Millet Fest - 2015

వ్యవసాయ శాఖ, తెలంగాణ ప్రభుత్వం మరియు గృహవిఙ్ఞాన విభాగం.. ప్రొఫెసర్ జయశంకర్ తెలంగాణ రాష్ట్ర వ్యవసాయ విశ్వవిద్యాలయం సంయుక్తంగా ప్రతి ఏడాదీ నిర్వహిస్తున్న చిరుధాన్యాల ప్రదర్శన ఈ ఏడు కూడా క్రిందటి నెలాఖరులో జరిగింది. "Millet Fest 2015" ప్రకటన ఆఖరిరోజున అనుకోకుండా పేపర్లో చూసి అప్పటికప్పుడు బయలుదేరాం.  ఆ రోజు పేపర్ చూడకపోతే అదీ మిస్సయిపోదును. ఇది నాలుగవ ప్రదర్శనట. 2013 Fest కబుర్లు Millet Fest - 2013 లో రాసాను. నిరుడు టపా రాయలేదు కానీ వెళ్ళాను. ఈమధ్యన ఒంట్లో బాలేక ప్రతి ఏడూ వెళ్ళే హార్టీకల్చర్ ఎగ్జిబిషన్ , మరికొన్ని పెయింటింగ్ ఎగ్జిబిషన్స్ కూడా మిస్సయిపోయాను..:(  ఈ Millet Fest మాత్రం ఎలాగైనా చూడాలని బయలుదేరాను. ఆరోగ్యకరమైన, ఉపయోగకరమైన విషయాలు తెలుస్తాయి +  చిరుధాన్యాలతో చేయదగిన కొత్త రెసిపీస్ తెలుస్తాయని నా ఆశ. నా అంచనా తప్పలేదు. మరిన్ని కొత్త విషయాలు తెలిసాయి. 

ఈ ప్రదర్శన వివరాలు తెలిపే వెబ్సైట్ కూడా ఉందిట.. మళ్ళీ ఏడు ఎవరైనా ఈ ప్రదర్శనకు వెళ్ళాలనుకుంటే ఈ వెబ్సైట్ చూస్తూండండి.. ప్రదర్శన తారీఖులు తెలుస్తాయి. 

ఈసారి చివరిరోజు ఆదివారం అవడంతో సందర్శకులు బాగా ఉన్నారు. కొనుగోళ్ళు చూస్తూంటే చిరుధాన్యాల పట్ల ఆసక్తి కూడా బాగా పెరిగినట్లు అనిపించింది. ఈ రోజుల్లో అందరూ హెల్త్ కాన్షియస్ అయిపోతున్నారు కదా! ఇదీ ఒకందుకు మంచిదే. ఏ పదార్థాలు ఎక్కువ తినాలో, ఏది మానేయాలో తెలుసుకోవడం అనేది మన ఆరోగ్యం మన చేతుల్లోనే ఎలా ఉంచుకోవాలో తెలియడమే. మరో గమనించదగ్గ విషయం ఏమిటంటే ఇది 'ఆరోగ్య శాఖ' మరియు 'వ్యవసాయ విశ్వవిద్యాలయం' వారి ఆధ్వర్యంలో జరుగుతున్న ప్రదర్శన కాబట్టి ఇందులో పెట్టే వస్తువులు రిలయబుల్ మరియు వారు చెప్పే విషయాలు కూడా నమ్మదగినవీనూ!

మిల్లెట్స్ తో చేసిన వంటలు ఉంచిన ఫుడ్ కోర్ట్ లో కూడా బాగా జనాలు ఉన్నారు. అన్ని పదార్థాలూ బాగా సేల్ అవడం చూసి సంతోషం కలిగింది. వాటిల్లో నేనిదైవరకూ బ్లాగ్ లో రాసిన ఒక హెల్త్ డ్రింక్ "అమృతాహార్" పేరుతో పెట్టారు. ఇంకా రాగి జావ , తేనె కలిపిన సబ్జా గింజల నీరు , సజ్జ ఉప్మా, రాగి ఇడ్లీ, రాగి దోశ, రాగి ఫ్రూట్ పంచ్, జొన్న మంచూరియా, జొన్న నూడుల్స్.. మొదలైన ఎన్నో రకాల వంటకాలు అమ్మారు. ఇవన్నీ చూసి నాకు కొత్త రెసిపీలకి బోలెడు ఐడియాలు వచ్చాయనేసరికీ పాపం అయ్యగారి ఫేస్ లో కలర్స్ మారాయి :-)


స్టాల్స్ లో ఒకచోట జొన్న రొట్టెలు తయారుచేసే మషీన్ ఒకటి పెట్టారు. అంటే అది చిన్న పరిశ్రమకు ఉపయోగపడేలాంటి పెద్ద పరికరం. భలేగా జొన్న రోటీలు వత్తేస్తోంది ఆ మషీన్.

పిల్లలు సరదాగా స్పూన్ కూడా తినేసేలాగ బియ్యం, జొన్నలు, గోధుమలు, వాము, జీలకర్ర, ఉప్పు మొదలైన వాటితో చేసిన ఈటబుల్ స్పూన్స్ ఒకచోట పెట్టారు. అవి బాగా అమ్ముడౌతున్నాయి. 

జొన్న, రాగి బిస్కెట్స్, లడ్డూలు మురుకులు, టేస్టీ బైట్స్ కాక ఒక చోట మొత్తం ఆరు రకాల మిల్లెట్స్ తో చేసిన లడ్డూస్ అప్పటికప్పుడు చేసి అమ్ముతున్నారు.

ఇంకా.. విజయవాడ కు చెందిన ఒక స్టాల్ నన్నాకర్షించింది. (మా బెజవాడ కదా :)) ఆ వివరాలు..

అన్ని చిరుధాన్యాల్లోకెల్లా ఎక్కువ ఫైబర్ కొర్రల్లో(foxtail millet) ఉంటుందని తెలిసాకా ఈమధ్యన నేను కొర్రలు, కొర్ర బియ్యం కూడా వాడకం మొదలుపెట్టాను. వీటిల్లో ఎర్ర కొర్రలు, తెల్ల కొర్రలు రెండు రకాలు ఉంటాయిట. ఒక స్టాల్ లో దాదాపు కొర్ర బియ్యం లాగానే ఉన్న వరిగలు(proso millet) అమ్ముతూంటే అదో పేకెట్ కొన్నాను. ఏ ఉప్మా ప్రయోగమో చేయచ్చని.

ఒక స్టాల్ లో అన్నంలో కులుపుకునే ఉసిరి పొడి, కాకర పొడి, ఒక హెర్బల్ టీ పౌడర్ కొన్నాను. మంజిష్ఠ, ఏలకులు, జాజికాయ, శొంఠి మొదలైన వాటితో తయారుచేసిన ఈ టీ పౌడర్ కాస్తంత మామూలుగా పెట్టుకునే టీలో కలుపుకోవచ్చు లేదా విడిగా ఈ పౌడర్ తోనే టీ పెట్టుకోవచ్చుట. అధిక ఫైబర్ మరియు Omega 3 fatty acids ఎక్కువగా ఉండే  Flax seeds(అవిసెలు) ఉపయోగాలు తెలిసాకా కొన్ని నెలల క్రితం ఫ్లాక్స్ సీడ్స్ కొన్నా కానీ వాటితో ఏమీ చెయ్యలేదు. కర్వేపాకు పొడిలాగ చేయచ్చు అని ఎక్కడో చదివాను. ఒక చోట ఆ పొడి అమ్ముతుంటే అది కొన్నాను కానీ తర్వాత మా అన్నయ్యతో ఈ సంగతులన్నీ చెప్తుంటే మరో స్టాల్ లో ఉన్న ఒక రీసర్చ్ స్టూడెంట్ విని, మమ్మల్ని పిలిచి, "సారీ ఫర్ ఓవర్ హియరింగ్..అన్చెప్పి, ఈ పొడులూ అవీ వేస్ట్.. దానివల్ల అందులోని పోషకాలన్నీ పోతాయి. ఫ్లాక్స్ సీడ్స్ లోని పోషకాలు డైరెక్ట్ గా శరీరానికి అందాలంటే ఒక్కసారి జస్ట్ డ్రైగా టాస్(toss) చేసి అలానే తినేసేయండి అదే బెస్ట్ అని  చెప్పారు. నిజానికి ఫ్లాక్స్ సీడ్స్ ఉత్తినే తిన్నా బానే ఉంటాయి.

మరో చోట పచ్చి అరటికాయ పొడి అమ్ముతుంటే కొన్నా. ఏక్చువల్ గా అది ఒకటే పేకెట్ సాంపిల్ గా పెట్టారుట. ఆ స్టాల్లో ఉన్న ఒక పరిశోధకుడు(కొంచెం పెద్దాయనే) చెప్పిన విషయం ఏమిటంటే అరటి పండులో ఉన్న షుగర్ అరటి కాయలో ఉండదుట. చాలా పరిశోధనల తరువాత ఇటీవలే అరటికాయను డయాబెటిక్ పేషంట్స్ కూడా తినచ్చని నిర్ధారించారుట. పచ్చి అరటికాయలో ఉండే స్టార్చ్ మంచిదిట. పచ్చి అరటి కాయ నుంచి చేసిన ఈ పొడిని కూరల్లో, సూప్స్ లో, చపాతీ పిండిలో కలుపుకోవచ్చుట. ఇంకా అది ఏమేమి చేస్తుందో.. అలా బోలెడు ఉపయోగాలు చెప్పాకా మాకు కావాలని అడిగితే ఉన్న ఆ ఒక్క పేకెట్ అమ్మేసారు ఆయన. మార్కెట్లోకి వస్తుందన్నారు త్వరలో. ఎప్పుడు వస్తుందో మరి.

ఇదివరకూ కొనని రెండు రెసిపీ బుక్స్, ఎరువు ఎలా తయారు చేసుకోవాలో,  గార్డెన్ కేర్ గురించిన పుస్తకమూ కొన్నాను.

ఇంకా ఊళ్ళో ఉన్న రెండు మిలెట్ ఫుడ్ కోర్ట్స్ గురించి తెలిసింది. ఎప్పుడన్నా వెళ్లచ్చు..

కేవలం సైంధవ లవణం(rock salt) అమ్ముతున్న ఒక స్టాల్ ఉంది. అందులో ప్రదర్శనకు ఉంచిన పెద్ద ఉప్పు గడ్డ భలే ఉంది. ఈ ఉప్పు ఉపయోగాలు క్రింద కాగితంలో...

