ఒక గజల్ జ్ఞాపకం..

నేను 7th క్లాస్ లో ఉన్నప్పుడు అనుకుంటా మేము ఢిల్లీ వెళ్ళాము. అప్పుడు రైల్లో ఒక హిందీ పత్రిక మర్చిపోయారు ఎవరో. అందులో ప్రచురించిన ఒక కవిత నాకు చాలా నచ్చింది. అప్పటికి భాషపై పెద్దగా పట్టు కూడా లేదు.రచయిత పేరు ustad Qateel Shifayi అని ఉంది. ఇంటికి వచ్చాకా అర్ధం కాని పదాల అర్ధాలు వెతికి రాసుకుని, ఆ హిందీ పత్రికను జగ్రత్తగా చాలా ఏళ్ళు దాచుకున్నాను. తర్వాత (ఆ కవితను రచయిత పేరుతో సహా) డైరీలో రాసేసుకుని పత్రిక పడేసాను.

కాలేజీ రోజుల్లో ఒకసారి జగ్జీత్ సింగ్ లైవ్ షో ఒకటి టివీలో వస్తూంటే మొత్తం షో అంతా రికార్డ్ చేసుకున్నా. అందులో నేను చిన్నప్పుడు దాచుకున్న ఆ హిందీ కవిత గజల్ గా జగ్జీత్ సింగ్ పాడుతుండగా విని ఆశ్చర్యపోయాను... భలే సంబరపడిపోయాను. డైరీ వెతుక్కుని నే రాసుకున్న పాట సాహిత్యం అంతా అదేనని అర్ధమై సంబరపడిపోయాను.

తర్వాత మళ్ళీ కొన్నేళ్ళకు నేను బ్లాగ్లోకంలోకి వచ్చిన కొత్తల్లో ఒకసారి భైరవభట్ల కామేశ్వరరావు గారి బ్లాగ్ చూసాను. అందులో జుగల్బందీ  అన్న టపాలో ఈ కవిత ప్రస్తావన చూసి సంభ్రమాశ్చర్యాలకు గురైయ్యాను. ఆ ఆనందంలో కాలేజీరోజుల్లో చదివిన కవిత అనేదో వ్యాఖ్య రాసా కానీ తర్వాత ఆ చిన్ననాడు దాచుకున్న కవిత గుర్తుకు వచ్చింది..అప్పటికప్పుడు రికార్డ్ చేసుకున్న ఆ పాత కేసెట్ వెతికి ఆ జగ్జీత్ గజల్ మళ్ళీ విన్నాను.

ఆ కవిత ఎన్నిసార్లు చదివినా, గజల్ విన్నా... తనివితీరదు... అంత ఇష్టం ఆ సాహిత్యం నాకు.
ఇదిగో ఆ గజల్, సాహిత్యం రెండు...





lyrics: 


अपनॆ हॊटॊं पर सजाना चाह्ता हूं (३)
आ तुझॆ मॆ गुनगुनाना चाह्ता हूं(२)

कॊई आसूं तॆरॆ दामन पर गिरा कर(३)
बून्द कॊ मॊती बनाना चाह्ता हूं
आ तुझॆ मॆ गुनगुनाना चाह्ता हूं(२)

थक गया मैं करतॆ करतॆ याद तुझकॊ(३)
अब तुझॆ मैं याद आना चाह्ता हूं
अपनी हॊटॊं पर सजाना चाह्ता हूं


छा रहा है सारी बस्ती मैं अंधॆरा
रोशनी कॊ घर जलाना चाह्ता हूं
आखरी हिच्की तॆरॆ जानॊं पे आऎ
आखरी हिच्की...(३)
आख्री हिच्की तॆरॆ जानॊं पे आऎ
मौत भी मैं शयराना चाह्ता हूं