ఉగాది శుభాకాంక్షలు

బ్లాగ్మిత్రులందరికీ శ్రీ జయ నామ సంవత్సర శుభాకాంక్షలు..

గౌతమీ గాథలు

"దేశంలో ఎన్నినదులు లేవు?ఏమిటీ హృదయబంధం?

గోదావరి ఇసుకతిన్నెలు.. పాపికొండలు.. భద్రాద్రి సీతారాములు...
గట్టెక్కిన తరువాత 
కడచిన స్నేహాల వియోగాల సలపరింపులు
సభలు, సాహిత్యాలు, వియ్యాల్లో కయ్యాలూ
కయ్యాల్లో వియ్యాలు!
రక్తంలో ప్రతి అణువూ ఒక కథ చెబుతుంది.."
అంటారొక కథలో రచయిత 'ఇంద్రగంటి హనుమచ్ఛాస్త్రి'.


నిజానికివి కథలు కావు. తూర్పుగోదావరి జిల్లాలో రచయిత గడిపిన సాహిత్య జీవితానికి జ్ఞాపకాలు. ఆ అనుభవాలన్నింటికీ ఎంతో ఆసక్తికరంగా కథారూపాన్నందించారాయన. ఆ రోజుల్లో ఎందరో గొప్పగొప్ప సమకాలీన సాహితీవేత్తల స్నేహం, సహచర్యం పొందిన అదృష్టవంతులు హనుమచ్ఛాస్త్రి గారు. ఈ పుస్తకం ద్వారా ఆనాటి సంగతులు, ఆయా రచయితల తాలూకూ కబుర్లు చదవగలగడం మన అదృష్టం. ఆ కాలపు సాహిత్యవాతావరణాన్ని గురించి తెలుసుకోవాలనే ఆసక్తి ఉన్నవారికి ఈ పుస్తకం బాగా నచ్చుతుంది. శ్రీపాద, చెళ్లపిళ్ళ, బాపిరాజు, విశ్వనాథ, పి.గణపతిశాస్త్రి, దేవులపల్లి, భమిడిపాటి మొదలైన ఎందరో మహానుభావుల కబుర్లు, ఆ స్నేహాలు, ఆప్యాయతలు, వారి సంభాషణలు చదవగలగడం నాకైతే చాలా చాలా ఆనందాన్నిచ్చింది.


కొన్నాళ్ళు ఈనాడులో ప్రచురితమయ్యాకా, ఓ ఏడాది తర్వాత ఆంధ్రజ్యోతిలో "గౌతమీ గాథలు" పేరిట ధారావాహికంగా వచ్చాయిట ఇందులోని వ్యాసాలు. మళ్ళీ దాదాపు ముఫ్ఫైఏళ్ల తరువాత క్రిందటేడు పుస్తకరూపంలో ఇవి ప్రచురితమయ్యాయి. రామచంద్రపురం బోర్డ్ నేషనల్ స్కూల్లో తెలుగు, సంస్కృతం అధ్యాపకులుగా ఉంటూ ఎన్నో అభ్యుదయోత్సవాలు, వసంతోత్సవాలు నిర్వహించారు  హనుమచ్ఛాస్త్రిగారు. "ఈ గాథలు స్వీయచరిత్రాత్మకాలు. సాహిత్య సందర్భాలూ, తన మానసిక స్థితిగతులు తెలియజేస్తాయి.." అంటారు రచయిత కుమారులు శ్రీ ఇంద్రగంటి శ్రీకాంతశర్మగారు.


"సుమారు ఏభై ఏళ్ల క్రిందట నా ఉదీయమానవేళల్లో ఈ దేశపు అంతరంగాలు, ఆవేశాలు, ఆకాంక్షలు ఎట్లా ఉండేవి? ఎట్లా నడిచాయి?వాటి వెనుక రకరకాల ఉద్యమ ప్రభావాలు ఎట్లా పనిచేసాయి? ఆనాటి శైష్యోపాధ్యాయిక తీరు ఎట్లా ఉండేది? ఈనాడు కథావశిష్టులైన పెద్దలు ఏ దిశగా నడిచారు? ఎలా ఆలోచించారు? అనే బొమ్మ ఈ తరంవారికి చూపడమే నా ముఖ్యోద్దేశం.(4-3-81)" అంటారు రచయిత ముందుమాటలో. చివరలో "రౌద్రి, మాఘ బహుళ సౌమ్యవారం, మహాశివరాత్రి " అనే సంతకమే భలే పులకింతను కలిగించింది. ఈమధ్యన మరికొన్ని పుస్తకాల్లో కూడా ఇలాగే ముందుమాట చివరలో సంవత్సరం, తిథి, వారాలతో కూడిన సంతకాలు చూసి చాలా సంబరపడ్డాను.



