'Earth Day' సందర్భంగా ఒక మంచి వ్యాసం

ఇవాళ apr.22nd 'Earth Day' . ఈ సందర్భంగా "పుడమితల్లికి రామయ్య పచ్చని పందిరి! " అంటూ ఆంధ్రజ్యోతి న్యూస్ పేపర్ ఎడిషన్ 'నవ్య'లో వచ్చిన ఇవాళ్టి ఆర్టికల్ "ఇక్కడ" చదవండి.

రెడ్డిపల్లి గ్రామానికి చెందిన రామయ్య గురించి చదివి పచ్చదనాన్ని చూస్తే పులకించే ప్రతి మనసూ ఆనందిస్తుంది. ఇటువంటివారున్నారా అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. Hats off to this man !! ఇటువంటి గొప్ప 'మనీషి' గురించి రాసినవారికి వందనం.

rare album : "pancham unexplored "

Here is a rare album. ఈ సిడిలో ఆర్.డి.బర్మన్ (పంచెమ్ దా) కొన్ని సినిమాలకు స్వరపరిచిన కొన్ని themes ఉన్నాయి. R.D.Burman lovers can relish this album.



content details :

 

పాతాళభైరవి(1951)

ఇటీవలే షష్ఠిపూర్తి జరుపుకున్న జానపదచిత్రం "పాతాళభైరవి" సినిమా మళ్ళీ చూద్దామనిపించి నిన్ననే.. బహుశా పాతికేళ్ళ తరువాతేమో చూశాను. "కహో నా ప్యార్ హై" సినిమా చూసి హృతిక్ రోషన్ పై అమ్మాయిలంతా ఫిదా అయిపోయినట్లుగా అప్పట్లో ఈ సినిమా చూసిన అమ్మాయిలు ఖచ్చితంగా ఎన్.టీ.ఆర్ పై ఫిదా అయిఉంటారు అనిపించింది. హృతిక్ రోషన్ ఎక్కడ? ఎం.టీ.ఆర్ ఎక్కడ? అనకండి. నేను వాళ్ళిద్దరిలోని ‘charisma’ గురించి చెప్తున్నాను. "తోటరాముడు" తల విదిలించినప్పుడల్లా వెనక్కు వెళ్ళే ఆ రింగుల రింగుల జుట్టు, ఆ తీక్షణమైన చూపులు, "నిజం చెప్పమంటారా అబధ్ధం చెప్పమంటారా? " అన్నప్పుడల్లా అమాయకంగా తోచే ముఖము, పాత్రలో లీనమైపోయిన నటన.. అన్నింటికీ నేను కూడా తోటరాముడికి ఫిదా అయిపోయి "జై పాతాళభైరవి" అనేసా.

మిగిలిన వ్యాసం ఇక్కడ చూడండి.

మరో కొత్త సినిమా బోధించిన పాఠలు !

