ఇందులో 53 నిమిషాల దగ్గర వచ్చే బిట్ through out వస్తూ ఉంటుంది. ఆ బిట్ నాకు చాలా ఇష్టం.
టం ట - టం ట - టం ట - టం ట - టం టం టం...
మీరూ వినేయండి...
ఈ కేసెట్ లోని అన్ని ట్యూన్స్ ఇక్కడ వినవచ్చు:
http://ww.smashits.com/time-traveler/songs-5698.html
మొదట వేణువు బ్లాగ్లోనూ, మళ్ళీ ఆంధ్రజ్యోతి ఆదివారం పుస్తకంలోనూ, ఆ తర్వాత "పుస్తకం.నెట్" లోనూ ఈ పుస్తకం గురించి చదివాకా కొందామని వెతికితే నాకు ఈ పుస్తకం దొరకలేదు. ఈ మధ్యనే "నవోదయా"లో దొరికింది. అది జె.యు.బి.వి.ప్రసాద్ గారు రాసిన "ఆ కుటుంబంతో ఒక రోజు". ఇరవై కథల సంపుటం. ముందరే నవోదయాలో వెతికితే మరి దొరికేదేమో.
చాలా ఆత్రంగా పుస్తకం తెలిచిన నాకు ముందుమాటలో "చిన్నతనంలో గట్టి భక్తుడిని.. నాస్తికుడిగా మారిపోయాను...ఇప్పుడు భక్తి అంటే నాకు హాస్యం... ఈ కథలన్నింటికీ నా అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు, స్వయంగా చూసినవీ, విన్నవీ...." అని చూసి భయమేసింది. ఇంతకాలానికి కొన్నాను..ఈయన నాస్తికులుట.. కథలెలా ఉంటాయో... అని. కానీ మొదటి కథతోనే నా సందేహాల మబ్బులన్నీ విడిపోయాయి. రెండు, మూడు కథలు చదివేసరికీ రచయిత అంటే అభిమానం పుట్టుకొచ్చేసింది. ఏకబిగిన పుస్తకమంతా చదివేసా.
పుస్తకం లోని కథలన్నీ ఇదివరకూ రకరకాల వెబ్ పత్రికలలో అచ్చయినవే. కథలన్నింటిలోనూ మధ్యతరగతి జీవితం, దిగువ మధ్యతరగతి జీవనం, మనలో మనం వేసుకునే ఎన్నో రకాల ప్రశ్నలు మొదలైనవి కనబడతాయి. రచయిత వాటన్నింటినీ కథా రూప మిచ్చిన తీరు ఆసక్తికరంగా, మనసుకు హత్తుకునేలా ఉంది. ఎవరో మిత్రులు తమ అనుభవాలు మనతో చెప్తున్నట్లే. మొదటి కథ "ఆ కుటుంబంతో ఒక రోజు" కథలో అమెరికా వెళ్ళిన కొత్తలో, అనుకోకుండా ఓ ఇంటర్నెట్ స్నేహితుడి ఇంటికి వెళ్ళిన వైనం, వారింట్లో వాతావరణం చూసి, చదివి మనం కూడా ప్రసాద్ గారితో పాటూ చివర్లో చెవులు మూసుకుంటాం..:))
"నాస్తిక భర్త" కథలో భార్య శ్రావణమంగళవారం నోము నోచుకుంటూంటే, ఇబ్బందిపడుతూనే ఆమెకు వంటలోనూ ,పూజలోనూ సాయం చేసే ఓ నాస్తికుడైన భర్త ను చూసి నవ్వుకుంటాం. "ఏ సాయమూ చేయని ఆస్తిక మొగుడి కన్నా అన్ని సాయాలూ చేసే నాస్తిక మొగుడే బెటర్" అన్న సునంద మాటలు నిజమేనేమో అనిపిస్తాయి. "అంజనం", "అభిమానం", "ప్రశ్న" మొదలైన మరికొన్ని కథలు చిన్న పిల్లల్లో ఎన్ని రకాల భయాలు, నమ్మకాలు, ఆలోచనలూ ఉంటాయో, ఇంట్లోని ఆర్ధిక పరిస్థితులు వాళ్లలో ఎంతటి సంఘర్షణను రేపుతాయో కళ్ళకు కట్టినట్లు చూపిస్తాయి. 'అభిమనం' కథలోని పిల్లవాడి ఆకలి బాధ, 'పుస్తకం' కథలో కాళ్ళకి లేని చెప్పులకోసం కన్నా ఓ పుస్తకం కొనుక్కోవటానికి ఓ దిగువమధ్య తరగతి కాలేజీ విద్యార్థి పడే ఆరాటం కంట తడిపెట్టిస్తాయి.