పుస్తకంలోని కొన్ని విశేషాలు:

* శ్రీపాద వారిది 'రావణా పట్టుదల' అని కొన్ని ఉదాహరణలు చెప్తూ "ఏటికి ఎదురీత అయిన ఈ పట్టుదలతో ఆయన లోకంలో నెగ్గుకు వచ్చారంటే ఎంత ప్రాణశక్తి వచస్సారం ఖర్చుపెట్టి ఉంటారో అనిపిస్తుంది" అంటారు రచయిత. ఆయన పెట్టిన పత్రిక నడవకపోతే ఓటమినొప్పుకుని, ఆయుర్వేదం తెలుసును కాబట్టి బజార్లో ఆయుర్వేదం కొట్టు పెట్టీ చూర్ణాలు, మాత్రలు, లేహ్యాలూ అమ్మేవారుట శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్యశాస్త్రి గారు.


* "విస్సన్న చెప్పిన వేదం.." అని మిస్సమ్మ పాటలో వస్తుంది కదా, ఆ నానుడీ ఎలా వచ్చిందో ఓచోట చెప్పారు. 'ఇంద్రగంటి' ఊరి పేరే ఇంటిపేరయిన విస్సన్నగారి పూర్తి పేరు "ఇంద్రగంటి విశ్వపతిశాస్త్రి"ట. ఆయన కోటిపల్లి కోట నివాసి, మహా పండితుడు, గొప్ప ధర్మవేత్తట. ధర్మ సందేహానికి ఆయన చెప్పిందే వేదం. అదే సామెత అయిపోయిందిట.


* అవధానం గురించి చెప్తూ జాతీయోద్యమంతో పాటూ భావకవిత్వం జోరు ఎక్కువై అవధానాల పత్ల మోజు ఎలా తగ్గిందో, రాయప్రోలువారు, వేదుల వారు మంచి కవిత్వం వైపుకి ఎలా తిప్పారో చెప్తూ అసలు అవధానం అంటే ఏమిటి? అవధానం ఎలా చేస్తారు.. మొదలైన వివరాలు విపులంగా చెప్పడమే కాక తాను చూసిన ఒక అష్టావధానానికి చమత్కారముగా ప్రత్యక్ష్యవ్యాఖ్యానం చెప్తారు 'అవధానం' కథలో.


* 'కర్ణాట కలహం' అంటే 'కోరి పోట్లాడటం' ట. ఓసారి శ్రీపాదవారి మందుల కొట్లో జరిగిన సంభాషణ గురించి చెప్తారు రచయిత ఈ కథలో. మెట్లెక్కి వెళ్ళగానే కనబడ్డ భమిడిపాటి కామేశ్వరరావుగారు, శ్రీపాద గోపాలకృష్ణమూర్తిగారు, పి.గణపతి శాస్త్రిగార్లను; ఓ చేత్తో మందులు అందిస్తూనే సాహిత్య గోష్ఠిలో పాల్గొంటున్న శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్యశాస్త్రిగారినీ చూస్తే అది 'మందుల కొట్టా? సాహిత్య దుకాణమా?' అని సందేహం వచ్చిందిట రచయితకు. 