కొత్త సినిమా బోధించిన పాఠలు :
* ప్రేమంటే ఏమిటి ? నిజమైన ప్రేమను గుర్తించాకా ఏంచెయ్యాలి?
* నిజమైన ప్రేమను గుర్తించాలి అంటే, ప్రేమంటే కనబడ్డ అమ్మయికల్లా లైను వేసి, ఆపైన పడేసిన అమ్మాయిల్లో ఎవరు బాఘా మనసుకి దగ్గరగా వస్తారో అని ఏళ్ల తరబడి గమనించుకుంటూ ఉండాలి.
* ఆ ప్రయత్నంలో ఎంత మంది అమ్మాయిలతో అయినా, ఎలాంటి అమ్మాయిలతో అయినా తిరగొచ్చు, ఏదైనా చేయచ్చు. మన పవిత్ర భారతదేశంలో అందరూ పవిత్రంగా భావించుకునే "పెళ్ళి" అయే టైముకి సదరు అబ్బాయిగానీ అమ్మాయి గానీ పవిత్రంగా ఉండాల్సిన పనే లేదు.
* ఆ పైన మనసుకి దగ్గరగా ఉన్న అమ్మాయిని గుర్తించాకా ఆ అమ్మాయికి పెళ్లయిపోయినా సరే వెతుక్కుంటూ వెళ్ళాలి.
* ఆ అమ్మాయిని వెతుక్కుంటూ వెళ్ళాకా అవసరం లేనకపోయినా ఒక పెద్ద హడావుడి ఫైటింగ్ ఒకటి చేయాలి.
* ఆ తరువాత అమ్మయి ఎక్కడుందో కనుక్కుని ఆ అమ్మాయి వద్దకు వెళ్ళి, పెళ్లవకముందు చెప్పాల్సిన డైలాగుని ఆలస్యంగా చెప్తున్నందుకు చింతిస్తూ డైలాగులు చెప్పేయాలి.
* సదరు అమ్మాయి కూడా పెళ్ళికొడుకుతో డిన్నర్లకూ వాటికీ వెళ్ళి, పెళ్ళికి ఒప్పుకుని పవిత్రంగా తాళి కట్టించుకున్నాకా, వెర్రిమొహం వేసుకుని చూస్తున్న భర్తగారికి టాటా చెప్పి వెళ్పోవచ్చు.
* ఇప్పటిదాకా నిశ్చితార్ధాలు, పీటల మీద పెళ్ళిళ్ళే ఆగిపోయాయి సినిమాల్లో. ఇకపై అయిపోయిన పెళ్ళీళ్ళు కూడా రద్దు చేసుకోవచ్చు అని బాగా తెలియచెప్పారు.
* మనిషిలో కన్ఫ్యూజన్ లెవెల్స్ ఎంతవరకూ ఉండొచ్చు అన్న విషయాన్ని చాలా బాగా తెలియచెప్పారు.

అర్ధం కానిది:

* ఎప్పటికైనా వెతుక్కుంటూ వస్తాడు అన్న గాఠ్ఠి నమ్మకం గల సదరు అమ్మాయికి పెళ్ళికి ముందుగానే కాస్త జ్ఞానోదయం అయినా సరే పెళ్ళికి నిరాకరించకుండా ఎందుకు ఉండదో అర్ధం కాలేదు.
* ప్రేమించిన అమ్మాయిని చూడ్డం కోసం వీర ప్రేమికుడు ఒక చావు ఇంట్లో కూడా ప్రవేశించి అవతలవాళ్ళు ఏడుస్తూ ఉంటే అమ్మాయితో మాట్టాడ్డానికి ప్రయత్నించటం...
* ఒక ఫ్లాష్ బ్యాక్ కథలో పరికిణీ ఓణీలు వేసుకున్న ట్రెడిషనల్ అమ్మాయి "పోయింటెడ్ హీల్స్" ఎలా వేసుకుంటుంది ? కెమేరాలో అవి కనపడవనుకునేంత అమాయకులా సినిమావాళ్ళు?
* పాతతరం పేమ ఎలా ఉండేది? కొత్త తరంలో ప్రేమ ఎలా ఉంటోంది అని చూపించే వినూత్నప్రయత్నమే ఈ సినిమా తీసినవాళ్ల ముఖ్య ఉద్దేశం. ఈచిత్రానికి మూలమైన హిందీ సినిమా టైటిల్ కూడా అదే కదా. కానీ అదేమిటో నా మట్టిబుర్రకి ఈ సింపుల్ పాయింట్ అర్ధం కావట్లేదు.
* అంతా బానే ఉంది కానీ ఈ పెళ్ళి అయిన తరువాత పారిపోవటం అనే కాన్సెప్ట్ ఎంతకీ మింగుడు పడట్లేదు...may be iam very old fashioned to catch this great concept !!

నచ్చినవేవైనా ఉన్నాయా?

* నేపథ్య సంగీతం చాలా చాలా నచ్చింది నాకు. సన్నివేశానిసారంగా, భావానికి దగ్గరగా, మనసుకు హత్తుకునేట్లుంది.
* చివరిదాకా వాళ్లకు తెలీకపోయినా వాళ్ల మధ్యన కనబడిన ప్రేమ నచ్చింది.
* కొన్ని డైలాగులు బాగున్నాయి.

******    *****     ******

నా దృష్టిలో మంచి సినిమా ఎలా ఉండాలి?