ఈ విధంగా సంతృప్తికరమైన, ఆరోగ్యకరమైన సమాచారాన్ని అందుకుని సజ్జల ఉప్మా, జొన్న మంచూరియా, జొన్న నూడుల్స్, జొన్న సలాడ్ లు తిని, అమృతాహార్ జావ తాగి మేమూ, అన్నయ్య ఇళ్ళదారి పట్టాం.


ప్రదర్శన తాలూకూ మరిన్ని ఫోటోలు:
http://lookingwiththeheart.blogspot.in/2015/03/millet-fest-2015.html

తులసి మొక్కలా... 'Dum Laga Ke Haisha'

నిన్న రాత్రి చూసిన ఈ సినిమా పూర్తయ్యేసరికీ విషయం తక్కువ  హంగామా ఎక్కువ అనిపించేట్లు ఉంటున్న ఈ కాలపు సినిమాల మధ్యన ఈ చిత్రం నిజంగా "...వనంలో తులసి మొక్క" అనిపించింది. ఇటువంటి మణిపూసని మనకందించిన దర్శకుడు శరత్ కతారియాను అభినందించి తీరాలి. ఈ చిత్రం యాష్ రాజ్ ఫిల్మ్స్ నుండి రావడం గొప్ప ఆశ్చర్యం! ఆ ప్రొడక్షన్ హౌస్ అదృష్టం.  చిత్రాన్ని గురించి ఇంకేమైనా చెప్పేముందు ఈ పాట వినండి(చూడండి)..




ఊ..చూసేసారా?! అమేజింగ్ కదా అసలు. పాట మొదలవగానే అసలు ఏదో లోకంలోకి వెళ్పోయాను నేనైతే. లుటేరా లో "సవార్ లూ.." పాడిన అమ్మాయి మోనాలీ ఠాకుర్ ఈ పాట పాడింది. ఆ పాట కన్నా ఈ పాటలో క్లాసికల్ బేస్ ఉన్న మోనాలీ ట్రైన్డ్ వాయిస్ బాగా తెలిసింది. ట్యూన్ అలాంటిది మరి. చాలా రోజులకి అనూ మాలిక్ కంపోజ్ చేసారు. ఇదే పాటకు మేల్ వర్షన్ Papon అనే పేరుతో ప్రసిద్ధుడైన గాయకుడు అంగరాగ్ మహంతా పాడారు. మనసుని సున్నితంగా తట్టే ఈ పాటకు సాహిత్యాన్ని వరుణ్ గ్రోవర్ అందించారు. నా దృష్టిలో "ఎక్స్ట్రార్డినరీ" పదం ఒక్కటే ఈ పాటకు, అది తయారవడానికి కారణమైనవారందరికీ సమంగా సరిపోతుంది. ప్రముఖ గాయకుడు కుమార్ సానూ కూడా చాలారోజులకి ఒక పాట పాడి, సినిమాలో స్పెషల్ అప్పియరెన్స్ ఇచ్చారు.

కుమార్ సానూ పాట:

ఇంతకీ ఇదెలాంటి సినిమా అంటే ఎలా చెప్పాలి...
తావి లేని కనకాంబరాల మధ్యన గుబాళించే మల్లె మొగ్గలా..
చుక్కల మధ్య మెరిసిపోయే చందమామలా..
మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలనిపించే అందమైన పువ్వులా..
ఉంది సినిమా. డెభ్భైలు, ఎనభైల్లో బాలీవుడ్ లో తయారైన మధ్యతరగతి కథలు, తళుకుబెళుకులు లేని అతి మామూలు సదాసీదా కామన్ మేన్ జీవిత కథలతో తయారైన చిత్రాలు ఒక్కసారిగా గుర్తు వచ్చాయి.  సినిమాల్లో, తద్వారా మనుషుల్లో పెరిగిపోయిన అసహజత్వాలనీ, ఆర్భాటాలనీ పక్కన పెట్టి ఇలాంటి డౌన్ టూ ఎర్త్ సినిమాను తీయాలనే ఆలోచనకు గొప్ప ధైర్యం కావాలి. ఇమేజ్ నూ, పాపులారిటీను పక్కన పెట్టి తండితో ప్రాక్టికల్ గా చెప్పు దెబ్బలు తినే ఒక నిరాశాపరుడైన, పిరికి అబ్బాయి పాత్రను ఒప్పుకున్నందుకు హీరో ఆయుష్మాన్ ఖురానా మరింత నచ్చేసాడు. "విక్కీ డోనర్" లో కన్నా ఎక్కువగా! (ఒక నటుడిగా మాత్రమే :))

చిత్రకథ తొంభైల కాలం లాంటిది. ఆ కాలం నాటి హిట్ హిందీ చిత్ర గీతాలు తెలిసిన వాళ్ళు, 'శాఖ ట్రైనింగ్' గురించి తెలిసినవాళ్ళూ సినిమాని బాగా ఎంజాయ్ చెయ్యగలరు. బాగా కనక్ట్  అవుతారు. గాయకుడు "కుమార్ సానూ" వీరాభిమాని హీరో. పదవ తరగతి రెండుసార్లు ఫెయిలయి, హరిద్వార్ లో తండ్రి నడిపే ఒక కేసెట్ రికార్డింగ్ సెంటర్ లో పాటలు రికార్డ్ చేసే పని చేస్తూ ఉంటాడు. ఇంట్లో ఆర్థిక ఇబ్బందుల వల్ల, తండ్రి బలవంతం వల్ల బీఎడ్ చదివి టీచరవబోతున్న అమ్మాయిని ఇష్టం లేని పెళ్ళి చేసుకుంటాడు. గుడిలో జరిగిన పెళ్ళి చూఫుల్లోనే కాస్త ఎక్కువ బొద్దుగా ఉన్న పెళ్ళికూతురు నచ్చదతనికి. ఒక అమ్మాయి బీయిడీ చదువుకుంది.. 'టీచర్ అవ్వాలన్నది ఆమె చిన్ననాటి కల' అన్న సంగతి ఇంకా నచ్చదతనికి. మరి తను 10th ఫెయిల్ కదా! చాలా అయిష్టంగానే ఒక సామూహిక వివాహవేదిక మీద సంధ్య వర్మ(భూమీ పెడ్నేకర్) ను పెళ్ళాడతాడు ప్రేమ్ ప్రకాష్ తివారీ(ఆయుష్మాన్ ఖురానా). అదిమొదలు తన అయిష్టాన్నీ ప్రకటించడానికి అతగాడు, భార్యగా తన స్థానాన్ని కాపాడుకోవాలని సంధ్య చాలా ప్రయత్నాలు చేస్తారు. ఏదీ కలిసిరాక ఒకానొక అవమానకరమైన సందర్భంలో అభిమానం దెబ్బతిని అత్తవారిల్లు విడిచి వెళ్పోయి, తర్వాత విడాకుల నోటీసు పంపిస్తుంది సంధ్య. విడాకుల మంజూరుకు ముందు ఓ ఆరునెలలు కలిసి ఉండమని ఆ జంటను కోర్టు ఆదేశిస్తుంది. ఈ ఆరు నెలల్లో ఏమౌతుంది? ఉత్తర దక్షిణ ధృవాల్లా మారిపోయిన ఆ భార్యాభర్తలు కలుస్తారా? అన్నది మిగిలిన చిత్ర కథ.

ఇక చెప్పుకోవాల్సింది హీరోయిన్ భూమీ పెడ్నేకర్ గురించి. కాస్త ఎక్కువ బొద్దుగా ఉన్నా ముద్దుగా ఉందీ అమ్మాయి. మొదటి సినిమా అయినా నటనలో పి.హెచ్.డి ఇచ్చేయచ్చు. నటిగా మారే ముందు కాస్టింగ్ డైరెక్టర్ ట ఆ అమ్మాయి! ఆ కాన్ఫిడేన్స్, ముఖ కవళికలు, భావ ప్రకటన అన్నీ చాలా ఆకట్టుకున్నాయి. ముఖ్యంగా ఆ అమ్మాయి వాయిస్ ఎంత స్వీట్ గా ఉందో అసలు. కోపంలో ఉన్నప్పుడు హీరో అంటుంటే తప్ప లావు అనే పాయింటే గుర్తుకురాలేదు. అంత అందంగా నటించిందా అమ్మాయి. యాష్ రాజ్ ప్రొడక్షన్స్ లో మామూలుగా కనబడే చిట్టి పొట్టి దుస్తుల గ్లామరస్ అమ్మాయిలకు విభిన్నంగా!

ఈ ఇద్దరి తర్వాత హీరో తండ్రి పాత్రధారి సంజయ్ మిశ్రా తన ప్రతిభను మరోసారి నిరూపించుకున్నాడు. ఇంతకు ముందు " jolly LLB" లో హవాల్దార్ పాత్రలో అలరించిన ఈ నటుడి ప్రతిభకు తగ్గ పాత్రలు ఇంతవరకూ ఎక్కువ దక్కలేదనే చెప్పాలి. హీరో ఇంట్లో ఉండే అతని మేనత్త పాత్ర కూడా గుర్తుండిపోతుంది. ఒక ఉదయాన ఆవిడ మరిది నుండి ఫోన్ వచ్చే సన్నివేశం చాలా టచ్చింగ్ గా ఉంది. హీరోయిన్ తల్లిగా వేసినావిడ చిన్నప్పుడు దూరదర్శన్లో ఫేమస్ అయిన "బునియాద్" సీరియల్లో ఉన్నారని గుర్తు. ఇక పదవ తరగతి చదివే సంధ్య తమ్ముడు చెప్పే డైలాగ్స్ భలే నవ్వు తెప్పిస్తాయి. హీరో హీరోయిన్స్ ఫ్యామిలీస్ రెండింటిలో అందరు కుటుంభ సభ్యుల మధ్యన అన్యోన్యత, దగ్గరతనం బాగా చూపించారు. ఫ్యామిలీ కోర్ట్ లో కుటుంబసభ్యులందరి మధ్యా వాగ్వివాదాలయ్యే సీన్ కూడా భలే నవ్వు తెప్పిస్తుంది. కోర్టులో కలవగానే వియ్యపురాళ్ళిద్దరూ కాగలించుకుని దు:ఖపడే సీన్ కదిలిస్తుంది.

