగ అంటే పూజకు చాలావరకూ అవసరమైనవి రైతులో, తెలిసినవాళ్ళో తెచ్చి ఇచ్చేస్తూ ఉండేవారు అన్నీ ఫ్రీగా..!!

మరి ఇప్పుడో...

కొబ్బరికాయ పదిహేను రూపాయిలు..

నాలుగు మావిడి కొమ్మలు ఇరవై రూపాయిలు..
పది తమలపాకులు పాతిక రూపాయిలు..

డజను అరటిపళ్ళు ముఫ్ఫై ఐదు రూపాయిలు..

పావు కిలో పువ్వులు ఎనభై రూపాయిలు..

అమ్ముతున్నారని ముచ్చటగా "మొగలిపువ్వు" కొనబోతే ఏభై రూపాలట..

ఇక సరదాలకి పోయి తామర పూలు, అరటి పిలకలు ...అనుకుంటే ఇక పర్సు ఖాళీ...

బస్సు ఎక్కలేక ఆతో పిలిస్తే మీటరు తిరగదు కానీ వాళ్ళు చెప్పే రేటు వింటే కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి...!!


Sunday, August 7, 2011

Happy friendship day !







కొన్ని స్నేహాలు పారిజాతాలు.


కొన్ని స్నేహాలు గులాబీలు.


కొన్ని స్నేహాలు కాగితం పూలు.


కొన్ని స్నేహాలు నైట్ క్వీన్లు.


కొన్ని స్నేహాలు ఆకుపచ్చని సంపెంగలు.


కొన్ని స్నేహాలు కలువపూలు.


కొన్ని స్నేహాలు చంద్రకాంతలు.


కొన్ని స్నేహాలు సన్నజాజులు.


కొన్ని స్నేహాలు బంతులు,చామంతులు.


కొన్ని స్నేహాలు కనకాంబరాలు.


కొన్ని స్నేహాలు పొద్దుతిరుగుళ్ళు.






ఇలా ఎన్ని రకాల స్నేహాలు ఉన్నా నిజమైన స్నేహితులకు తెలిసిన మంత్రమొక్కటే --
ప్రపంచం తలక్రిందులైనా వీడకుండా నిలవటం.
కొందరినైనా నాకిచ్చినందుకు భగవంతునికి కృతజ్ఞతలు.




బ్లాగ్మిత్రులకూ.. 
నా ప్రియ మిత్రులకూ.. 
మిత్రులందరికీ...





Sunday, July 3, 2011

ప్రియమణి ఇంటర్వ్యూ లింక్ :



"Attitude". ఒక మనిషిని ప్రపంచం చూసేది, కొలిచేదీ మనిషి ఒక్క యాటిట్యూడ్ తోనే అని అంతా అంటారు. తమ వైఖరిని బాగా చూపెట్టగలిగినవారు ముందుకు పోతారు. ఇవాళ "సాక్షి" న్యూస్ పేపర్ లో "రీఛార్జ్" పేరుతో నటి ప్రియమణి ఇంటర్వ్యూ ప్రచురించారు. ఇంటర్వ్యూ, కథారూపం "ఖదీర్" అని ఉంది. "దర్గామిట్ట కతలు" రచయిత ఖదీర్ బాబు అయ్యుంటారనుకున్నాను. చాలా బావుంది ఇంటర్వ్యూ.. ఒక కథ లాగ.
రాసే రచయితని బట్టి కూడా వ్యాసానికి ఒక కొత్త శక్తి వస్తుందేమో !

క్రింద లింక్స్ లో ఆ ఆర్టికల్ చదవచ్చు:
1) http://epaper.sakshi.com/apnews/Hyderabad-Main_Edition/03072011/details.aspx?id=954031&boxid=26356068&eddate=03/07/౨౦౧౧

2) http://epaper.sakshi.com/apnews/Hyderabad-Main_Edition/03072011/Details.aspx?id=954032&boxid=26372504

Saturday, June 4, 2011

"మనోనేత్రం " - నా కొత్త బ్లాగ్


"మనోనేత్రం " -- looking with the heart !!


ఇది నా కొత్త బ్లాగ్.

ఫోటో బ్లాగ్.

నాకు ఫోటోలు తియ్యటం అంటే చాలా ఇష్టం. నేను అప్పుడప్పుడు సరదా కొద్ది తీసిన ఫోటోలు పెట్టాలని ఈ బ్లాగ్ మొదలుపెట్టాను. ఎలా ఉందో చెప్పండేం..!