* కొత్తదైనా పాతదైనా అప్పుడే అయిపోయిందా అనిపించాలి.
* హాస్యమైన, దు:ఖమైనా పాత్రల భావానుసారంగా మనమూ వాళ్ల అనుభూతిని పొందాలి.
* మధ్యలో కాస్తైనా బోర్ కొడుతోంది అనిపించకూడదు.
* తెర ఎత్తిన మొదలు దించేదాకా మరే ఇతర ఆలోచన రాకుండా ఉండాలి. మనల్ని మనం మర్చిపోవాలి.

అలాంటి మంచి సినిమా కోసం ఓ దేవుడా నేను ఎదురు చూస్తున్నాను.................

మా బంగారుతల్లికి 4th rank !

పొద్దున్న స్కూలుకెళ్ళి రిపోర్ట్ కార్డ్ తెచ్చాం. వెళ్లగనే "your child got into the notice board this time" అన్నరు టీచర్ మాతో. గబగబా ఏ ర్యాంక్ వచ్చిందా అని చూసాం...4th rank ! marks 439/500 వచ్చాయి. నలభై మంది క్లాసుపిల్లల్లో ఆ మాత్రం ర్యాంక్ వచ్చిందంటే నాకు ఏనుగెక్కినంత ఆనందంగా ఉంది. మరోసారి నాలో "పుత్రికోత్సాహం" పొంగిపొర్లింది.

LKG లోనూ, UKGలోనూ గ్రేడ్స్ ఉండేవి. అప్పుడూ 'A+' వచ్చేది. ఫస్ట్ క్లాస్ నుంచీ ర్యాంక్ లు ఇస్తారు. ఇప్పటి ఫస్ట్ క్లాస్ కీ మేం చదువుకున్న ఫస్ట్ క్లాస్ కీ ఎంతో తేడా. అదేం సిలబస్సో..పిల్లలసలు చదవగలరా అనుకునేదాన్ని నేను. కానీ జనరేషన్ చాలా మారిపోయింది కాబట్టి అంతంత సిలబస్సులనీ కూడా ఇట్టే చదివేస్తున్నారీ కాలంపిల్లలు. ఈ ఏడాది మొదట్లో నేను ఓంట్లోబాలేక అమ్మ దగ్గర ఉండిపోవటంతో రెండు మూడు నెలలు దాని స్కూలు సరిగ్గా సాగలేదు. చాలా మిస్సయ్యింది. అవన్నీ మేమిద్దరం వీలైనప్పుడల్లా నేర్పిస్తూ, చదివిస్తూ వచ్చాము. అందులోనూ తెలుగు అక్షరాలూ, గుణింతాలూ అవీ బేసిక్స్ ఇప్పుడు సరిగ్గా రాకపోతే భాష సరిగ్గా రాకుండాపోతుందని మా భయం.

కానీ నువ్వు ఫలానా ర్యాంక్ తెచ్చుకోవాలి అని ఏనాడూ మేము దాన్ని ఫోర్స్ చెయ్యలేదు. ర్యాంకులూ, పోటీ అంటూ పిల్లల చిన్నతన్నాన్ని చిదిమేసి చదువుల్ని పిల్లల మీద రుద్దేయటం మా ఇద్దరికీ కూడా ఇష్టం లేదు. "మార్కుల గురించి ఆలోచించద్దు. పాఠం సరిగ్గా అర్ధం అయ్యిందా లేదా? అన్నది చూసుకో" అని చెప్పేవాళ్ళం దానికి. స్కూల్లో అన్నీ బట్టీ వేయించేస్తూ ఉంటారు. పైగా ఏదన్నా తప్పు చెబితే మా టీచర్ ఇలానే చెప్పారు అంటుంది. అందుకని మేము నోట్స్ లోని ప్రశ్నలు జవాబులు కాకుండా టెక్స్ట్ బుక్ లోని పాఠమే చదివించేవాళ్లం. అయితే pressurize చెయ్యకుండా, పరీక్షల భయం ఇప్పటినుంచీ దానిలో కలగకుండా జాగ్రత్త పడ్డాం. మొత్తానికి శ్రమకు తగ్గ ఫలితం దక్కింది. ఫస్ట్ ర్యాంక్ రావాలని ఏనాడూ ఆశించలేదు.