'మైల' , 'విధాయకం', 'మరణానంతరే..', 'ఇదేనా దీపావళి ? ', 'మంత్రాలకు శక్తి ఉందా?' మొదలైన కథలు అనాదిగా వస్తున్న కొన్ని ముఢనమ్మకాలనూ ప్రశ్నిస్తాయి. మనలో మనం ఇలాంటి ప్రశ్నలు ఎన్ని వేసుకుంటామో కదా అనుకునేలా చేస్తాయి. ఇక చివరిగా నాకు అన్నింటికన్నా బాగా నచ్చిన కథ 'అమెరికాలో రుబ్బురోలూ, కందిపచ్చడీ!'. "ఈ దరిద్రపు ఎలక్ట్రిక్ గ్రైండర్లలో చేసుకునే పచ్చళ్ళు ఏం బాగుండేడుస్తాయి? రుబ్బురోట్లో రుబ్బున పచ్చడే పచ్చడి. గుండమ్మ కథ సినిమాలో ఎన్టీ రామారావు పాట పాడుతూ పిండి రుబ్బుతుంటే...ఆ రుబ్బురోలునే తన్మయంగా చూసేవాడిని.....రుబ్బురోలు లేని జీవితం వృధా...." డైలాగు, ఆ తర్వాత రుబ్బురోలు కొనటం కోసం పడిన పట్లు, కొన్నాకా మొదట రుబ్బిన పచ్చడి తినిపించడానికి మిత్రులందరినీ ఇంటికి భోజనానికి ఆహ్వానించటం చదివి నవ్వాపుకోలేం. నేనైతే మా ఇంటికి ఈ పుస్తకం పట్టుకెళ్ళి, "భోజనం కూడా ప్రశాంతంగా తిననియ్యవా వాళ్ళనీ..." అని శ్రీవారు వేళాకోళం ఆడుతున్నా ఉడుక్కుంటూనే లేటుగా మూడింటికి మధ్యాన్నం భోజనం చేస్తున్న మా అన్నయ్యకు పక్కన కూచుని మరీ చదివి వినిపించేసా.
'వేణువు' బ్లాగ్ లో ఈ పుస్తకం గురించిన టపా 'ఇక్కడ'. అక్కడ సుజాతగారి ప్రశ్నలకు JUBV(రచయిత) గారి సమాధానం, మరి కొంత చర్చ కూడా చూడవచ్చు. 'పుస్తకం.నెట్లో' జంపాల చౌదరి గారి వ్యాసం 'ఇక్కడ' చూడవచ్చు .
Linda Goodman పూనిన కాలేజీ రోజుల్లో ఇంటికొచ్చినవారందరినీ మీ sunsign ఇదేనా? అని అడగటం హాబిగా ఉండేది. అలా ఒకానొకరోజున భట్టు మావయ్యగారిని మీరు Sagittarius ఏనా? అనడగటం, ఆయన 'ఓసినీ...బానే చెప్పావే' ఆశ్చర్యపోవటం నాకింకా గుర్తే. అప్పటి నుంచీ ప్రతి ఏడూ నేనెక్కడ ఉన్నా డిసెంబర్ 6thన పొద్దున్నే భట్టుమావయ్యగారికి శుభాకాంక్షలు చెప్తూ ఫోన్ చెయ్యటం, 'నేను మర్చిపోయినా నువ్వు మర్చిపోవే..' అనే ఆయన పలకరింపు వినటం నాకు అలవాటైపోయింది. ఇవాళ పొద్దున్న ఒక విచిత్రం జరిగింది. ఎప్పుడూ మూడు నిమిషాల్లో టాక్ ముగించే భట్టుమావయ్యగారు ఇవాళ పన్నెండు నిమిషాలు మాట్టాడారు. ఆ కాసేపులో ఎన్ని విషయాలు చెప్పారో...చాలా ఆనందమైంది. రాబోయే తరానికి చెందిన ఆలోచనలు ఈనాడు చేయగల గొప్ప మేధావి భట్టుమావయ్యగారు. ఇవాళ ఎలాగోలా టైం కుదుర్చుకుని మావయ్యగారి గురించి బ్లాగ్లో రాయాలని అనుకున్నా...!