 తొంభైల్లో పాపులర్ పాటల ద్వారా భార్యాభర్తలు తమ నిరసనలు వ్యక్తం చేసుకునే సీన్ సినిమాకే హైలైట్. హాల్లో అంతా పొట్ట చక్కలయ్యేట్టు నవ్వులే నవ్వులు. ఆ పాటలు తెలిసినవాళ్ళు ఆ సీన్ చాలా ఎంజాయ్ చేస్తారు. సూపర్ సాంగ్స్ అవన్నీ కూడా. ప్రేమ్ గదిలో చిందర వందరగా పడిఉన్న కేసెట్ల్స్ ద్వారా అతడి జీవితాన్ని, తాను వచ్చాకా అవి సర్దిన సంధ్య మనస్తత్వాన్నీ సింబాలిక్ గా బాగా చూపెట్టారు. చివర్లో భార్యను ఎత్తుకు పరిగెత్తే పోటీ కూడా భార్యాభర్తల అనుబంధానికి ప్రతీక అనిపించింది. ఈ పోటీలో బరువుని ఎత్తడం అనే విషయం కన్నా ఇద్దరి మధ్యన ఉండే సంయమనమే విజయాన్ని ఇస్తుంది. పోటీ అయిపోయాకా ఆమెని దింపకుండా ఇంటిదాకా తీసుకుపోయే సీన్ నాకు బాగా నచ్చింది.

ఇంకా.. రెండు మూడు సన్నివేశాల్లో భార్యాభర్తలు లో గొంతుకల్లో గుసగుసగా మాట్లాడుకునే డైలాగ్స్,
వాళ్ళ మధ్యన నిశ్శబ్దం,
వాళ్ల కన్నీళ్ళూ,
వారి వారి స్థానాల్లో వారు కరక్టేననిపించే సందర్భాలూ,
రిక్షలో ప్రయాణాలు,
హరిద్వార్,
ఆ పాత పట్టణపు వాతావరణం,
చిత్ర సన్నివేశాల వెనుక మౌనంగా ప్రవహిస్తూ కనబడే పవిత్ర గంగానది,
ఓ పాటలో కనబడే లక్ష్మణ్ ఝూలా,
వేలితోనో పెన్ను తోనో పాడయిన కేసెట్ లోకి టేప్ చుట్టే సన్నివేశం,
ఇవన్నీ కూడా మనల్ని రకరకాల పాత ఙ్ఞాపకాల్లోకి తీశుకువెళ్ళి సినిమాతో బాగా కనక్ట్ అయ్యేలా చేస్తాయి.


మరో విశేషం ఇటాలియన్ కంపోజర్ Andrea_Guerra అందించిన అద్భుతమైన నేపధ్య సంగీతం.  నటీనటుల భావావేశాల ప్రవాహంలో మనల్నీ కొట్టుకుపోయేలా చేస్తుందీ సంగీతం.

చివరిగా ఏం చెప్పనూ... విభిన్నతకు నాంది పలికే ఓ మంచి నిజాయితీ నిండిన ప్రయత్నమీ చిత్రం. వాస్తవికతకు దగ్గరగా ఉండే ఇలాంటి అతి మామూలు సినిమాలు ఇంకా ఇంకా రావాలంటే మనం ఇలాంటి సినిమాలని ఆదరించాలి. చివరలో డ్యూయెట్ అనవసరం అనిపించింది. అంత చూసే ఓపిక మన జనాలకి ఉండదు కదా! షూట్ చేసేసిన పాటను మధ్యలో పెట్టే అవకాశం లేక చివరలో ఇరికించి ఉంటారనుకున్నాం.

చిత్రంలో నాకు బాగా నచ్చిన పాట "Moh Moh Ke Dhage" మేల్ వర్షన్తో post పూర్తి చేస్తాను. 

***    ***

హృదయ తంతృల్ని మీటిన పాట..

నిశ్శబ్దాన్ని ప్రేమిస్తూ, ప్రపంచాన్ని పట్టించుకోకుండా ప్రశాంత ఏకాంత జీవితం గడిపే ప్రయత్నంలో ఉన్న నన్ను అక్షరాల వెంట పరుగులు పెట్టించడానికి వినపడిందో పాట ఇవాళ..! ఇక మౌనాన్ని వీడక తప్పలేదు. హృదయ తంతృలను కదిపే పాట విన్నప్పుడు, ఆ అనుభూతిని పంచుకోకుంటే మన ఆనందం కూడా సంపూర్ణమవ్వదు కదా..! 

సాయంత్రపు నడకలో రోజూలాగే రేడియో(102.8) వింటూ నడుస్తుంటే "స్వానంద్ కిర్కిరే" ఇంటర్వ్యూ చివరి భాగం మొదలైంది. ఆమధ్యెప్పుడో మొదటి భాగం విన్నాను. తరవాత అదే రోజు విన్నానో మర్చిపోయాను. రెండో భాగం మిస్సయ్యాను. మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకి అదృష్టవశాత్తూ మూడవ, చివరి భాగం వినడం అయ్యిందీవాళ. కార్యక్రమం మధ్యలో ఓ పాట వేసారు. అదే నా మనసుని కదిపింది..


గీత రచయిత, సంభాషణా రచయిత, గాయకుడు, నటుడు అయిన ఈ బహుముఖ ప్రఙ్ఞాశాలి మాటలు కూడా ఎంతో ప్రభావవంతంగా ఉన్నాయి. "లుటేరా" చిత్రం కోసం ఈయన పాడిన "మోంటా రే" పాట గురించి ఇదివరకూ ’చలువ పందిరి’ లో రాసాను. ముంబై ఆకాశవాణి వారి మొదటి ఇంటర్వ్యూ లో తన సాహితీ ప్రస్థానం వివరాలు , ఇష్టమైన పాటలు గురించి చెప్పారు. ఇవాళేమో కొన్ని పాటలు ఎలా రాసారు, వాటి వెనుక కథలేమిటో చెప్పారు. నిజానికి ఈ సున్నితమైన భావాల్ని, ప్రేమల్ని, స్నేహాభిమానాలనీ, ఆప్యాయతలూ గట్రాలన్నింటిపై  నమ్మకమే పోయింది. (ఊ.. అచ్చంగా నేనే ఈ మాట అంటున్నది!!) కానీ ఎందుకో ఇవాళ ఈ గీత రచయిత మాటలు వింటుంటే ఇంకా ఎక్కడైనా ప్రపంచంలో ఇలాంటి భావాలు మిగిలున్నాయేమో అన్న అనుమానం, ఆశ కలిగాయి. ఎందుకంటే ఒక పాట రాయాలంటే ఇలాంటి సున్నితమైన భావాలను నమ్మాలి.. ఆ భావంలో మమేకమవ్వాలి.. అప్పుడే లలితమైన పాట పుడుతుంది. ఈయన ఇలాంటి పాటలు ఇంకా రాయగలుగుతున్నారంటే మరి సున్నితత్వం ఇంకా బ్రతికే ఉందని నమ్మాలేమో..

ఇంతకీ ఈ పాట నాకు మాత్రమే కొత్తదని, ప్రపంచానికి పాతదేనని ఇంటికొచ్చి నెట్లో వెతికాక తెలిసింది. సినిమా పాట కాదు "సత్యమేవ జయతే" పేరిట టివీలో ప్రసారమైన కార్యక్రమం తాలూకూ పాట అదని. స్వయంగా రచయితే పాడారు. సో.. పాట పాతదే. మూడేళ్ళుగా కేబుల్ కనక్షన్ కి దూరంగా ఉన్నందువల్ల నాకు తెలీదు. తెలిసిన వాళ్ళూ మరోసారి, లేదా ఒకవేళ నాలా ఎవరన్నా తెలియనివాళ్ళు ఉంటే మొదటిసారి,  ఈ హృద్యమైన పాటను ఆస్వాదించండి..


పాటలో "हम नॆ सॊचा नही
तू जॊ उड जायॆगी
यॆ जमी तॆरॆ बिन
सूनी रेह जायॆगी
किसकॆ दुम पॆ सजॆगी मॆरा अंगना.."  అన్న వాక్యాలు వింటుంటే మన పాలగుమ్మి వారు రాసిన "అమ్మ దొంగా" పాటలో 
"ఎపుడో ఒక అయ్య నిన్నెగరేసుకు పోతే
నిలువలేక నా మనసు నీ వైపే లాగితే
గువ్వ ఎగిరిపోయినా.. గూడు నిదురపోవునా.." లైన్స్ గుర్తుకు వచ్చాయి..

ఆ పరిమళాలు..

ఊళ్ళో ఏ బజారుకో, గుడికో, పేరంటాలకో వెళ్ళి తిరిగి ఇంటికి వచ్చి గేట్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్తుంటే గుప్పుమని వచ్చేది నైట్ క్వీన్ పువ్వుల పరిమళం.. గభాలున గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకుని ఆ మత్తులో తేలాలనే ఆత్రుత తప్ప మరేమీ తోచేది కాదు కొద్ది క్షణాల పాటు. అలా ఆ సుగంధాలనాఘ్రాణిస్తూ అక్కడే గేట్ దగ్గర కాసేపు నిల్చుండిపోయేదాన్ని.. ఒక్కసారి..రెండుసార్లూ కాదు.. మా కాకినాడ ఇంటికెళ్ళినప్పుడల్లా.. ఊరెళ్ళిన ప్రతిమాటూ.. రాత్రిపూట బయటకు వెళ్ళిన ప్రతిసారీ! 

చిన్నప్పుడొకసారి మామ్మయ్యనడిగా "గేట్ దగ్గర కొత్తగా వస్తున్న మంచి వాసన ఎక్కడిదని".. అప్పుడు మా మామ్మయ్య(నానమ్మ) గేట్ దగ్గర గోడ పక్కగా ఉన్న మొక్కల మధ్యనున్న నైట్ క్వీన్ మొక్క, దానికున్న పూలు చూపించి.. "వాటిదే ఆ వాసన" అని చెప్పింది. నక్షత్రాల్లాంటి బుల్లి బుల్లి పూల గుత్తులు చెట్టంతా పూసి ఉన్నాయి. "నైట్ క్వీన్...!" పేరెంత హుందాగా ఉందో అనుకున్నా అప్పుడు. అంతకు ముందు మా గేట్ తీస్తూంటే గేట్ పైన ఉన్న ఇనుప పందిరి మీదకి పాకించిన గిన్నెమాలతి తీగ తాలూకూ పూల సువాసన చాలా లైట్ గా వస్తూండేది. నైట్ క్వీన్ వచ్చాకా ఆ సువాసనను ఈ పూలు డామినేట్ చేసేసాయి. ఆ చిన్నప్పటి నుండీ కోరిక నాకు నైట్ క్వీన్ మొక్క పెంచాలని! అప్పుడు తెలీదు నర్సరీల్లో ఏ మొక్క కావాలన్నా దొరుకుతుందని.