ఇప్పుడు అందరు పిల్లలూ బాగా చదువుకుంటున్నారు, కళలు,ఆటలు అన్నింటిలోనూ ఏక్టివ్ గా ఉంటున్నారు. 4th rank is not a big thing... ఇదేమీ గొప్ప అని నేను రాయటం లేదు. కేవలం ఆనందాన్ని పంచుకోవటానికి రాస్తున్నాను. మా బంగారుతల్లి ఇలానే బాగా చదువుకుని ఎవరిపైనా ఆధారపడకుండా తన కాళ్లపై తాను నిలబడాలని కోరుకుంటున్నాను. నా కలల్ని దాని మీద రుద్దాలని ఎప్పుడూ అనుకోను, కానీ తాను చూసే కలల్ని తను సాకారం చేసుకోగలగాలని ఆశపడతాను.

నాకు బాగా నచ్చిన "Airtel 3G ad"

New Airtel 3G ad STARE.wmv

"మేరా తిల్ తుమ్హారా చెక్ పోస్ట్ తో హై నహీ...ఆజ్ యహా కల్ వహా..." డైలాగ్ సూపరసలు.Good idea!

శక్తివంచన లేకున్న వృధా అయిన 'శక్తి'

'Art for art's sake' అన్నారు పెద్దలు. కానీ ఇప్పుడది art for the sake of competition అయిపోయింది. చక్కని ప్రతిభ ఉన్నప్పుడు దాన్ని సమంగా సద్వినియోగపరుచుకుంటే ఎంత బావుంటుంది? అర్ధంపర్ధం, తలా తోకా లేని కథా-కథనాల జోలికి పోయి ప్రతిభను వ్యర్ధం చేసుకుంటే ఉపయోగం ఏమిటి? కావల్సినంత సమయం, కావాల్సిన బడ్జెట్, సాంకేతిక నైపుణ్యం ఇన్ని చేతిలో ఉన్నా కూడా అంతా వృధాపోతూంటే చూస్తూండటం కూడా బాధకరమే. ఆరోగ్యకరమైన పోటీ మంచిదే. కానీ ఎవరినో అనుకరించాలనో , అధిగమించాలనో ప్రయత్నించటం ఒక నటుడి స్థాయిని ఒక మెట్టు దించేస్తుందే తప్ప పెంచదు.

అసలు పోటీ ఎందుకు? ఎవరి సామర్ధ్యం వారిది. ఒక నటుడికి ఉన్న సామర్ధ్యాన్ని బట్టి అందుకు తగిన కథలు ఎన్నుకుని, ఆసక్తికరమైన కథనాన్ని తయారుచేసుకుంటే ఎదురుంటుందా? ఈ సులువైన విషయాన్ని ఎందుకు సినిమా తీసేవాళ్లు అర్ధం చేసుకోరు? పూర్వం ఈ గ్రాఫిక్స్, ఇంతటి సాంకేతిక నిపుణత ఉన్నాయా? విఠలాచార్య సినిమాలు అద్భుతంగా ఉండేవి కాదా? జనాలు ఇష్టపడి చూసేవారు కాదా? అప్పుడీ గ్రాఫిక్స్ గట్రా ఉండి ఉంటేనా హాలీవుడ్ సినిమాలను తలదన్నే సినిమాలు తీసి ఉండేవారు మనవాళ్ళు. ఇప్పుడు తీయాలన్నా ఆనాటి దర్శకనిర్మాతలకున్న నేర్పూ, కౌశల్యం ఈనాడు కొరవడ్డాయి. ఉపయోగించుకోవటానికి తగినన్ని సాంకేతిక ఉపకరణాలున్నా ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకునే విధంగా సినిమా తీయలేకపోవటం నిజంగా దురదృష్టకరం.

మొన్న ఒక పాత జానపద సినిమా చూస్తూంటే అనిపించింది ఎలాంటి గ్రాఫిక్స్, హంగామా లేకుండానే అతి మామూలు కథలతోనే అద్భుతాలు సృష్టించారు ఒకప్పటి మన తెలుగు సినీదర్శకులు. ఇప్పుడు మాత్రం కథలకేం కొరవ? ఓపిగ్గా వెతుక్కుంటే బోలెడు కథలు. పోనీ ఆ తీసుకున్న కథనే ఆసక్తివంతమైన రీతిలో తీయొచ్చు కదా? అదీ లేదు. గ్రాఫిక్స్ గొప్పగా వాడేయాలనో, లేదా మరొకరి కంటే ఘనంగా తీసేయాలనో తపన తప్పించి, కాస్త మనసుపెట్టి ఉన్న ఉపకరణాలను సఫలీకృతంగా ఉపయోగించుకుందామన్న ఇంగితం ఎందుకు కలగదో అర్ధం కాదు.