భట్టుమావయ్య గారు ఎవరు?
మా చిన్నప్పుడు "భాస్కరమ్మగారింట్లో" ఉండగా మా వాటాలోని రెండు గదులు అద్దెకిచ్చినప్పుడు, అందులో నాలుగైదేళ్ళు ఉన్నారు. అప్పటి నుంచీ నాకు భట్టుమావయ్యగారు తెలుసు. భట్టుమావయ్యగారి పూర్తి పేరు "పన్నాల సుబ్రహ్మణ్య భట్టు". ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే "బహుముఖప్రజ్ఞాశాలి". విజయవాడ ఆకాశవాణి కేంద్రంలో అనౌన్సర్ గా రిటైరయ్యారు. అనౌన్సర్ గా రిటైరయి ప్రస్తుతం విజయవాడలో విశ్రాంతి జీవితం గడుపుతున్నారు భట్టుమావయ్యగారు. పరిస్థితులు మరోలా ఉండుంటే స్టేషన్ డైరెక్టర్ గా రిటైరవ్వాల్సినవారు. అయినా ఆ చింత ఏ కోశానాలేని విశాల దృక్పధం ఆయనది.
70s,80s లోని రేడియో శ్రోతలకు ఈయన భట్టుగారి పేరు సుపరిచితం. చాలా కొత్తకార్యక్రమాలకు ఈయన నాంది పలికారు. శ్రీరజనీకాంతరావుగారు బెజవాడ రేడియోస్టేషన్ డైరెక్టర్ గా ఉన్న సమయంలో, వ్యంగ్య రచనలు రాయటంలో దిట్ట అయిన భట్టుగారు "చెళుకులు" అనే రేడియో ప్రోగ్రాం ఒకటి చేసారు. ఉదయం ఏడున్నర ప్రాంతంలో వచ్చే ఈ కార్యక్రమం అప్పట్లో ఎంతో పేరు తెచ్చుకుంది. ధ్వని మాధ్యమంలో ఇలాంటి కార్టూన్ కార్యక్రమం రావటం అదే ప్రధమం. భట్టుగారు రేపు ఉదయం ఎవరి మీద చెళుకులు పేలుస్తారో అని ఊరంతా ఎదురుచూసేది. విజయవాడ నవోదయ పబ్లిషర్స్ వారీ చెళుకులకు పుస్తకరూపాన్ని కూడా అందించారు. మాగంటి వెబ్సైట్లో ఉన్న ఈ పుస్తకం తాలూకూ పిడిఎఫ్ లింక్:
http://www.maganti.org/air/chelukulu.pdf
తరువాత "అనుభవ దీపం" అనే ప్రతీక నాటకం(symbolic play) ఒకటి భట్టుగారు రాసి, ప్రొడ్యూస్ చేసారు. రేడియో చరిత్రలో ఇలాంటి కార్యక్రమం రావటం అదే ప్రధమం. ఈ కార్యక్రమంలోకి శ్రీమతి వి.బి.కనకదుర్గ, శ్రీరంగం గోపలరత్నం గార్లతో పాడించిన పాటలు చాలా బావుంటాయి. "నాదబంధం" అని సంగీత వాయిద్యాల మీద చేసిన కార్యక్రమానికీ, "మార్గ బంధం" అని రోడ్లు తమ స్వగతాలు చెప్పుకుంటున్నట్లుగా చేసిన కార్యక్రమానికీ సృజనాత్మక విభాగంలో జాతీయ పురస్కారాలు వచ్చాయి భట్టుగారికి. హాస్య వ్యంగ్య రచనల్లో దిట్ట భట్టుగారు. "వీరపాండ్య పెసర బొమ్మన్" అనే కధానికను రాసి తరువాత నాటకంగా కూడా తయారుచేసారు. "పెసరల్ ఇన్సైడ్" అని పెసరట్టు + సాఫ్ట్వేర్ నూ కలిపి ఒక వ్యంగ్య కథ పత్రికకు రాసారు. ఈ కథ "ఆహా... ఓహో !" (ఆధునిక హాస్య వ్యంగ్య రచనలు) అనే పుస్తకంలో ప్రచురితమైంది. రేడియోలో పండుగల రోజుల్లో "ప్రత్యేక జనరంజని" ప్రసారం అవుతూ ఉండేది. అలాగ ఒకసారి ఓ పత్రికలో "ఆవు జనరంజని" అని పేరడీ రచన చేసారు. అంటే ఒక ఆవు తాను ఏన్ని సినిమాల్లో ఉన్నదీ, ఏ ఏ పాటలు తన పేరు మీద ఉన్నాయో ఇంటర్వ్యూలో చెప్తున్నట్లుగా అన్నమాట.