ఈమధ్యనే ఓ నర్సరీలో కనిపిస్తే కుండీలో అయినా పెంచేద్దామని కొని బాల్కనీలో కుండీలో వేసాను. రెండుమూడు నెలల్లో బాగా ఎదిగి మొగ్గ తొడిగింది. రోజూ ఆ మొగ్గలు పెద్దవెపుడౌతాయా..పూలెప్పుడు పూస్తాయా అని చూడ్డమే. వారం క్రితం చిన్న గుత్తి పూసింది. పొద్దున్న కూడా మొగ్గలు చూసి ఫోటో తీశాను..ఎప్పుడు పూస్తాయో అనుకున్నా. ఇందాకా బయట నుండి రాగానే గబగబా బాల్కనీ తెరిచాను.. ఒక్కసారిగా మత్తు ఆవరించేసింది... ఆశ్చర్యంగా ఐదారు గుత్తులు పూసాయి. గుప్పుగుప్పుమనే ఆ పరిమళాలను గుండెల నిండా పిల్చుకోవాలనే ఆత్రం కమ్మేసింది. కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం కాకినాడ ఇంటి గుమ్మంలో ఎలాగైతే గేట్ తీస్తూ తీస్తూ నిలబడిపోయేదాన్నో అలాగ బాల్కనీ తలుపు దగ్గర నిలబడిపోయాను మైమరచిపోతూ.. ఎన్నాళ్లకెన్నాళ్ళకి.. మామ్మయ్య పెంచిన నైట్ క్వీన్ పూల వాసన నా బాల్కనీలో!! ఒక్కసారిగా చిన్నప్పటి రోజుల్లోకి.. మామ్మయ్య ఙ్ఞాపకాల్లోకీ వెళ్పోయి... 'కల నిజమాయెగా..కోరిక తీరెగా..' అని పాడేసుకున్నా. ఇంకా ఎంకి పాటలు ఫోల్డర్ తెరిచి.. 'పూల బాసలు తెలుసు ఎంకికీ..' పెట్టుకుని మైమరచిపోతూంటే నన్నో వింతగా చూస్తూండిపోయారు అయ్యగారు!

పూలకి ఫోటో వాట్సప్ లో అమ్మానాన్నలకి "పూలే చూడండి.. వాసన తేలేను..." అని చూడమని పెట్టాను. ఇంకా ఆనందం ఆగక ఫోన్ చేసి "నాన్నా ఇదిగో మామ్మయ్య పెంచిన నైట్ క్వీన్ పూలు నా బాల్కనీలో మళ్ళీ పూసాయి" అంటే నాన్నేమో.. "మా మామ్మయ్య కూడా మా చిన్నప్పుడు నైట్ క్వీన్ చెట్టు పెంచింది తెల్సా... ఇవి మా మామ్మయ్య పెంచిన పూలు.." అన్నారు :)

పొద్దుటి మొగ్గలు

రాత్రికి పూలై..

"నవలా నాయకులు" e-book

2014లో నెల నెలా 'కౌముది'లో ప్రచురితమైన "నవలా నాయకులు" వ్యాసాలు ఈ బుక్ రూపంలో కౌముది గ్రంధాలయంలో చేరాయి. అదివరకూ చదవనివారుంటే వ్యాసాలన్నీ ఒకే చోట చదువుకోవచ్చు. ఈ సదవకాశాన్ని ఇచ్చిన కిరణ్ ప్రభగారికి మరోసారి ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటూ..
http://www.koumudi.net/books/koumudi_navalaa_nayakulu.pdf

yes.. ఇంకా ఉంది..

"It is not what life takes away from you that counts, 
It is what you make of what is left with you" - 
Hubert humphrey 

చాలా రోజుల్నుండీ కొనాలనుకుంటున్న ఒక సబ్జక్ట్ తాలూకూ పుస్తకం కనబడింది.. ఆ పుస్తకం వెనకాల పైన రాసిన కొటేషన్ చూడగానే 'పబ్లికేషన్స్ డివిజన్'(పుస్తక ప్రదర్శన) లో ఆ పుస్తకం కొనేసాను. కొన్న పుస్తకాలు ఒక్కొక్కటే ఇందాకా సర్దుతూంటే ఈ పుస్తకం చూసి మళ్ళీ పని ఆపి ఇది చదవడంలో మునిగిపోయాను.. 

 పుస్తకం సంగతి పక్కన పెడితే ఈ కోట్ నన్ను చాలా ఇన్స్పైర్ చేసింది. జీవితంలో చాలాసార్లు కొన్ని సందర్భాల్లో - 'ఇంకేం ఉంది.. అసలు ఇంకా ఏమైనా మిగిలిందా? ' అనిపిస్తూ ఉంటుంది. ఏదో ఒక కారణంతో ఆ సందర్భాన్నీ, ఆ నిరాశనీ దాటి ముందుకు వెళ్తూ ఉంటాము. ఒక్కో రోజూ మర్నాటికి పాతగా, నిన్న ఒక అఙ్ఞానంలా తోస్తూ ఉంటుంది. ఇలానే ప్రస్తుతం నిన్నలన్నీ పాతగా, చిన్నతనంలా, తెలియనితనంలో ఉన్న పసిపిల్లల్లా అనిపిస్తున్నాయి..! Iam seeing the brighter side..
 yes.. ఇంకా ఉంది.. జీవితం ఇంకా ఉంది.. నాకు నేను మిగిలినంతలోనే మళ్ళీ మొదలుపెడతాను.. పయనాన్ని మళ్ళీ సాగిస్తాను..ఆశతో.. నడుస్తాను.. మళ్ళీ..

ఒకే ఒక్క చంద్రుడు..

ఏమిటో ఏం రాయాలో నిన్నట్నుండీ తోచట్లేదు.. కానీ రాయాలి.. అయ్యో.. మన బాలచందర్ కదా.. అని! "మన" ఏమిటి? అసలు ఒక సినీ నటుడు, ఓ సినీ దర్శకుడు, ఒక రచయిత, ఈ నటి, ఓ గాయకుడు.. వీళ్ళంతా మనకు అసలు ఎందుకు ప్రియమైనవాళ్లయిపోతారు? వాళ్ళకీ మనకీ ఏమిటి స్నేహం? ఏం బంధుత్వం? ఏమిటి సాన్నిహిత్యం? ఏనాటి బంధమిది? మన ఆలోచనలకు, అభిప్రాయాలకూ, అభిరుచులకూ దగ్గరగా ఉండే సినిమాలు, పాటలూ, రచనలూ మనకు నచ్చుతాయి కాబట్టి అవి తయారుచేసినవారు, రాసినవారు, తెరపై చిత్రించినవారు మనకు పరిచయం లేనివారైనా మనకి దగ్గరైపోతారు. అందుకే స్నేహబాంధవ్యాలు లేకపోయినా మనకు ఆత్మీయులు వీళ్ళంతా. 

వారం క్రితం "క్రిటికల్ కండీషన్లో దర్శకుడు బాలచందర్.." అని వార్త చదివిననాడు ఆయన త్వరగా కోలుకోవాలని కోరుకున్నా కూడా లోపలెక్కడో గుబులు.. ఇలాంటి వార్త ఎప్పుడో వస్తుందని..! మరణం అనివార్యం.. ఎప్పటికైనా ఇలాంటి వార్తలు వినక తప్పదు. వారికి సంపూర్ణమయిన జీవితం, పేరు ప్రఖ్యాతలు.. ఉన్నాయి. ఇటువంటి మరణాన్ని గురించి మనం బాధపడకూడదు. కాకపోతే ఇటువంటి గొప్ప దర్శకుడు ఇక మళ్ళీ పుట్టడు. ఏ కళాకారుడైనా ఇదే సత్యం. ఎవరి క్షేత్రంలో వారిదొక ప్రత్యేకమైన స్థానం. భగవంతుడు వారికిచ్చిన ప్రతిభని సమంగా ఉపయోగించుకుని, కొన్ని అద్భుతాలను సృష్టించి, వారికంటూ ఒక ప్రత్యేకమైన స్థానాన్ని అభిమానుల గుండెల్లో పదిలపరుచుకుని కనుమరుగైపోతారు. జన్మ సార్థకం చేసుకుంటారు. అటువంటి ప్రతి కళాకారుడూ ధన్యుడే. బాలచందర్ కూడా ధన్యుడు!! తెలుగువారు కాకపోయినా తెలుగు ప్రేక్షకుల గుండెల్లో పదికాలాలు నిలిచిపోయేలాంటి సినిమాలు తీసి మనకు ప్రియమైన దర్శకుడిగా నిలిచిపోయారు.

అవార్డులు, బిరుదులూ, ప్రముఖ చిత్రాల జాబితాలూ నెట్లో ఎక్కడైనా దొరికేస్తాయి. ఈ దర్శకుడితో నాకున్న అనుబంధాన్ని మాత్రమే ఈ టపాలో రాయదలిచాను. బాలచందర్ అంటే మా ఇంట్లో మనిషి! మాకెవరికీ ఎక్కువ నచ్చని ట్రాజడీలు తీసినా అందరికీ ఇష్టమైన దర్శకుడు. 'బాలచందర్' అంటే నాకు ముందుగా గుర్తొచ్చేది గలగలమని సరిగమలు పలికే సరిత కంఠం. అసలు నాకెంత ఇష్టమో ఆ వాయిస్. ఆ గళంలో పలికే ప్రతి భావం అద్భుతమే. ఇంకా బాలచందర్ అంటే కమలహాసన్, రజనీకాంత్, ఏసుదాస్, జయప్రద, గీత, ప్రకాష్ రాజ్.. మొదలైన నటులు, ఆ తర్వాత టివీలో ప్రసారమైన "గుప్పెడు మనసు", "ప్రేమి" సీరియల్స్. ఈ టివి సీరియల్స్ రెండూ ప్రతి ఎపిసోడ్ మర్చిపోకుండా, మిస్సవకుండా ప్రతి ఫ్రేమ్ ఎంతో శ్రధ్ధగా చూసిన రోజులు గుర్తుకొస్తాయి.