Friday, April 22, 2011

'Earth Day' సందర్భంగా ఒక మంచి వ్యాసం

ఇవాళ apr.22nd 'Earth Day' . ఈ సందర్భంగా "పుడమితల్లికి రామయ్య పచ్చని పందిరి! " అంటూ ఆంధ్రజ్యోతి న్యూస్ పేపర్ ఎడిషన్ 'నవ్య'లో వచ్చిన ఇవాళ్టి ఆర్టికల్ "ఇక్కడ" చదవండి.

రెడ్డిపల్లి గ్రామానికి చెందిన రామయ్య గురించి చదివి పచ్చదనాన్ని చూస్తే పులకించే ప్రతి మనసూ ఆనందిస్తుంది. ఇటువంటివారున్నారా అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. Hats off to this man !! ఇటువంటి గొప్ప 'మనీషి' గురించి రాసినవారికి వందనం.

Tuesday, April 12, 2011

భద్రాచల కల్యాణంలో సీతారాముల "ఇంగ్లీష్" పేర్లు ??






టివీలో వస్తున్న భద్రాచల కల్యాణంలో సీతారాముల మెడలో వేసిన దండలపై ఇంగ్లీష్ లో "sita, rama" అన్న పేర్లు చూసి సిగ్గువేసింది.

అక్కడ కల్యాణానికి,రాష్ట్ర సాంస్కృతిక శాఖకు సంబంధించిన సభ్యులు, రాష్ట్ర తెలుగుభాషాభివృధ్ధి కోసం కృషిచేస్తున్న సభ్యులు మరియు రాష్ట్ర దేవాదాయ ధర్మాదాయ శాఖ సభ్యులు రాష్ట్ర ప్రభుత్వం తరఫున కొందరైనా ఖచ్చితంగా కల్యాణానికి విచ్చేసే ఉంటారు. కల్యాణానికి కావాల్సినవస్తువులు సమకూర్చుకుని, వాటిని మన సంస్కృతికి తగినట్టుగా సమకూరాయా లేదా అని ముందుగా సరిచూసుకోవాల్సిన బాధ్యత భద్రాచల దేవస్థాన అధికారిక మండలి వారిది.

ఇలా ఇంగ్లీషులో సీతారాముల పేర్లు దండలపై రాసినా, వేసినా ఎవరూ నిరసన ప్రకటించకపోవటం తెలుగు జాతి సిగ్గుపడాల్సిన విషయం.



Saturday, April 9, 2011

Standing ovation and three cheers to "Anna hazare"



డభ్భై ఒకటేళ్ళ ఉద్యమకర్త ఇరవై ఏళ్ల యువకుడి కన్నా ఉత్సాహవంతుడు. శక్తివంతుడు. వారం రోజుల్లో నాయకుల గుండెల్లో గుబులు పుట్టించి, యావద్దేశాన్నీ తన నినాదానికి గొంతు కలిపేలా చెయ్యగలిగాడు. నా దృష్టిలో కండలు తిరిగిన సినీ హీరోల కన్నా వెయ్యిరెట్లు ఆరాధించయోగ్యమున్నవాడు. దేశం మొత్తాన్ని కదిలించిన సంఘ సంస్కర్త ఋణాన్ని విధంగా మనం తీర్చుకోగలం? అతనే నిలబడకుంటే లోక్పాల్ బిల్లు ఆమోదాన్ని పొందేదా?

ఎవరో ఒకరు ఇలా నిలబడితేనే వెనుక నుంచి మరో పదివేల చేతులు నిలబడతాయేమో...నేనూ వెనుక నిలబడే మందలో ఒక మేకనే..! ఇలాంటి ఎందరో అన్నా హజారేలు ప్రతి గ్రామానికీ ఒక్కడు ఉంటే మన దేశం నిజంగా స్వర్ణభారతమయిపోదూ..?!
"... into that heaven of freedom, my father, let my country awake."


నా మనసులో పొంగిపొర్లుతున్న ఆనందానికీ, దేశంలోని ఇవాళ్టి విజయోత్సాహానికీ కారకుడైన మహామనీషికి నా పాదాభివందనం. Standing ovation and three cheers to "Anna hazare".


అన్నా హజారే గురించిన మరిన్ని వివరాల కోసం ఇక్కడ చూడండి: http://www.annahazare.org/

Saturday, April 2, 2011

ధమాకా all around !!