నాకు తెలిసిన భట్టుమావయ్యగారు :
రేడియో స్నేహం కాక భట్టుమావయ్యగారితో మరో స్నేహం ఉండి మాకు. అది అమ్మావాళ్ళ పుట్టిల్లు రాజమండ్రి స్నేహం. మా పెద్దమ్మ భట్టుమావయ్యగారి చెల్లెల్లు స్కూల్లో క్లాస్మేట్స్. తర్వాత కాలేజీలో నాకు బాగా మిత్రురాలైన "జయ" పెద్దమ్మ ఫ్రెండ్ వాళ్ల అమ్మాయి, అంటే భట్టుగారి మేనకోడలు అని తెలుసుకుని మరీ సంబరపడిపోయా. జయ కూ నాకూ ఇరవైఏళ్ళుగా గాఢమైన స్నేహం.
కార్టూన్లు, హాస్య రచనలు, పత్రికలలో ఎన్నోవ్యాసాలు, నాటకాలు, వ్యంగ్య రచనలు ఎన్నో చేసిన భట్టుమావయ్యగారు సరదగా బోలెడు డిగ్రీలు కూడా సంపాదించారు. హిందీలో ఎం.ఏ, జర్నలిజం కోర్స్, ఫిల్మ్స్ కి రిలేటెడ్ డిప్లొమా(పేరు గుర్తులేదు)...మొదలైన కోర్సులు చేసారు. ఆయన చేయటమే కాక ఎంతో మందికి ఫ్రీ కెరీర్ కౌన్సిలింగ్ చేసేవారు. ఆయన జేబులో ఎప్పుడూ ఏవో పేపర్ కట్టింగ్లు ఉంటూండేవి. "ఇవి మీ అబ్బాయికి ఇవ్వు" అనో, "ఇవి మీ అమ్మాయికి ఉపయోగపడతాయి ఇదిగో" అనో అవసరం ఉన్నవాళ్ల చేతుల్లో పెట్టేసి వెళ్పోతూ ఉండేవారు. తాను చేయటమే కాక ఎంతో మంది ప్రోగ్రాం అఫీసర్లకీ, రేడియో స్టాఫ్ కీ ప్రోగ్రాములు చేయటానికి కొత్త కొత్త ఐడియాలు చాలా ఇస్తూండేవారు.
ఆయనతో మాట్లాడిన ప్రతిసారీ ఈయనకు తెలీని విషయాలు ఉన్నాయా అని అశ్చర్యపోతూనే ఉంటాను. భట్టుగారితో పది నిమిషాలు మాట్లాడితే చాలు ఎవరికైనా రెండు విషయాలు ఇట్టే అర్ధమవుతాయి; ఆయనకు తెలియని విషయం ఏదీ లేదని, ఆయనతో మాట్లాడేప్పుడు ఒళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని మాట్లాడాలనీ. ఎందుకంటే వాటిలోని నిజాన్ని తట్టుకునే శక్తి అందరికీ ఉండదు మరి. అందువల్ల భట్టుగారు సూటిగా మాట్లాడే మాటల్లోని వ్యంగ్యాన్ని మంచి సలహాగా తీసుకుని, ఆయన మాటల్లో దాగున్న ఆప్యాయతని అర్ధం చేసుకున్నవారికన్నా వారి మాటల్ని అపార్ధం చేసుకున్నవారి సంఖ్యే అధికం ఇప్పటికీ...!!