ఈ ఘోషంతా క్రితంవారాంతంలో ఒక కొత్త సినిమా చూసినప్పటినుండీ నా బుర్రలో తిరుగుతోంది. ఈ హీరో యువనటుల్లో మంచి ఎనర్జీ, సామర్ధ్యం ఉన్న నటుడని నా చిన్న బుర్రకు ఎందుకనో నమ్మకం. ఈ అబ్బాయి పాత సినిమాలు చూడ్డానికి భయమేసి ఏమీ చూడలేదు కానీ ఓ నాలుగు సినిమాల పూర్వం ఒక విజయవంతమైన హిట్ ఇచ్చినప్పటి నుంచీ ఇతగాడంటే కాస్తంత అభిమానం ఏర్పడిందనే చెప్పాలి. కాని ఆ తర్వాత నేను ఆశించిన ఎదుగుదల ఎంత మాత్రం అతని కెరీర్ లో కనబడలేదు. ఈ కొత్త సినిమాకు క్రితం వచ్చిన ఇతగాడి రెండు సినిమాలూ చూసి నేను అత్యంత నిరుత్సాహానికి లోనయ్యాను. అయ్యో మంచి శక్తి, సమర్ధత ఉన్న కుర్రవాడే..శ్రమంతా వృధాగా పోతోందే అని. అతని సినిమాల ఎన్నికలో లోపమో, తీసేవాళ్ల లోపమో, "ఇమేజ్" అనబడే ఒక మూసలో కూరుకుపోయిఉన్నాడో అతనికే తెలవాలి.

ఈ కొత్త సినిమా ప్రచారాన్ని చూసి ఇదయినా పడిపోతున్న అతని స్థాయిని నిలబెడుతుందేమో అని ఆశ పడ్డాను. అతను శక్తివంచన లేకుండానే నటించాడు. కానీ మిగతావే కాస్త అటుఇటు అయ్యాయి. ప్చ్... ఇదే దారిలో వేళ్తే తెలుగు ప్రేక్షకులు అతన్ని మర్చిపోవటానికి ఎక్కువ సమయం పట్టదు అనిపించింది. కొద్దిపాటి జాగ్రత్తలు తీసుకుని ఉంటే జనాలు పోటీగా తీసారంటున్న చిత్రానికి దీటుగా నిలిచి ఉండేది ఈ సినిమా. పైగా ఈ సినిమాలో మళ్ళీ కాస్తంత బరువు పెరిగాడేమో అనిపించింది. మొహంలో కూడా మునుపటి కళ తగ్గింది. ప్రశాంతంగా లేదు. నాకులాగే అతని కొత్త సినిమాలు వరుసగా గమనించిన ఎవరికైనా తప్పక ఇలా అనిపిస్తుంది. ఈ సినిమాలో ఒకే ఒక పాట నాకు నచ్చింది. సంగీతసాహిత్యాలు, గ్రాఫిక్స్, హీరోయిన్...అన్నీ బాగున్నాయి. " మనసుపై చల్లావోయీ మంత్రాల సాంబ్రాణి.." అని భలే ప్రయోగం చేసారు రామజోగయ్యశాస్త్రిగారు. ఇంకొక పాట చూడ్డానికి బోర్ గా, సందర్భోచితంగా లేదు కానీ బీట్ బాగుంది.

ఇకముందైనా ఈ కుర్రాడిని సమంగా ఉపయోగించుకుని, అతని ప్రతిభకు తగ్గ సినిమాలు రావాలని మనస్పుర్తిగా కోరుకుంటున్నాను.


గమనిక: ఇది ఎవరినీ కించపరచలని రాసినది కాదు. సగటు ప్రేక్షకురాలిగా ఒక మంచి నటుడి శక్తి వృధా అవుతోందన్న ఆవేదన మాత్రమే.