ధమాకా all around !!

ఆటగాళ్ళ కళ్ళలో.. ఆనందభాష్పాలు...

బయటంతా ...టపాసులు...హంగామా..

ఇంట్లో జనాల సంబరాలు...
"It is the proudest moment of my life" అంటున్నాడు సచిన్...
బావుంది.

ఒప్పుకుంటాను.. నేను క్రికెట్ ఎంజాయ్ చెయ్యలేను. చూడను.
ఇవాళ మేచ్ కూడా చూసినది ఆఖరి పది నిమిషాలే.

కానీ నా చుట్టూరా ఉన్న మనుషుల ఆనందాన్ని చూసి సంబరపడతాను.
మనుషుల మొహాలలో ఆనందం నన్నెంతో ఉత్సాహపెడుతుంది..

భారత్ క్రికెట్ టీం కు అభినందనలు.

Wednesday, March 30, 2011

ధక్ ధక్...ధక్ ధక్

ధక్ ధక్...ధక్ ధక్.. అంటున్నాయి క్రికెట్ అభిమానుల గుండెలు !
బయట వాతావరణంతో పాటే మనుషులూ వేడిగా కనిపిస్తున్నారు...టెన్షన్ తో.
బయట ట్రాఫిక్ సర్దుమణిగిపోయింది.
రోడ్లన్నీ ఖాళీ ఖాళీగా ఉన్నాయి.
మొహాలీ స్టేడియం అంతా తళుకు తారలతో, హేమాహేమీలతో నిండిపోయింది.
అయితే నాకేం బాధ? మనకూ ఆట నాగలోకంతో సమానం కదా. ఎందుకంటే మనం క్రికెట్ చూట్టం మానేసి చాలా ఏళ్లైంది. (నా క్రికెట్ కథ ఆ మధ్యన ఐపిఎల్ టైంలో రాసిన టపా చూసినవాళ్ళెవరికైనా గుర్తుండే ఉండాలి.)
కథ అంతటితో ముగియలేదు. నా చూట్టూరా ఎంతో మంది క్రికెట్ అభిమానులున్నారు..:)
world cup మొదలైన దగ్గర నుంచీ నిన్న రాత్రి శ్రీలంక నెగ్గేవరకూ..." ఫోర్...అబ్బా ఔట్...సిక్సర్...గుడ్ షాట్..." అనే అరుపులతో చెవులు హోరెత్తిపోతున్నాయ్ !
వద్దనుకున్నా స్కోరు,హోరు చెవిన పడుతూనే ఉన్నాయి. ఇక ఎందుకైనా మంచిదని, నాకూ క్రికెట్ తెలుసు అని పాత స్మృతులు నెమరేసుకుంటూ ఓ కన్ను అటు వేసే ఉంచుతున్నా..!

*** *** ***
మొన్నటికి మొన్న ఆటోలో మేము ఆట గురించి మాట్లాడుకుంటూంటే ఆటోడ్రైవర్ కూడా మాట కలిపేసి మొత్తం టీములన్నీ ఎలా ఆడుతున్నారో ఓ చిన్న సమ్మరీ కూడా చెప్పేసాడు . " చూసావా అదీ స్పిరిట్ అంటే...ఈయన కూడా ఎంత బాగా ఫాలో అవుతున్నారో చూడు.." అని శ్రీవారంటే, "ఈ స్పిరిట్, ఎటేంటివ్ నెస్, యూనిటీ మిగిలిన అన్ని విషయాలలో కూడా ఉంటే బాగుండేది" అన్నాను నేను.

*** *** ***
టివీ ఛానల్స్ వాళ్ళకు మరో కొబ్బరికాయ దొరికింది. అన్నీటిలోనూ డిస్కషన్స్..కొన్నింటిలో జ్యోతిష్యులతో సైతం ప్రెడిక్షన్స్. ఇక గెలిస్తే మన ఇండియన్ టీమంత వారు లేరని ఎత్తేయటానికీ...ఓడితే, ఛీ.. వీళ్ళేప్పుడూ ఇంతే! అని తిట్టేసుకోవటానికీ మనం ఎప్పుడూ రెడీనే...