భట్టుగారు మంచి రచయిత, విమర్శకుడు, సంగీతజ్ఞుడు, హాస్య-వ్యంగ్య రచయిత అని చాలామందికి తెలుసు. కానీ ఆయన నలభీములని బహు తక్కువ మందికి తెలుసు. నాకు తెలిసీ పెసరట్లు వేయటంలో ఆయన్ను మించిన స్పెషలిస్ట్ మరొకరుండరు. పెసలతో, పెసర పప్పుతో పాటు ఎన్ని రకాలుగా పెసరట్లు వేయవచ్చో చెప్పటం వెనుక ఆయన చేసిన ఎన్నో పరిశోధనలు ఉన్నాయి. మినపప్పు నానబెట్టి, రోట్లో స్వయంగా రుబ్బి, గారెలు ఆవడలు చేసి మిత్రులందరినీ ఆహ్వానీంచి మరీ జనాలతో తినిపించేవారు. మినపప్పు ఎంతసేపు నానితే గారెలు ఏ విధంగా వస్తాయో ఇట్టే చెప్పగలరు భట్టు గారు. ఒకసారి నాకు చేగోణీలు ఎలా చెయ్యాలో కూడా చెప్పారు.
భట్టుగారి పెసరట్ల ప్రతిభ గురించి ముళ్ళపూడి వెంకట రమణగారు "కోతికొమ్మచ్చి" పుస్తకంలో కూడా (30వ పేజి దగ్గర) ప్రస్తావించారు. ఓ పద్యం కూడా రాసారు ఇలా :
"పొట్టు పప్పు రుబ్బి మిర్చి గిర్చీ చేర్చి
భక్తి శ్రద్ధ కలిపి పోయునట్టి
భట్టుగారి అట్టు బహుగొప్ప హిట్టురా
విశ్వదాభిరామ వినుమ రమణ "
ఈ పద్యానికి బాపూ గారు వేసిన బొమ్మతో సహా ఉన్న లేమినేషన్ వీరింట్లో ఉంటుంది.
భట్టుమావయ్యగారి సతీమణి కృష్ణకుమారక్క(ముంజులూరు కృష్ణకుమారి). ప్రస్తుతం బెజవాడ రేడియో స్టేషన్లో 'అసిస్టెంట్ స్టేషన్ డైరెక్టర్'. మావయ్యగారు, అక్క...ఇదేం వరస అని విన్నవాళ్లంతా అడిగేవారు. వారి పెళ్ళికి మునుపే కృష్ణక్క మాకు తెలియటం వల్ల తనను కృష్ణకుమారక్క అని పిలిచేవాళ్ళం. ఆ పిలుపు ఇప్పటికీ అలానే ఉండిపోయింది. తను అంత పెద్ద ఆఫీసరయినా నాకు మాత్రం ఎప్పటికీ తను చిన్నప్పటి కృష్ణకుమారక్క. ఆ దంపతులు ఇద్దరిపై నాకు చాలా ప్రత్యేక అభిమానం. వారిద్దరిని గురించిన ఓ బేతాళప్రశ్న మత్రం ఎప్పుడూ నన్ను దొలిస్తూఉంటుంది...కృష్ణకుమారక్క దొరికిన భట్టుమావయ్యగారు అదృష్టవంతులా? భట్టుమావయ్యగారు దొరికిన కృష్ణక్క అదృష్టవంతురాలా..? అని !!
హమ్మయ్య సాహసం చేసేసా ! నాకు తెలిసినది, తోచినదీ రాసేసాను. ఇప్పుడిక నాకు భట్టుమావయ్యగారు ఎన్ని మార్కులు వేస్తారో వేచి చూడాల్సిందే !
జార్జ్ బెర్నార్డ్ షా రచించిన "Pygmalion" అనే నాటికను "My Fair Lady" అనే ఆంగ్లచిత్రంగా తీశారు. చాలా గొప్ప సినిమా. ఈ సినిమాను హిందీలో "మన్ పసంద్" పేరుతో తీసారు. బాసూ చటర్జీ దర్శకత్వం. అందులో హీరో దేవానంద్. హీరోయిన్ టీనా మునీమ్. దేవ్ సినిమాల్లో నాకు బాగా నచ్చిన మరో సినిమా ఇది. మా ఇంట్లో అప్పటికే ఉన్న "My Fair Lady" వీడియోసినిమా చాలాసార్లు చూసి ఉండటం వల్ల చాలా ఆసక్తిగా టివీలో ఆ సినిమా చూసాం మేము. "మన్ పసంద్" కథలో కొన్ని మార్పులు చేసారు. ఆంగ్ల చిత్రం "My Fair Lady"లో Rex Harrison నటనకు ఏ మాత్రం తీసిపోకుండా నటిస్తాడు దేవానంద్ ఈ సినిమాలో. తర్వాత డిగ్రీ ఫైనలియర్లో "Pygmalion" నాటిక చదువుకుంటున్నప్పుడు, మా మేడం మాకు 'ప్రొఫెసర్ హిగ్గిన్స్' డైలాగ్స్ చదివి వినిపిస్తుంటే నాకు Rex Harrison
అత్యంత సెన్సేషన్ సృష్టించిన "గైడ్" సినిమాలోని ఈ నాలుగు పాటలూ ఆణిముత్యాలే.