ఇంకా.. బాలచందర్ అంటే స్త్రీలు.. వారి పట్ల గౌరవం..! ఆయన తీసిన ఏ సినిమా చూసినా స్త్రీలపై గౌరవం పెరుగుతుంది తప్ప స్త్రీని ఒక వ్యాపారాత్మక సాధనం లాగ, ఒక విలాస వస్తువులాగ చూడాలనే ఆలోచనే రాదు. అంతటి గొప్ప కథలు వారివి. అసలవి కథలు కాదు. కల్పనలు కావు. జీవితాలు! నిజమైన జీవితాలు.. సంఘర్షణలు.. సమకాలీన సమాజానికి ప్రతిరూపాలు. సమాజంలో స్త్రీలు ఎదుర్కొనే సమస్యలు, ఇళ్ళల్లో వారెదుర్కొనే ఇబ్బందులు, తరతరాలుగా మూగబోయిన వారి కంఠాలు, వ్యధలు.. బాలచందర్ చిత్రాల్లో కనబడతాయి. నిరుద్యోగం, నీటి కొరత మొదలుకొని మద్యపానం వరకూ సమాజంలోని ఎన్నో సమస్యలను తనదైన కళాత్మకమైన శైలిలో తెరకెక్కించారు బాలచందర్.

అయితే ఈయనతో నాకొక్కటే పేచీ ఉండేది.. క్లైమాక్స్. సినిమా అంతా అద్భుతంగా తీసి చివరికి విషాదాంతం చేసేస్తారు. జీవితాన్ని దగ్గరగా చూపించాలంటే వీషాదాంతమే ఎందుకుండాలనేది నా వాదం. ఈ ప్రశ్న వారిని ఎవరైనా ఏదో ఒక ఇంటర్వ్యూ లోనో అడిగే ఉంటారు. "మరో చరిత్ర" సినిమా క్లైమాక్స్ లో అమ్మానాన్న బయటకు వచ్చేసారుట విషాదాంతం చూడలేక. నా చిన్నప్పుడు చూసిన "కోకిలమ్మ" సినిమా అయితే మళ్ళీ రెండోసారి చూసే సాహసం చెయ్యలేదెప్పుడూ! "గుప్పెడు మనసు" సినిమాలో ధైర్యంగా బిడ్డను కన్న సరిత(పాత్ర పేరు గుర్తులేదు) పిరికిగా ఆత్మహత్య చేసుకోవడం అస్సలు నచ్చదు నాకు. "సింధుభైరవి"లో సుహాసినిలా ఎక్కడికో వెళ్పోయినట్లు చూపించి ఉండచ్చు కదా! "ఆడవాళ్ళు మీకు జోహార్లు" సినిమా అంతా చాలా బావుండి, చివరి పదినిమిషాలు కథ మాత్రం చెత్తగా అయిపోయిందనిపిస్తుంది. రాణి పాత్రను చంపివెయ్యటం నాకస్సలు నచ్చలేదు. తగినంత కారణమూ కనిపించదు. మంటల్లో ఉన్న ఇద్దరు మనుషులని రక్షించిన డైరెక్టరు మరో మనిషిని కూడా రక్షించచ్చు కదా..అనవసరంగా చంపేసారు. ఆ రెండో ఆడమనిషితో హత్య చేయించేసి ఆమెనూ జైలు పాలు చేసేస్తారు డైరెక్టర్ గారు:( "డాన్స్ మాష్టర్" తమిళ్ సాంగ్స్ వినీ వినీ, తెలుగు డబ్బింగ్ మూవీ రిలీజ్ రోజే వెళ్పోయాం చూడ్డానికి.. అది విషాదాంతం. ఇదేమిటి ఇలా అని బాధపడిపోయాం. టాక్ చూసో ఏమో.. రిలీజైన కొన్నాళ్ళలో మళ్ళీ కథ సుఖాంతం చేసిన క్లైమాక్స్ పార్ట్ సినిమాకి ఏడ్ చేసారు. అప్పుడు సూపర్ హిట్ అయిపోయిందా సిన్మా :) 


నాకు బాగా ఇష్టమైన సినిమాలు చాలావరకూ బాలచందర్ తీసినవే. ఇది కథ కాదు,  గుప్పెడు మనసు, ఆకలిరాజ్యం, కోకిలమ్మ, రుద్రవీణ, డాన్స్ మాష్టర్ థియేటర్లో చూసాను. 47 రోజులు, తూర్పు పడమర, అంతులేని కథ, మరో చరిత్ర, సంబరాల రాంబాబు, ఆడవాళ్ళు మీకు జోహార్లు, కల్కి మొదలైనవి, ఆయన తీసిన కొన్ని ఇతర భాషా చిత్రాలు టివీలో వచ్చినప్పుడు చూసా. 


ఒక చిత్రమేమిటంటే "సింధుభైరవి" సినిమా ఇష్టమైనదే కానీ ఇంతదాకా చూడలేదు నేను. ఆ చిత్రం తాలూకూ డైలాగ్స్ ఉన్న ఆడియో కేసెట్ ఉండేది మా ఇంట్లో. అదే కొన్ని వందలసార్లు విని ఉంటాను. ఉదయ్ కిరణ్ తో తీసిన అబధ్ధం చిత్రం సీడీ కొనుక్కున్నా కానీ అది నచ్చలేదు నాకు. ప్రతి దర్శకుడికీ ఒక పీక్ పిరియడ్ ఉంటుందేమో.. అది దాటిపోయాకా తీసిన సినిమాలు ఎందుకో ఆకట్టుకోలేవు. "తన్నీర్ తన్నీర్" లో అనుకుంటా ఎలక్షన్స్ టైం లో ఒక చెట్టుకి మొదట ఒక పచ్చ జండా ఉంటుంది. తర్వాత ఒకొక్కటి చప్పున అన్ని రంగుల జండాలూ ఆ చెట్టుకి కట్టినట్లు చూపిస్తారు. ఎలక్షన్స్ అయిపోయాకా మళ్ళీ చెట్టు ఖాళీ అయిపోతుంది.(అలా అనే గుర్తు) వాళ్ల పరిస్థితి మళ్ళీ యధాస్థితికి వచ్చేసిందని సింబాలిక్ గా చూపిస్తారు. ఇలాంటి సింబాలిక్ సీన్స్ బాలచందర్ సినిమాల్లో బోలెడు దొరుకుతాయి. "ఇది కథ కాదు" సినిమాలో చిరంజీవి,జయసుధ డైలాగ్ సీన్స్ మధ్యన తల ఊపుతూ ఉన్న బొమ్మ ఒకటి చూపెడుతూ ఉంటారు మధ్య మధ్య. ఇలా చెప్పుకుపోతే వాల్యూమ్స్ రాయచ్చు. బాలచందర్ అంటేనే ఒక పేద్ద సెపరేట్ సబ్జెక్ట్. ఎన్ని థీసీస్ లైనా ప్రెజెంట్ చేయచ్చు ఆయన సినిమాలపైన. 


బాలచందర్ చిత్రాల్లో సంగీతానికి పెద్ద పీట ఉంటుంది. వారి చిత్రాల్లో నాకు బాగా నచ్చే కొన్ని పాటలతో ఈ పోస్ట్ ముగిస్తాను... 


 "గుప్పెడు మనసు" లో మౌనమే నీ భాష..  



'మరో చరిత్ర' నుండి..  కోకిలమ్మలో "పల్లవించవా నా గొంతులో.."  



ఆకలిరాజ్యం నుండి "కన్నెపిల్లవని.."
  



 డాన్స్ మాష్టర్ లో "రేగుతున్నదొక రాగం.."  





 సింధు భైరవి నుంచి "పూమల వాడెనుగా.."  






 "స్వరములు ఏడైనా రాగాలెన్నో.." తూర్పూ పడమర నుండి..  




 ఇది కథ కాదు నుండి "తకధిమి తక.."  





 అంతు లేని కథ నుండి "దేవుడే ఇచ్చాడు వీధి ఒకటి" :



"ఆడవాళ్ళూ మీకు జోహార్లు" లో టైటిల్ సాంగ్ . నాకు చాలా నచ్చే పాటల్లో ఒకటి. ఆత్రేయ మాత్రమే రాయగలరు అలాంటి సాహిత్యం.  http://www.youtube.com/watch?v=tUULiZT3AbI  <--  యూ ట్యూబ్ movie లింక్లో "1:48:27" దగ్గర పాట మొదలౌతుంది. బాలు పాడిన అతి చక్కని పాటల్లో ఇది ఒకటన్నది నా అభిప్రాయం. 


 "అచ్చమిల్లై అచ్చమిల్లై" అని టివీలో చూశానొకసారి. అందులో పాట ఒకటి..  




 చివరిగా వన్ ఆఫ్ మై ఫేవొరేట్స్ "రుద్రవీణ"..! అందులో ప్రతి పాటా కంఠతా మా ఇంట్లో అందరికీ. అంతలా వినేవాళ్లం. ఆ మొత్తం పాటలున్న లింక్ ఇది:

కిటికీ బయటి వెన్నెల

కథలు రకరకాలు. ఉల్లాసాన్ని, ఆనందాన్నీ కలిగించే కథలు చాలానే కనిపిస్తూంటాయి కానీ ఆలోచింపచేసే కథలు అరుదుగా కనబడతాయి. వాడ్రేవు వీరలక్ష్మిగారి కథలు చదివినప్పుడల్లా నాకు ఆలోచనలతో పాటూ ఆశ్చర్యం కూడా కలుగుతూంటుంది.. దైనందిక జీవితంలో సామాన్యంగా మనం తక్కువగా ఆలోచించే విషయాలపై కథ రాయాలనే ఆలోచన వీరికి ఎలా కలుగుతుందా.. అని! అయితే ఈ విషయాలు తేలికపాటివి కావు. సమాజంలో మార్పు రావాల్సినటువంటి ముఖ్యమైన విషయాలు, అంశాలూనూ. 


వాడ్రేవు వీరలక్ష్మి గారి మూడవ కథాసంపుటి "కిటికీ బయటి వెన్నెల" చదువుతుంటే నాకు అందులో ప్రకృతి, చెట్లు, పువ్వులు తాలూకా సున్నిత భావుకత్వం కన్నా కథల్లో దాగున్న విషయాంశాలూ, వాటిల్లో చర్చించిన గంభీరమైన సమస్యలు ఎక్కువగా ఆలోచింపజేసాయి. బహుశా నా మనసు సున్నితత్వాన్నీ, భావుకత్వాన్నీ దాటి సమాజంలోని సమస్యలను చూసే స్థాయికి ఎదిగి ఉంటుంది! వీరలక్ష్మి గారి "ఆకులో ఆకునై"తో మొదలైన నా అంతర్జాల సాహిత్య వ్యాసాలు పరిణితి చెందుతూ నాలో నాకే ఒక కొత్త కోణాన్ని చూపెడుతున్నాయనుకుంటాను నేను! నాకు లభ్యమైన 'కొండఫలం' , 'మా ఊళ్ళో కురిసిన వాన' , 'భారతీయ నవల' మొదలైన ఆవిడ పుస్తకాల గురించి రాసాను కానీ "సత్యాన్వేషి చలం" గురించి ఇంకా రాసే సాహసం చెయ్యలేదు నేను. అందుకు గానూ ముందు చలం రచనలన్నీ చదవాల్సి ఉంది. చదవగలనో  లేదో ప్రస్తుతానికి తెలీదు. ఇంకా వీరలక్ష్మి గారి 'ఉత్సవ సౌరభం', 'సాహిత్యానుభవం' పుస్తకాలు సంపాదించవలసి ఉంది. 