ఒక వేళ ఓడిపోతే... ఆటేమౌతుందోనన్న టెన్షన్ తో హర్ట్ ప్రాబ్లం వచ్చిన వీరాభిమానులకోసమో లేక స్టేడియంలో తొక్కిసలాటలో దెబ్బలు తగిలించుకున్న జనాలకోసమో క్రికెట్ టీంతో ఓదార్పు యత్ర చేయిస్తే బాగుంటుందేమో కదా..

గెలిస్తే...ఏ గొడవా లేదు. (పాకిస్తాన్ ఓడిపోయింది కాబట్టి ఫైనల్స్ లో మనం గెలవకపోయినా పర్లేదు అనేకునేవాళ్ళు  బోల్డుమంది. )

సో,  ఆ సంగతి తేలేదాకా... క్రికెట్ అభిమానుల గుండెలు..
ధక్ ధక్...ధక్ ధక్ !!

Tuesday, March 22, 2011

నీళ్లు



మూడురోజులనించీ నీళ్ళు రాలేదు. పైనవాళ్ల ఇంట్లో చుట్టాలు కూడా వచ్చారు. వాళ్ళు మోటారు వేసినప్పుడల్లా గుండెల్లో రైళ్ళు. ఉన్న ఒక్క బిందె నీళ్ళు ఇవాళ అయిపోతే ఎలాగో అని బెంగపడిపోయాను. అదృష్టం బాగుండి ఇవాళ పొద్దున్నే ఆరింటికే నీళ్ళు వచ్చాయి. ఆనందమే ఆనందం. గంగాళం, స్టీలు బకెట్టు, బిందెలు, చిన్నాపెద్దా గిన్నెలు అన్నీ నింపేసా. మొన్నటి దాకా అపార్ట్మెంట్లో ఉండేవాళ్ళం కాబట్టి ఈ ఇబ్బంది తెలీదు. నీళ్ళు రాకపోతే మేనేజ్మెంట్ వాళ్ళు టాంకర్ తెప్పించేవారు. అడిగిన డబ్బులు ఇస్తే సరిపోయేది. ఏ తలనెప్పి లేదు. తెలీదు. ఇప్పుడు ఇండిపెండెంట్ హౌస్ అవటం వల్ల రోజు విడిచి రోజు నీళ్ళు ఎప్పుడు వస్తాయా అని ఎదురుచూపులే . అసలు ఓ టైమూ పాడూ లేదు. ఒకోసారి అవీ రావు. రెండ్రోజులకోసారి వస్తాయి. కాబట్టి వచ్చినప్పుడే ఎక్కువ పట్టేసి ఉంచుతాం. మళ్ళీ ఎల్లుండీ రాకపోతేనో...అనుకుని. ఇక వేసం కాలం ఎలా ఏడ్పిస్తాడో మరి.

బొంబాయిలో రోజు విడిచి రోజు ఇచ్చినా ఒక టైం ప్రకారం వదిలేవాడు నీళ్ళు. ఏమాటకామాటే చెప్పాలి వాళ్ల పధ్ధతుల్ని మెచ్చుకుని తీరాలి. అన్ని సిస్టమేటిక్ గా ఉంటాయి. ఆఖరికి బస్సులు కూడా అందరు లైన్లలోనే ఎక్కుతారు. ఇక్కడిలా పొలోమని తోసుకుపోరు. మేం ఉన్నన్నాళ్ళు ఏనాడూ నీళ్ళకు ఇబ్బంది పడలేదు. ఇక విజయవాడ సంగతి చెప్పనక్కర్లేదు. కృష్ణమ్మ ఉండగా నీళ్లకు ఇబ్బందేమిటీ? అసలు ఆ మాటే తెలీదు. మా పనమ్మాయి అంట్లు తోముతున్నంత సేపు పంపు వదిలేసి ఉంచేది రోజూ. నేను దాన్ని కేకలేస్తూ ఉండేదాన్ని. ఆఖరికి అది మాట వినట్లేదని ఆ నీళ్ళు వేస్టవకుండా మొక్కల్లోకి వెళ్ళేలా పంపు దగ్గర నుంచి ఒక చిన్న కాలవ కూడా నేనే తవ్వాను.