పయనం

నాకై నేను అన్వేషించుకునే పయనంలో
ఎన్ని గెలుపులు.. ఎన్ని ఓటమిలో

నిదుర రాని చీకటిపొద్దులో
చక్కిలి జారే ఎన్ని నిట్టుర్పుచుక్కలో

అలుముకున్న గాఢనిద్రలో
ఎన్నియలలో ఎన్ని కలలో

రెప్పపాటులో దూరమయ్యే దీవెనలు
ఎడారిలో ఒయాసిస్సులు

గుండెను భారం చేసే దిగుళ్ళు
దాచినా దాగని వాస్తవాలు

ఆపినా ఆగని కన్నీళ్ళు
గట్టుదాటి పొంగే నదీతీరాలు

రెక్క విప్పుకుని నింగికెగసే చిరునవ్వులు
రూపు మారిన సీతకోకచిలుకలు

కలవరం లేని రేపటికోసం ఎదురుచూపు
నింగికెగసిన ఆశాసౌధం

నిరాశను అశాంతం చిదిమేసే మనోనిబ్బరం
ఇప్పుడే కళ్లుతెరిచిన పసికందు

ఎన్ని మలుపులు తిరిగినా దొరకదు గమ్యం
అందని జాబిలిలా

నిరంతరం భాషిస్తూనే ఉంటుంది అంతరాత్మ
ఘోషించే సాగరంలా

ఎన్ని నిరాశలు ఎదురైనా ఓడదు మనసు
అలుపెరుగని అలలా

నాకై నేను అన్వేషించుకునే పయనంలో
ఎన్ని గెలుపులు.. ఎన్ని ఓటమిలో

"गमन" సినిమాలో పాటలు

ప్రసిధ్ధ సంగీత దర్శకులు "జైదేవ్" స్వరపరిచిన "గమన్" సినిమాలో రెండు పాటలు చాలా బాగుంటాయి. ఫారూఖ్ షేక్, స్మితా పాటిల్, జలాల్ ఆగా, గీతా సిధ్ధార్థ్ ప్రధాన పాత్రధారులైన ఈ సినిమాకు ముజఫ్ఫర్ అలీ గారు దర్శకలు, నిర్మాత. ఇది ఆయన మొదటి చిత్రం. ప్రఖ్యాతిగాంచిన "ఉమ్రావ్ జాన్" సినిమా కూడా ఈయన దర్శకత్వంలో వచ్చినదే.


1978 లో రిలీజైన ఈ సినిమాకు 1979లో రెండు నేషనల్ ఫిల్మ్ అవార్డ్ లు వచ్చాయి. "జైదేవ్" గారికి ఉత్తమ సంగీతదర్శకులు అవార్డ్, "ఆప్ కీ యాద్ ఆతీ రహీ" పాటకు గానూ గాయని "ఛాయా గంగులీ" గారికి "బెస్ట్ ఫీమేల్ సింగర్" అవార్డ్ లభించాయి.


song: सीनॆ मॆं जलन
singer: suresh Wadkar
lyrics: Shahryar
Music: Jaidev





సాహిత్యం:

सीनॆ मॆं जलन आंखॊं मॆं तूफान सा क्यॊं हैं?
इस शहर मॆं हर शक्स परॆषान सा क्यॊं हैं?


दिल है तॊ धडक्नॆ का बहाना कॊयी ढूंढॆं
पथ्थर की तर हा बॆहीसा बॆजान सा क्यूं है?


तन्हाई की यॆ कैन सी मंजिल हैं रफीका
ता-हद्द-यॆ-नजर ऎक बयाबान सा क्यॊं है?


क्या कॊइ नयी बात नजर आती है हम मॆं
आईना हमॆं दॆख कॆ हैरान सा क्यूं है?