"జీవితానికి పరిమళం అద్దిన కథలు" అంటూ సత్యవతి గారు ఈ కథానికలకు రాసిన ముందుమాట అసలు ఇంకేమీ రాయక్కర్లేనంతగా, రాయడానికేమీ మిగలనంతగా బాగుంది! వీటిలో మూడు కథల్ని ముందరే చదివాను. "కిటికీ బయటి వెన్నెల" 'పాలపిట్ట ప్రత్యేక కథల సంచిక' లో , "బరువు భారాలు" ఆంధ్రజ్యోతి ఆదివారం అనుబంధంలో, "గీతల్ని చెరపవచ్చు" నవ్య పత్రికలోనూ చదివాను. నాలుగు నెలల క్రితం నవ్య పత్రికలో ప్రచురితమైన ఆ కథ బాగుందని నే రాసినప్పుడు, త్వరలో మూడవ సంపుటి రాబోతోందని చెప్పి సభకు ఆహ్వానించారు వీరలక్ష్మిగారు. ఆ తర్వాత కూడా గుర్తుపెట్టుకుని ఎంతో అభిమానంగా "కిటికీ బయటి వెన్నెల" పుస్తకావిష్కరణకు రావలసిందని సాదరంగా ఆహ్వానించారావిడ. నే కూడా పొంగిపోయాను.. కానీ సరిగ్గా సమయానికి ఆరోగ్యం బాగోలేక ఆ సభకు వెళ్లలేకపోయాను :( ఆలస్యంగానన్నా పుస్తకం ఇన్నాళ్ళకు చదవగలిగాను.. నా అభిమాన రచయిత్రి స్వయంగా పంపించబట్టి. ఆవిడ సంబోధన చూసినప్పుడల్లా అనుకుంటాను.. ఆవిడ అక్షరాల్లాగానే మనసు, మాట కూడా మెత్తన అని. ఏదో ముఖస్తుతి కోసం చెప్తున్న మాటలు కావివి. పెద్దగా పరిచయం లేకపోయినా ఎంతో ఆప్యాయంగా పలకరించగలగడం కొందరికే సాధ్యపడుతుంది. 


ఈ కథాసంకలనంలోని పాత్రలు నిత్యం మన చుట్టూ కనబడేవారే. అందుకనే కొన్ని సందర్భాల్లో ఈ కథల్లో పాత్రల ఆలోచనలు కూడా మన ఆలోచనాధోరణి లాగానే ఉంటాయి. ప్రతి కథా ఒకో సమస్యను, వాటి విభిన్న దృక్కోణాలనూ చూపెడుతుంది. సమస్యలన్నీ కూడా ఎక్కువశాతం స్త్రీలవే. పాత్రలు, వాళ్ల ఆలోచనలూ మనల్ని ఆలోచింపచేస్తాయి. కొన్ని కథలు చదువుతుంటే ఈ సమస్యపై ఎవరైనా ఎక్కువ దృష్టి పెడితే బాగుండును.. సమస్య తీరవచ్చు లేదా ఏదైనా పరిష్కారం దొరకచ్చేమో అనిపిస్తుంది. కొన్నింటిలో ఆశావాహమైన ముగింపు పాఠకులకు కూడా చీకటిలో మిణుకుమనే నక్షత్రంలా దారి చూపగలదు.


'పునరుత్థానం' కథలో అన్ని రకాలుగా చిన్నాభిన్నమైపోయిన తన జీవితాన్ని ఆదిలక్ష్మి బాగుచేసుకున్న తీరు మోడులోంచి చిగురించే ఆకుపచ్చని ఆశలా తోస్తుంది. రచయిత్రి చెప్పినట్లు బతుకు బరువైనప్పుడల్లా ఎవరో ఒక ఆదిలక్ష్మి మనకు ప్రేరణ అవ్వగలదేమో.
'ఈ విషానికి ఈ తేనె చాలు' కథానికలో వింధ్య, అనురాధల జీవితాలు ఆలోచింపజేస్తాయి. వింధ్యను నిర్వేదం నుండి బయటకు లాగడానికి అనురాధ పడే తాపత్రయం, ప్రయత్నాలు బాగున్నాయి కానీ చివరలో వినోద మాటలు ఎందుకనో పూర్తిగా ఒప్పుకోలేకపొయాను. 

'దిశానిర్దేశకులు' అన్నింటిలో నాకు బాగా నచ్చిన కథ. కాలేజీ స్టూడెంట్స్ పై సినిమాలు ఎలాంటి ప్రభావం చూపిస్తున్నాయో ఒక అధ్యాపకురాలి కన్నా బాగా ఎవరు చెప్పగలరు? విద్యార్థులను ఈ రాంగ్ నోషన్స్ నుండి, సినిమా ప్రభావం నుండీ తప్పించగలిగితే దేశ భవిష్యత్తు ఎంతో బాగుపడగలదు అని నేను నిరంతరం అనుకుంటూ ఉంటాను. "తన్మయి"లో బామ్మ తాయారు కథ వెనుకటి కాలంలోని ఎందరో నిస్సహాయ స్త్రీల వేదనకు అద్దం పడుతుంది.


"కిటికీ బయటి వెన్నెల" కథ చదివితే నాకు మా పాత ఇంటి ఎదురు వీధిలో మా బాల్కనీ వైపుకు కనబడే మరో బాల్కనీలో రోజూ కనబడుతుండే ఆంటీ గుర్తుకువచ్చారు. రచయిత్రి లాగనే నేనూ ఆ బాల్కనీ లోంచి కనబడే సన్నివేశాలనూ, మనుషులనూ బట్టి ఫలానా కాబోలు.. బహుశా ఇలా జరిగిందేమో అనుకుంటూ ఉండేదాన్ని. ఏ మాత్రం పరిచయం లేకపోయినా రోజూ చూడ్డం వల్ల ఓ వారమెపుడైనా కనబడకపోతే ఏ ఊరెళ్ళారో.. ఎలా ఉన్నారో.. అనుకుంటూ ఉండేదాన్ని. వినాయకచవితి పందిట్లో కనబడితే దగ్గరకు వెళ్ళి పలకరించి నేను ఫలానా అని చెప్తే.. అవును ఇల్లు ఖాళీ చేసేసారుటగా అన్నారావిడ!

'నీడ' కథలో ఈ వాక్యాలు బాగా నచ్చాయి "...ముఖ్యంగా సమాజ సేవ చెయ్యడానికి మనం ఎందుకు ముందుకొస్తున్నామో ఒక్కసారి ఎవరికి వాళ్ళం ఆలోచించుకోవాలి సార్. లోకాన్ని మనం ఒక్కళ్ళం బాగుచెయ్యలేం. కానీ బాగుచెయ్యాలన్న తపనలో మన లోపల కల్మషాలు పోవాలి. పోతాయి కూడా. ఎప్పుడంటే - హృదయం పనిచేసినపుడు, హృదయం మాత్రమే పనిచేసినపుడు.. "


"ఆ రాత్రి" కథలో  "...కానీ ఇది మరెందరో ఆడపిల్లల భద్రతను దెబ్బ తియ్యడం లేదూ.." అన్న రజని ప్రశ్న పుస్తకం మూశాకా కూడా పదే పదే నా మనసులో తిరిగింది. నిజమే! ఇదే అసలు చాలా నేరాలకు మూల కారణం. కానీ ఎవరు మారుస్తారు ఈ అలవాట్లనీ, ఈ సమాజాన్నీ, ఈ పధ్ధతులనీ??


మనుషుల్ని మనుషుల్లా చాలామంది చూస్తారు. కానీ రచయిత్రి తన సునిశితమైన పరిశీలనాదృష్టితో మనిషి మనసులోని భావాల్ని కూడా చదవగలరు. మనుషుల్లో ఇంకా దయ, మానవత అనేవి పుష్కలంగా ఉన్నాయనీ, అవసరమైనప్పుడు అవి తప్పక బయటకు వస్తాయని "గీతల్ని చెరుపుకోవచ్చు" కథ ద్వారా ఒక ఆశావహ దృక్పధాన్ని చూపెడతారు రచయిత్రి. "ఈ విభజన రేఖలూ, సరిహద్దులూ, దూరాలూ ఉంటాయి. కానీ జీవితం అప్పుడప్పుడు వాటిని చెరిపేసి, మనుషుల్ని కలిపే సందర్భాలను కూడా పట్టుకొస్తుంది" అంటారావిడ. మానవత్వం పై , మనుషులపై ఎంత నమ్మకమో వీరికి అనిపించక మానదు ఈ కథ చదివితే.


ఒక బస్సు ప్రయాణంలో పూర్తయిన ఈ కథల పుస్తకం పట్టుకుని ఆలోచిస్తూ కూర్చుండిపోయా.. స్టాప్ వచ్చింది దిగమని శ్రీవారు వెనుకనుండి కదిపేవరకూ!! "బాధలన్నీ పాత గాధలైపోయెనే.." అని బుక్ కవర్ పై ఓ చివర్న రాసినట్లుగా పాతవైనా మెరుపు తగ్గని కథలు ఇవి. మరిన్ని ఆలోచనాత్మకమైన కథల్ని వీరలక్ష్మిగారి నుంచి ఆశిస్తున్నాను..

***    ***     ***

* "మనిషి ఎదుటి మనిషిని రాగద్వేషమిశ్రితమైన మనిషిగా అంగీకరించగలగటం ఎంతో గొప్ప సంగతి. అదే జరిగితే ఈ వాదాలేవి అక్కర్లేదు. ఈ అర్ధం చేసుకోలేకపోవడాల దగ్గరే మానవ దు:ఖమంతా ఉంది."
- వాడ్రేవు వీరలక్ష్మీదేవి.
('ఆకులో ఆకునై', 'మా ఊళ్ళో కురిసిన వాన' రెండు పుస్తకాల్లో ఉన్నాయి నాకెంతో ఇష్టమైన ఈ వాక్యాలు. ఇవొక్కటే చాలు నేనావిడ అభిమానినని గర్వంగా చెప్పుకోవడానికి.)