కొందరు పండితులను గేలి చేస్తూ వెలువడ్డ ఓ పత్రికను చూసి కామేశ్వరరావుగారు పి.గణపతిగారికొక సలహా ఇస్తారు "పండితులను వెటకారం చెయ్యడం ఈనాటి ఫాషన్. మనకు ఏది లేదో అది ఉన్నవారి మీద అసూయ తెలియకుండానే పుట్టుకు వస్తుంది. ఈనాడు ప్రబంఢాలను తిట్టేవారంతా ముందు అవి అర్థం కాక. తర్వాత సామాజిక స్పృహ, ప్రజావళి,అవగాహన అనేవి పడికట్టు రాళ్ళు. ఆధునిక పరిజ్ఞానానికీ, సదవగాహనకీ, పండితుడవడం అడ్డు రాదు. అవి విలక్షణమైన చిత్త సంస్కారం వల్ల ఏర్పడతాయి కానీ చదువుకున్న భాష వల్ల కాదు. 
ఇంకో చమత్కారం ఉంది.. ఈ పీచు కాగితాల పత్రిక్కి గుర్తింపు కావాలి. దానికొక సంఘర్షణ లేవదియ్యాలి. మీ వంటివారు రంగం లోకి దిగితే ఇంక వారికి కావలసినదేమిటి? దానికి ఎక్కడలేని ప్రచారం లభిస్తుంది. మీరు గడుసువారయితే ఒక పని చెయ్యాలి. దీన్నీ దాని రాతల్ని ఖాతరు చెయ్యకుండా రచనల్ని జోరు చెయ్యండి. మీ పరిజ్ఞానం ఎంతటిదో, మీ అవగాహాన ఏమిటో ఋజువు చెయ్యండి. బస్ , అదే దానికి జవాబు".
కృష్ణశాస్త్రి గారు కూడా ఓ విమర్శ గురించి ఇదే మాటన్నారుట ఒకసారి.. "వారికి మేమేం జవాబు చెప్పగలం? మరింత జోరుగా, రెట్టింపు ఉత్సాహంతో వ్రాయడమే వారికి తగిన జవాబు!" అని.

ఈ ఇద్దరు పండితుల మాటలూ ఈనాటికీ ఎంతగా వర్తిస్తాయి.. అనిపించింది నాకు. 


* 'లంకలో లేడిపిల్ల', 'వ్యసనైకమత్యం', 'అల తల వల', 'రైల్వే సుందరి' కథలు ఆకట్టుకుంటాయి.


* 'ఆవకాయ మహోత్సవం' కథలో గోదావరి జిల్లాల్లో ముఖ్యంగా కోనసీమలో ఆవకాయలు ఎలా పెడతారో చెప్పే ఘట్టం మహా సరదాగా ఉంది. చివర్లో ఆ రోజు తిన్న రకరకాల కొత్తావకాయల దెబ్బకు నిద్రపట్టక కదులుతున్న రచయితకు శ్రీపాదవారు 'ద్రాక్షారిష్టం' ఇచ్చి నిద్ర పట్టించడం నవ్వుతెప్పిస్తుంది.


* 'క్యూ' కథలో ఒక పల్లెటూరి గృహిణి స్వచ్ఛత, నిర్మలత్వం కట్టిపడేస్తాయి. రచయిత అన్నట్లే పట్నవాసపు ప్రలోభాలూ, సంపర్కాలూ కొందరి మనసుల్లోని స్వచ్ఛతని నిజంగా చంపేస్తున్నాయి అనిపిస్తుంది!


అలా అయిదేళ్ళ పాటు అమ్మ గౌతమి వద్దా, గొప్ప గొప్ప సాహితీ సంస్కారాల మధ్యన మెలిగిన తరువాత పినతల్లి పినాకిని పిలుపు అందుకుని 'సింహపురి'కి పయనమయ్యారుట హనుమచ్ఛాస్త్రి గారు. వారి అంతరంగ కథనాలని, అనుభవాలనూ మనకేమో ఈ అపురూపమైన గౌతమీ గాథల రూపంలో అందించారు. 


వారం క్రితం ఒక పుస్తకం కోసం వెళ్తే, కావాల్సినది దొరకలేదు కానీ ఇది దొరికింది. ఎలానూ గోదారమ్మ నాకు దేవకి కదా అని చటుక్కున కొనేసాను. చక్కని తెలుగు, ఇదివరకూ తెలియని కొత్త తెలుగు పదాలు ఎన్నో నేర్చుకోవడానికి దొరుకుతాయీ పుస్తకంలో. నా అంచనాకు రెట్టింపు ఆనందాన్ని ఇచ్చిందీ పుస్తకం!