0000000000000000000000000000000000000000000000

song: आप की याद आती रही
singer: Chaaya Ganguly
lyrics: మఖ్దూం మొహియుద్దీన్
Music: Jaidev




సాహిత్యం:

आप की याद आती रही रात भर
चश-मॆ-नम मुस्कुराती रही रात भर


रात भर दर्द की शम्मा जल्ती रही
गंम की लौ थर्थराती रही रात भर


बांसुरी की सुरीमी सुहानी सदा
याद बन बन कॆ आती रही रात भर


याद कॆ चांद दिल में उतरतॆ रहॆ
चींदनी जग्मगाती रही रात भर


कॊई दीवाना गलियॊ मॆं फिरता रहा



000000000000000000000000000000

ఈ చిత్రం లోనిదే మరొక పాట -

song: अजीब सा नॆहा मुझ पर
singer: hariharan
lyrics: Shahryar
Music: Jaidev


कॊई आवाज आती रही रात भर

అమ్మ గుర్తొస్తుంది..

 
ఎండలో గొడుగు వేసుకుని డాబాపై ఒడియలు పెడుతుంటే
అమ్మతో ఒడియాలు పెట్టిన రోజు గుర్తొస్తుంది

భోజనాలయ్యాకా డైనింగ్ టేబుల్ సర్దుతున్నప్పుడు
"కాస్త కంచాలు తీసిపెటట్టచ్చు కదా, గిన్నెలు వంటింట్లో పెట్టవే"
అన్న అమ్మ కసుర్లు, ఒకోసరి బ్రతిమాలడo గుర్తుకొస్తుంది

కాస్త ఖర్చులటూఇటూ అయిన నెలలో
బజార్లో వెళ్తున్నప్పుడు
పాప అడిగిందేదైనా కొనలేనప్పుడూ
నేనడిగినప్పుడు డబ్బులివ్వలేదని
అమ్మని తిట్టుకున్న రోజులు జ్ఞాపకమొస్తాయి


వండిన కూర నచ్చలేదని పాప అలిగినప్పుడు
అమ్మ వంటకు పెట్టిన వంకలు జ్ఞాపకమొస్తాయి

కష్టపడి వండిన కూర పడేయలేక ఫ్రిజ్ లో పెట్టినప్పుడు
"అలా పెట్టకపోటే పడేయొచ్చు కదా"
అని అమ్మను వేళాకోళం చేసిన మాటలు గుర్తుకొస్తాయి

ఒంట్లో బాలేకపోయినా తప్పక పనిచేయాల్సొచ్చినప్పుడు
నన్ను ఒక్క పనీ చెయ్యనివ్వకుండా
అన్నీ తనే చేసుకున్న అమ్మ జ్ఞాపకమొస్తుంది

ఏదన్నా తేడా వచ్చినప్పుడు
నోరు మెదపలేకపోయినప్పుడు
చిన్నమాటకే అమ్మపై అరవటం జ్ఞాపకమొస్తుంది

కొన్ని చిక్కులు ఎదురైనప్పుడు..
అమ్మతో చెప్పలేకపోయినప్పుడు
శ్రీవారినీ ఇబ్బందిపెట్టలేననిపించినప్పుడు
స్నేహితులవద్ద లోకువవకూడదని పంచుకోలేనప్పుడు..
ఇలాంటప్పుడు అమ్మ ఎలా నెట్టుకువచ్చిందో అనిపిస్తుంది

మల్లెపూలు కడుతూంటే మాల విడిపోయినప్పుడు
ఎడచేత్తోనే చకచకా మాలకట్టేసే అమ్మ గుర్తుకొస్తుంది

అల్లరి చేసిందని పాపను కేకలేస్తూంటే
వాళ్ళనాన్న వెన్కేసుకొచ్చినప్పుడల్లా
నన్ను నాన్న వెన్కేసుకొస్తున్నారని
అమ్మ కోప్పడిన వైనం గుర్తుకొస్తుంది

ఆరేళ్ల కూతురిని చూసి
'అమ్మో ఎదిగిపోతోంది' అని నే బెంగపడినప్పుడు
పెళ్ళిడుకొచ్చిన నన్ను చూసినప్పుడల్లా
అమ్మ ఎంత బెంగపడేదో కదా అనిపిస్తుంది

ఇలా ఎన్నెన్నో సందర్భాల్లో
ఇంకెన్నో వందల సార్లు
అమ్మ గుర్తుకొస్తూనే ఉంటుంది
ఇంకా బాగా అర్ధం అవుతూనే ఉంటుంది..