ఇక విజయవాడ వదిలేప్పుడు ఎంత తగ్గించినా నా మొక్కలు కూండిలు ఒక ఏభై అయ్యాయి. సామాన్ల లారీలో అవి పట్టలేదని కేవలం వాటి కోసం నాన్న ఒక వేరే లారీ కూడా మాట్లాడారు. అలా ఒక ఏభై మొక్కలు తెచ్చాను. ఇక్కడి నీళ్ళ బెడదతో కాసిని మొక్కలు, నే పెళ్లయివెళ్ళాకా అమ్మకి ఓపిక లేక కాస్త.. మొత్తానికి ఇప్పుడు ఒక్క మొక్క కూడా మిగల్లేదు. అద్దింట్లో ఉన్నన్నాళ్ళూ వాళ్ల ఇంటాయన వాడుకోవటానికి కూడా నీళ్ళు జగ్గులతో లెఖ్ఖ కట్టి ఇచ్చేవాడు. ఇక మొక్కలకేం పోస్తారు? ఇప్పుడిక సొంతిల్లు కాబట్టి ఓపిక ఉన్నమటుక్కు కాసిని మొక్కలు కొని పెంచితోంది అమ్మ. మొన్నటిదాకా మాకూ ఇల్లు పెద్దదైనా అపార్ట్మెంట్లో బాల్కనీ లేక ఏ మొక్కా పెంచలేకపోయా. ఇదిగో ఈ ఇల్లుకి మారాకానే మొక్కల సరదా తీర్చుకుంటున్నా. ఇక్కడా క్రింద మట్టి లేదు కనుక కుండీల్లోనే.

ఇక నీళ్ల వాడకం గురించి ఎన్ని తెల్సుకున్నాననీ? బట్టలుతికిన నీళ్ళు సందు కడగటానికి, ఆకు కూరలు, కూరలు కడిగిన నీరు మొక్కలకి పొయ్యటానికీ వాడతాను. వంటింట్లో సింక్ లో ఒక పెద్ద గిన్నె పెట్టుకుని చేతులు కడగటానికీ దానికీ దాన్నే వాడి, ఆ నీటిని మళ్ళీ మొక్కల్లో పోస్తాను.(అంటే జిడ్డు చేతులు కాదు. వంటింట్లో చాలా సార్లు చేతులు కడగటం ఒక అలవాటు నాకు..:)) ఇంకా పొద్దున్నే మొహం కడిగేప్పుడు చిన్నప్పుడైతే(పెద్దప్పుడు కూడా) బ్రష్ తో తోముతున్నంతసేపూ నీళ్ళు వదిలేసేదాన్ని. ఇప్పుడు ఒక మగ్ తో వాటర్ పెట్టుకుని వాటితో మొహం కడుగుతాను. అయిపోతే మళ్ళీ పట్టుకుంటా తప్ప టాప్ తిప్పి వదిలెయ్యను. పాపకు టబ్లో స్నానం చేయించి ఆ నీటిని బాత్రూమ్ కడగటానికి వాడతాను. ఇంకా చెప్పాలంటే జంధ్యాల సినిమాలో పిసినారి కోటా టైపులో నీళ్ళు వాడటం నేర్చుకున్నాను. రెండ్రోజులు ఉండటానికి వచ్చిన అమ్మానాన్న కూడా నా నీళ్ళ వాడకం చూసి మరీనూ... విడ్డూరం...ఓవర్ చేస్తున్నావ్..అంతొద్దు...అని వేళాకోళం మొదలెట్టారు. అయినా నే మారనుగా. మరి రెండు మూడు రోజులు నీళ్ళు రాకపోతే తెలుస్తుంది వాటి విలువ. ఏదైనా అంతే మరి. మనుషులైనా, వస్తువులైనా ఉన్నన్నాళ్ళు విలువ తెలీదు !!

నీళ్ల గురించి కరువు పడ్డప్పుడల్లా నాకు చిన్నప్పుడు డిడి లో ఓ మధ్యాహ్నం చూసిన ప్రాంతీయ భాషా చిత్రం "తన్నీర్ తన్నీర్" గుర్తొస్తుంది. సరిత ఎంత బాగా చేస్తుందో. బాలచందర్ డైరెక్టర్ ఈ మూవీకి. ఒక మారుమూల పల్లెలో ప్రజలు నీటి కోసం పడే తాపత్రయం, ఇబ్బందులు, ఓట్ల కోసం రాజకీయనాయకులు చేసే ప్రమాణాలూ...బావుంటుంది సినిమా. దీనినే "దాహం దాహం" అని తెలుగులో డబ్ చేసిన గుర్తు. ఇందాకా వెతికితే యూ ట్యూబ్ లో మూవీ లింక్స్ దొరికాయి. ఇష్టం ఉన్నవాళ్ళు చూడండి. చిన్నప్పుడెప్పుడో చూసింది కదా మళ్ళీ నేనూ చూస్తా.
మొదటిభాగం:

http://www.youtube.com/watch?v=XtDMmQHOGBs&feature=రెలతెద్

రెండవభాగం:

http://www.youtube.com/watch?v=Xqf6s_bFU8A&feature=రెలతెద్


ఎవరికైనా బ్రష్ చేసుకునేప్పుడు సింక్లో నీళ్ళు వదిలే అలవాటు ఉంటే మానేయండి మరి. నీళ్లను జాగ్రత్తగా వాడండి. ఆదా చేయండి. ఇంతకీ ఇవాళ తృష్ణ కన్ను నీళ్ళ మీద పడిందేంటబ్బా అనుకుంటున్నారా? ఇవాళ march 22nd - World water day !!


---------------
note: నే నిచ్చిన యూట్యూబ్ లింక్స్ లో "తన్నీర్ తన్నీర్" సినిమా కొంత భాగమే ఉంది.

Wednesday, March 16, 2011

మల్లాది సూరిబాబుగారి గాత్రం


"మల్లాది సోదరులు"గా పేరుగాంచిన కర్ణాటక సంగీతకళాకారులు మల్లది శ్రీరామ్ ప్రసాద్, మల్లది రవి కుమార్ సోదరుల తండ్రిగారు శ్రీ మల్లది సూరిబాబుగారు. ఆకాశవాణి విజయవాడ కేంద్రంలో సీనియర్ అనౌన్సర్ గా రిటైరయ్యారు. నాన్నగారి కొలీగ్ కావటంతో చిన్నప్పటి నుంచీ పరిచయం. సూరిబాబు మావయ్యగారు అనే ఇప్పటికీ పిలుస్తాను. ఇటీవలే ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు మావయ్యగారిని చాలా ఏళ్ళతరువాత కలవటం కూడా జరిగింది. మావయ్యగారు చాలా బాగా పాడతారు. మా చిన్నప్పుడు ఎప్పుడటువైపు వెళ్ళినా శిష్యులతో వాళ్ళ ఇల్లంతా నిండిపోయి ఉండేది. లలిత, శాస్త్రీయ సంగీతాలను ఆయనవద్ద నేర్చుకోవటానికి ఎంతో మంది పొరుగూళ్ల నుంచి కూడా వస్తూండటం నాకు తెలుసు. నాకెంతో ఇష్టమైన ఆయన గాత్రంలో ఒక భక్తి గీతం ఇక్కడ వినండి. రొటీన్ గా కాకుండా ఒక విశిష్ఠతతో వినేకొద్దీ వినాలనిపించే ఆయన గాత్రం చాలా బావుంటుంది.

రచన: ఆదూరి శ్రీనివాసరావు
గానం: మల్లది సూరిబాబు
ఆల్బం: సాయినాదఝరి




వీడకుమా విడనాడకుమా (2)
ఎదనుండి ఎడబాయకుమా(2) llవీడకుమాll

కనులలో దాగిన కాంతివి నీవు
చెవులకు వినికిడి శక్తివి నీవు
దేహము లోని దేహివి నీవు(2)
ఆకృతిలేని ఆత్మవు నీవు llవీడకుమాll

సత్యము తెలిపిన సద్గురు స్వామివి
అందరిలోనీ అంతర్యామివి
శ్రీశైలములో సుందర శివుడవు
పళనిలో వెలసిన శరవణభవుడవు llవీడకుమాll

ఏమరుపాటుతో మిడిసిపాటుతో
ఎపుడైనా నే తలచకున్నను
కంటికి రెప్పగా కాయుము దేవా
తీరుగా నడుపుము జీవన నావ llవీడకుమాll

*******************

ఇది మరో చిన్న ఆలాపన. "నిశ్శబ్దం-గమ్యం" అనే నాన్నగారి అవార్డ్ ప్రోగ్రాం లోది. ఇంద్రగంటి శ్రీకాంత శర్మగారు రాసిన ఈ వాక్యాలు ఎంత సత్యమో కదా అనిపిస్తాయి.


ఇక్కడని అక్కడని ఎక్కడ ఎన్ని శిఖరాలెక్కినా
ఒక్కనాడూ...
ఒక్కనాడూ మనిషి లోపలి లోభము ఎక్కడ తీరదూ
మనిషి లోపలి లోభమెక్కడ తీరదూ...