"तॆरा मॆरा सपना अब ऎक रंग हैं.."
"गाता रहॆ....मॆरा दिल..."
दिन ढल जायॆ...रात न आये.."
"क्या सॆ कया हॊ गया...बॆवफा..तॆरॆ प्यार में.."
నాకు బాగా ఇష్టమైన మరికొన్ని మంచి మంచి దేవ్ పాటలు:
"अच्चा जी मैं हारी चलॊ मान जावॊ ना.."
"छॊड्दॊ आचल जमाना क्या कहॆगा.."
"आस्मा कॆ नीचॆ हुम आज अपनॆ पीछॆ..."
"हम है राही प्यार का..हम सॆ कछ न बॊलियॆ..."
"याद किय दिल नॆ कहा हॊ तुम..."
"हम बॆखुदी मॆं तुम कॊ पुकारॆ चलॆ गयॆ..."
"फूलॊं कॆ रंग सॆ दिल की कलम सॆ.."
"ऎ दिल न होता बॆचारा...कदम न हॊतॆ आवरा..."
"खोया खोया चांद खुला आस्मा..."
తన జీవితాన్నే ఒక ఉదాహరణగా చూపిన ఈ ఎవర్ గ్రీన్ హీరో రాసుకున్న జీవితచరిత్ర "రొమాన్సింగ్ విత్ లైఫ్" పుస్తకం ఈసారి పుస్తక ప్రదర్శనలో బాగా అమ్ముడుపోతుందేమో. నిండు జీవితాన్ని చూసిన ఈ మహానటుడు నిన్న ఉదయం నిష్క్రమించాడు..!! మరణం అనివర్యం.. ప్చ్...నిన్న వార్త విన్నప్పటి నుంచీ దేవ్ సినిమాలు, పాటలు ఏవేవో గుర్తుకొస్తూనే ఉన్నాయి.... సినిమాలోనైనా, జీవితంలోనైనా మిగిలేవి అవే కదా...జ్ఞాపకాలు..!
చాలా సేపైంది
ఎంత సేపని కూర్చోను...
వెళ్పోతే వస్తావేమోనని
ఎదురుచూస్తే రావేమోనని
ఆలోచనలోనే పొద్దుగూకింది..
చీకట్లు కమ్మే సంజెవేళ ఎంతసేపని నిరీక్షించడం
ఆశనిరాశల తక్కెడకి ఎటుమొగ్గాలో తెలీని సందిగ్ధం
గెలుపుఓటమిల నడుమ మనసు ఆడుతోంది కోలాటం
రేపైనా వస్తావన్నది ఒక రిక్త నమ్మకం..
జీవిత చక్రాల క్రింద నలుగుతున్న రేయీపగళ్ళు..
చూస్తూండగానే పేజీలు మారిపోతున్న కేలెండర్లు !
జ్ఞాపకాల మాటున కదలాడే నీ ఊసులు
అలుపెరుగని కెరటాల లాస్యాలు
ఎంత దూరం పరుగులెట్టినా వద్దని
మళ్ళీ నీ దరికే చేరుస్తాయినన్నవి !!
ఎదురుచూపులు నావరకే ఎందుకు
నువ్వూ నాకోసం కలవరించకూడదూ..
అని తహతహలాడుతుంది మనసు
వెర్రిది.. దానికేమి తెలుసు
నీ మనసు రాయి అని
ఈ జన్మకు అది జరగని పని అని
అయినా ఎందుకో ఈ ఎదురుచూపు..
నాకోసం నువ్వొస్తావని... కలలు తెస్తావని..
చాలా సేపైంది..
ఎంతసేపని కూర్చోనూ...
వెళ్పోతే వస్తావేమోనని
ఎదురుచూస్తే రావేమోనని
ఆలోచనలోనే పొద్దుగూకింది..