***    ***    ***

Holy Chants on Lord Ganesha & తోటకాష్టకమ్

క్రితం ఏడాదిలో అనుకుంటా మా అన్నయ్య Sacred Chants, Holy Chants సీరీస్ సీడీలు కొన్ని కొన్నాడు. ఫ్యూజన్ మ్యూజిక్ పధ్దతిలో చేసిన కొన్ని స్తోత్రాలూ, అష్టకాలు ఇందులో ఉన్నాయి. వినడానికి చాలా బావుండి, మనసులో అలజడిగా ఉన్నప్పుడు ప్రశాంతత నింపే విధంగా ఉన్నాయి సీడీలు. అన్నయ్య కొన్న చాలా రోజులకి ఈమధ్యనే అవి కాపీ చేసుకుని తెచ్చుకున్నా నేను. వాకింగ్ కి వెళ్ళినప్పుడు, వంటింట్లో పని చేస్కునేప్పుడు ఎఫ్.ఎం లు వినడం మానేసి ఇవే పెట్టుకుని వింటున్నా! చాలా బావుంటోంది. 

gaana.com లో చాలావరకూ ఈ సీడీలన్నీ వినడానికి దొరుకుతున్నాయి. Holy Chants సిరీస్ లో గణేషుడి మీద చేసిన ఆల్బం చాలా బాగుంది. ఆ లింక్ క్రింద ఇస్తున్నాను. ఇందులో ఎనిమిదవదైన 'Ganesha Stavarajaha' చాలా బావుంది. పాడినది - G. Gayatri Devi, Saindhavi, R. Shruti.

'Holy Chants on Lord Ganesha' మొత్తం సీడీ క్రింద లింక్ లో వినవచ్చు:
http://gaana.com/album/holy-chants-on-lord-ganesha

***

Sacred Chants

Sacred Chants series యూట్యూబ్ లో కూడా చాలానే లింక్స్ ఉన్నాయి.

***    ***


మామూలుగా నాకు తోటకాష్టకమ్ బాగా నచ్చుతుంది.  అష్టకాలు అవీ చదివేప్పుడు ఇది కూడా చదువుతూ ఉంటాము మేము. శంకరాచర్యులవారి శిష్యులైన తోటకాచార్యుడు ఆశువుగా చెప్పినదే ఈ తోటకాష్టకమ్. ఎక్కడో గుర్తురావట్లే కానీ ఈ తోటకాచార్యులవారి కథ ఈమధ్యనే చదివాం కూడా. ఈ ఫ్యూజన్ తోటకాష్టకం బాగుంది, North Indians పలికే విధానం అదే గానీ "భవ షంకర" "దేషిక మే షరణం" మొదలైన పదాలే వినడానికి కష్టంగా ఉంది :( 

తోటకాష్టకమ్:
విదితాఖిలశాస్త్రసుధాజలధే మహితోపనిషత్ కథితార్థనిధే 
హృదయే కలయే విమలం చరణం భవశంకర దేశిక మే శరణం 
కరుణావరుణాలయ పాలయమాం భవసాగరదుఃఖవిదూనహృదం 
రచయాఖిలదర్శనతత్త్వవిదం భవశంకర దేశిక మే శరణం ll

భవతా జనతా సుహితా భవితా నిజబోధవిచారణ చారుమతే 
కలయేశ్వరజీవవివేకవిదం భవశంకర దేశిక మే శరణం

భవ ఏవ భవానితి మే నితరాం సమజాయత చేతసికౌతుకితా 
మమవారయ మోహమహాజలధిం భవశంకర దేశిక మే శరణం

సుకృతే ధికృతే బహుధా భవతో భవితా సమదర్శనలాలసతా 
అతిదీనమిమం పరిపాలయమాం భవశంకర దేశిక మే శరణం 

జగతీమవితుం కలితాకృతయో విచరంతి మహామహసశ్ఛలతః 
అహిమాంశురివాత్ర విభాసిగురో భవశంకర దేశిక మే శరణం 

గురుపుంగవ పుంగవకేతన తే సమతామయతాం నహి కోపి సుధీః 
శరణాగతవత్సల తత్త్వనిధే భవశంకర దేశిక మే శరణం

విదితా న మయా విశదైకకలా న చ కించన కాంచనమస్తిగురో
ద్రుతమేవ విధేహి కృపాం సహజాం భవశంకర దేశిక మే శరణం ll

సంగీత కళాశిఖామణికి సంగీత నివాళి..

image from - google

సంగీత కళాశిఖామణి శ్రీ నేదునూరి కృష్ణమూర్తి గారికి సంగీత నివాళి.._/\_

సంగీత విద్వాంసులు ఉన్నారు..ఇంకా పుడతారు... 
కానీ ఇటువంటి మహా విద్వాంసులు ఇక పుట్టబోరేమో...:(
ఈ అద్భుతమైన కచేరీ వినిపిస్తూ, నేను వింటూ ఆనందించడం మినహా ఏమీ చెయ్యగలను... చాలా అల్పురాలిని!

యూనివర్సిటీ ఆఫ్ హైదరాబాద్ లో డా.పప్పు వేణుగోపాలరావు గారితో శ్రీ కృష్ణమూర్తి గారి సంభాషణ... చివరలో యూనివర్సిటీవారికి ఆయన చెప్పిన సలహా వాళ్ళు పాటించారో లేదో తెలీదు మరి..

आज भी है मॆरॆ कदमॊं कॆ निशा आवारा..

మధుర గాయకుడు హరిహరన్ స్వయంగా స్వరపరిచిన "Horizon(1988)" అనే గజల్స్ ఆల్బం ఉండేది మా ఇంట్లో. హరిహరన్ వాయిస్ మొదటిసారి విన్నది అందులోనే నేను. ఆ ఆల్బమ్ లో మొత్తం ఎనిమిది గజల్స్ ఉంటాయి. అన్ని బాణీలూ హరిహరన్ వే .అన్నీ కూడా చాలా చాలా బావుంటాయి. గజల్స్ మధ్యన వచ్చే సంతూర్ వాదన వింటుంటే మనసు ఎటో గాల్లో తేలిపోతూ ఉంటుంది. అంత బాగా స్వరపరిచారు హరిహరన్. ఆ కేసెట్లో మొదటి గజల్ "ఆజ్ భీ హై మెరే కద్మోం కే నిషా ఆవారా.." ! సాహిత్యాన్ని రాసినది ముమ్తాజ్ రషీద్. 

మొదటిసారి విన్న గజల్, అదీ హరిహరన్ వాయిస్ అవడంతో నాకు తెలిసిన గజల్స్ అన్నింటిలోకీ ఇది అత్యంత ప్రీతిపాత్రమైనదైపోయింది. కాస్త ఉదాసీనమైన సాహిత్యమని నేను వినడం మానేసాను కానీ ఇప్పటికీ చాలాసార్లు అప్రయత్నంగా నానోటి వెంట ఈ గజల్ వచ్చేస్తుంటుంది. ఇందులో "जिसकॊ भी चाहा उसॆ टूट कॆ चाहा राशिद.. कम मिलॆंगॆ तुम्हॆं हम जैसॆ यहां आवारा" అన్న వాక్యాలు పాడుకుంటే లోపల దాగున్న వేదనేదో తేలికైనట్లు అనిపిస్తుంది. ఈ గజల్ లో సాహిత్యం కన్నా హరిహరన్ తీసే గమకాలు నాకు చాలా ఇష్టం. మళ్ళి మళ్ళీ విన్నప్పుడు బాగా తెలుస్తాయి. 


Ghazal: Aaj bhi hai mere..
Lyrics: Mumtaz Rashid
Singer & Composer: Hariharan

సాహిత్యం:
ప: आज भी है मॆरॆ कदमॊं कॆ निशा आवारा
तॆरी गिलयॊं में भटकतॆ थॆ जहा आवारा
((आज भी है मॆरॆ..))

1చ: तुझसॆ क्या बिछ्डॆ तॊ यॆ हॊगई अपनी हालत..
यॆ हॊगई अपनी हालत..
जैसॆ हॊ जाऎ हवावों में धुवां आवारा(२)
((तॆरी गिलयॊं में..))

2చ: मॆरॆ शॆरॊं की थी पेह्चान उसी कॆ दम सॆ..
उसी कॆ दम सॆ..
उसकॊ खॊ कर हुए बॆ­नाम­ निशा आवारा(२)
((तॆरी गिलयॊं में...))

3చ: जिसकॊ भी चाहा उसॆ टूट कॆ चाहा राशिद..
उसॆ टूट कॆ चाहा राशिद..
कम मिलॆंगॆ तुम्हॆं हम जैसॆ यहां आवारा(२)
((तॆरी गिलयॊं में...))

***   ***

ఈ ఆల్బమ్ లో మిగిలిన గజల్స్ లో
* फूल कॆ आस पास रेह्तॆ हैं
* हमनॆ काटी हैं तॆरी याद मॆं रातॆं अक्सर
* शराब ला.. शराब दॆ
* बन नही पाया..
* क्या खबर थी..
మొదలైనవవి చాలా బావుంటాయి. మొత్తమ్ ఆల్బమ్ ని క్రింద లింక్ లో వినవచ్చు:
http://play.raaga.com/hindi/album/ghazals­by­hariharan­horizon­g0000381

 

గులాబీల గుబాళింపు.. 3rd Rose Convention at HICC

మొన్న ఆదివారం పొద్దున్నే న్యూస్ పేపర్లో "రోజ్ కన్వెన్షన్" పేరుతో గులాబీల ప్రదర్శన తాలూకూ ఫోటోలు కనబడ్డాయి. ఆదివారంనాడు మేం తెప్పించుకునే నాలుగు పేపర్లలోనూ ఫోటోలు మాత్రమే ఉన్నాయి. వివరాలతో ఆర్టికల్ ఏమీ లేదు :( నెట్లో వెతికినా టైమింగ్స్ కాదు కదా, ఏ వివరాలూ కనబడలేదు. ఆఖరికి నోవొటెల్ హోటల్ లో ప్రదర్శన జరుగుతోంది అన్న వివరం ఒక్కటీ పట్టుకుని, ఆ అడ్రస్ వెతుక్కుంటూ బయల్దేరాం. పొలోమని మా ఇంటి నుండి రకరకాల వాహనాలు మారి ఓ ముఫ్ఫై ఐదు, నలభై కిలోమీటర్లు అలా.......ఆ..... వెళ్పోతే ఉందన్నమాట ఈ హోటేలు ఉన్న ప్రదేశం. 

రెండూ బస్సులు మారాకా మధ్యలో మూడో చోట, శుక్రవారం నాడు సిటీలో రిలీజ్ చేసిన ఎనభై వోల్వో ఏసి బస్సుల్లో ఒక బస్సు ఎక్కే అవకాశం అదృష్టవశాత్తూ  రాబట్టీ బ్రతికిపోయాం. ఎండలో అలసట లేకుండా Hitex Exhibition center చేరాం. ఆ లోపల మరో రెండు, మూడు కిలోమీటర్లు వెళ్ళాకా ఈ నోవోటెల్ హోటేలు ఉంది. షేర్ ఆటో అబ్బాయి సగం దాకా తీస్కెళ్ళి ఆపేసాడు. ఇక వాల్కింగ్ చేసుకుంటూ డెస్టినేషన్ చేరాం. మధ్యలో ఎక్కడా ఓ పోస్టర్ గానీ, ప్రదర్శనశాలకు డైరెక్షన్ చెప్తూ వివరం గానీ లేవు. అసలీ ప్రదర్శన ఉన్నట్లే అక్కడ దారిలో కనబడ్డ కొందరికి తెలీదు. ఇదేదో కారుల్లో వచ్చే పెద్ద పెద్దోళ్ళందరికీనేమో మనలాంటి సామాన్యులకి కాదేమో.. అనుకున్నాం. కానీ ఆ దారిలో నడక మాత్రం చాలా బావుంది. ఎండలో రోడ్డుకిరుపక్కలా నీడనిచ్చే చెట్లు ఆహ్లాదాన్ని కలిగించాయి. హోటల్ దగ్గర్లోకి రాగానే రోడ్డు మధ్యలో ఉన్న డివైడర్ పైన గులాబీ రంగు కాగితంపువ్వుల కుండీలు ఎంత బావున్నాయి.

ఆ పక్కన మహర్షి విద్యాలయం ప్రాంగణం కనబడింది. కుడిపక్కన ఉన్న ఒక ఫంక్షన్ ప్లేస్ లో ఏదో పెళ్ళికి స్టేజ్ అలంకరణ జరుగుతోంది. క్రోటన్ మొక్కలు, బంతి మొక్కలు వేనుల్లోంచి దింపుతున్నారు.

గులాబీ ప్రదర్శన ఎంట్రీ ఫ్రీ నే! పెట్టినా కొనేవాళ్ళం.. ఇంత దూరం వచ్చాం కదా మరి :) ఎంట్రన్స్ లో వేరే దారి నుండి వస్తూ వస్తూ ఉన్న కొందరు జనాలు కనబడ్డారు. పర్వాలేదు జనం ఉన్నారు అనుకున్నాం. హాలు బయట పెద్ద పెద్ద కుండీల్లో అలంకరించిన గులాబీలు మనసు దోచేసాయి. లోపలికి వెళ్ళగానే ఎదురుగా తేబుల్స్ మీద చిన్న చిన్న గాజు సీసాల్లో పెట్టిన రంగురంగుల అందమైన చిన్నా,పెద్దా గులాబీ పువ్వులు రారామ్మని స్వాగతం చెప్పాయి. 

పెద్దగా బాగున్నవి, మంచి ఆకృతిలో ఉన్న గులాబీలకూ ఫోటోలు తీసుకుంటూ ఒక్కో టేబుల్ నుండీ కదులుతున్నాం.. ఇంతలో హాలు మధ్యలో వేల గులాబీలతో నిర్మించిన గులాబీ చార్మినార్ కనబడింది. అందరూ వంతులవారీగా ఫోటోలు తీస్కుంటూన్నారు అక్కడ నిలబడి. ఎందుకనో అది కట్టి అంత అందమైన గులాబీలన్నింటినీ వృధా చేసారనిపించింది. 

ప్రదర్శనలో అన్నింటికన్నా బాగా నచ్చినవి.. చిన్న చిన్న కుండీల్లో ఉన్న గులాబీ వృక్షాలు. అవును వృక్షాలే అవి. సుమారు ఆరడుగుల ఎత్తుకు ఎదిగి చెట్టు నిండా పాతిక, ముఫ్ఫై దాకా పెద్ద పెద్ద గులాబీ పువ్వులు ఉన్నాయి. అలాంటివి ఒక పది రంగుల గులాబీ పువ్వుల కుండీలు మొత్తం ప్రదర్శనకు ఆకర్షణ అనిపించాయి. ఆ చెట్లకు ఏవో పేర్లు కూడా ఉన్నాయి. పువ్వులో రకాలన్నమాట.

ఇంకా ఇకబన, మొరిబన మొదలైన వివిధ రకాల స్కూల్స్ వాళ్ళు ఎరేంజ్ చేసిన ఫ్లవర్ ఎరేంజ్మెంట్ పాట్స్ హాలు చుట్టూతా పెట్టారు. కాంపటీషన్ పెట్టినట్లున్నారు..ప్రైజెస్ రాసి ఉన్నాయి కొన్నిటిపైన. పింగాణీ
జాడీలు, ఇత్తడి బిందెలు,పళ్ళాలూ కూడా ఇలా ఫ్లవర్ ఎరేంజ్మెంట్స్ లో వాడడం కొత్త ఐడియానిచ్చింది నాక్కూడా. ఇంట్లో వాడకుండా పైన పెట్టేసిన పెద్ద పెద్ద పాతకాలం జాడీలు ఇకపై ఇలా వాడచ్చని ఆనందం కలిగింది.

ఒకచోట ఓ మెంబర్ మరెవరితోనో బాధతో హిందీలో అంటున్న మాటలు వినబడ్డాయి.. "బయట అవన్నీ పెట్టదన్నాను.. మీరెవరూ వినలేదు..అందరూ పువ్వులు తీసుకుపోతున్నారు.." అని! బయట వెళ్పోయేప్పుడు చూశాము.. కొందరు వెళ్పోతున్నవాళ్ళు వాజుల్లోంచి యద్ధేచ్ఛగా, నిర్భయంగా, నిస్సిగ్గుగా గులాబీ పువ్వులు గుత్తులు గుత్తులుగా తీసుకుని పోతున్నారు :( ఎంత శ్రమపడి వాళ్ళంతా పాపం వాటిని ఎరేంజ్ చేసి ఉంటారు.. ఎందుకని జనాలకు కొన్ని విషయాల్లో మేనర్స్, సెన్స్ ఉండవు..? అందమైన వాటిని సొంతం చేసుకునే తీరాలనే దుర్బుధ్ధి ఎందుకు? దూరం నుంచి ఆస్వాదించి పోకూడదా? లేదా ఆర్గనైజర్స్ యొక్క అనుమతి అడగకూడదా?.. జవాబు దొరకని ప్రశ్నలివి! 

చివరలో కలిగిన ఈ చిన్న డిస్టర్బెన్స్ తో, గులాబీల తాలూకూ పరిమళాలనూ, ఫోటోలనూ వెంట తీసుకుని ఇంటి దారి పట్టాం.

నవలా నాయకులు - 12

కౌముదిలో 'నవలా నాయకులు' సిరీస్ లో ఆఖరి ఆర్టికల్...’చివరకు మిగిలేది’ నుండి..
http://www.koumudi.net/Monthly/2014/december/dec_2014_navalaa_nayakulu.pdf


ఇన్ని నెలలూ ఆర్టికల్ రాసిన వెంఠనే.. 'చదువుతా విని ఎలా ఉందో చెప్పండని' ఫోన్లో నాన్ననూ, ఇంట్లో మావారినీ కూచోపెట్టి అన్ని ఆర్టికల్స్ వాళ్ళకి వినిపించిన తర్వాతే పంపేదాన్ని! అలా ఓపిగ్గా వినీ నాకు ప్రోత్సాహాన్ని అందించిన వారిద్దరికీ బోలెడు థాంక్యూలు :) మొదట్లో కొన్ని నెలలు నెలలో మూడు ఆర్టికల్స్ రాసిన సమయంలో కూడా ఎంతో ఓపిగ్గా నన్ను, నా clumsinessనీ భరించిన శ్రీవారికి ఈ సిరీస్ తాలూకూ నాకొచ్చిన ప్రశంసలన్నీ చెందుతాయి. 

నాపై నమ్మకంతో ఇంతటి మంచి అవకాశాన్ని నాకు ఇచ్చిన కౌముది ఎడిటర్ కిరణ్ ప్రభ గారికి బ్లాగ్ముఖంగా బోలెడు ధన్యవాదాలు.

हिम्मत करनॆ वालॊं की हार नहीं हॊती..

రోజు ముగిసి, సద్దుమణిగే సమయంలో రేడియో పెట్టుకుని నిద్రపట్టేదాకా వింటూ పడుకునే ఓ అలవాటు చిన్నప్పటి నుండీ! ఇవాళ కూడా ఊపిరి సలపని హడావిడి తరువాత, ఇందాకా రేడియో పెట్టాను.. ఉత్కంఠభరితమైన అమితాబ్ గొంతు ఖంగుమని మోగింది.. గభాలున గుర్తుకొచ్చింది IFFI మొదలైన సంగతి. చేస్తున్న పనులు వదిలేసి వాల్యూమ్ పెంచి, ఆ స్పీచ్  వింటూ కూచుండి పోయాం ఇద్దరం..! ఎంతో ఉత్సాహభరితమైన, ఉద్వేగభరితమైన, స్ఫూర్తిదాయకమైన మాటలు.. వరుసైన, పధ్ధతైన క్రమంలో చాలా ఉత్తేజాన్ని కలిగించాయి. చివరలో తండ్రిగారైన హరివంశరాయ్ బచ్చన్ ప్రేరణాత్మక కవిత.. "హిమ్మత్ కర్నే వాలోం కీ హార్ నహీ హోతీ.." వినిపించారు తన గంభీరమైన గళంలో!

ఆ చివరి వాక్యాలు...

"संघर्ष करॊ मैदान छॊड मत भागॊ तुम
कुछ कियॆ बिना ही जय जयकार नहीं हॊती
हिम्मत करनॆ वालॊं की हार नहीं हॊती"

సమయానుకూలంగా మా కోసమే చెప్పాడేమో అన్నట్లుగా ఉన్నాయి. ఎంత చక్కని కవితని చెప్పావయ్యా.. లవ్ యూ అమిత్ జీ!! అనుకున్నాం. గబగబా మొత్తం కవిత వెతికి మొదలు నుండీ చివరి దాకా చదివాం. 
నిస్పృహను దులిపేస్తూ కొత్త ఉత్సాహాన్ని నింపే వాక్యాలు..!
ఉత్తేజపూరితమైన ఆ కవిత మొత్తం క్రిందన ..