ఆదివారం - రెండు సినిమాలు..

ఈ వారమంతా శెలవులని పాప అమ్మమ్మ ఇంటికి వెళ్ళింది. అది లేకపోతే ఏమి తోచట్లేదు :( నిన్న సాయంత్రం ఆరున్నరకి అనుకున్నాం.. ఏదైనా సినిమాకెళ్దామా చాలారోజులైంది అని. లాస్ట్ 'ఉయ్యాలా జంపాల' అనుకుంటా!  సరే ఏది దొరికితే అది చూద్దాం లే అని మా ఇంటి దగ్గర్లో ఉన్న హాలుకి వెళ్ళాం. అక్కడ ఫస్ట్ షో ఏడింటికి. మేం డిసైడై తయారయి వెళ్ళేసరికీ ఏడయ్యింది. తీరా అక్కడ ఒక్క పేరూ చూడాలని అనిపించేలా లేదు! ఉన్న నాలుగింటిలో 'రాజా రాణి' అనే పోస్టర్ కాస్త చూడబుల్ గా అనిపించి అడిగితే అది ఫస్ట్ షో లేదన్నాడు. మరేముందయ్యా అంటే.. 'భద్రమ్!' అన్నాడు. సరే ఏదో ఒకటి ఇవ్వు అని టికెట్ తీసుకుని వెళ్ళేసరికీ టైటిల్స్ పడుతున్నాయి. కానీ లాస్ట్ మినిట్ డెసిషన్ నాదే కాబట్టి.. "అసలూ తెర తీసినప్పటి నుండీ తెర పూర్తిగా పడేవరకూ చూస్తేనే సిన్మాచూడటం తాతలనాటి ఆచారం మా ఇంట్లో..." అంటూ నూటొక్కోసారి అయ్యగారిని దెప్పే చాన్స్ పోయింది!

సిన్మా సగం దాకా సస్పెన్స్ బాగానే మెయింటైన్ అయ్యింది. ఒకటి రెండు పాటలు కూడా ఆకట్టుకున్నాయి. నేపథ్యసంగీతం కూడా ఓకే. కానీ ఎప్పుడైతే ఇన్సురెన్స్ పాలసీ గురించి రివీలయ్యే పాయింట్ వచ్చిందో అప్పుడిక క్లైమాక్స్ ప్రిడిక్టబుల్ అయిపోయింది. అసలు అది తేలే ముందరే నాకు అర్థమైపోయింది ఇలా రిలేషన్ లేని మనుషులని కనక్ట్ చేసే పాయింట్ ఏదో ఉందన్నమాట అని! నాకిలాంటి సస్పెన్స్ సినిమాలంటే భలే సరదా! చిన్నప్పుడు(ఇప్పుడు కూడానూ:)) భయం వేస్తున్నా చెయ్యి అడ్డుపెట్టుకుని వేళ్ల సందుల్లోంచి చూసేసేదాన్ని కానీ చూడ్డం మానేదాన్ని కాదు. సో, సస్పెన్స్ బ్రేక్ అయిపోయాకా ఇంక ఇంట్రస్ట్ పోయింది. పైగా సెకెండ్ హాఫ్ చివర్లో బాగా డ్రాగ్ అయ్యింది. అసలు క్లైమాక్స్ అయితే బోర్ అనిపించింది. ప్రొఫెసర్ గారిని ఇరికించేసారు కల్ప్రిట్ ఫ్రేమ్ లో ఆఖరికి! ఇంకా నయం ఫ్రెండ్ సలీమ్ ని ఇరికించలేదు అని నవ్వుకున్నాం. హీరో పర్లేదు. హీరోయిన్ కూడా బాగానే చేసింది కానీ ఏమిటో బక్కగా ఉఫ్ అంటే ఎగిరిపోయేలా.. పాపం! పెద్ద కళ్లైనా నచ్చలే నాకు! ఫొటోగ్రఫీ బాగుంది. చాలా మంచి ఫ్రేమ్స్ ఉన్నాయి. టైటిల్స్ అయిపోయాయిగా పేరు చూడలేదు :(





రెండో సినిమా:

భద్రమ్ అయిపోయి బయటికి వస్తుంటె అన్నా.. రాజారాణి అనుకున్నాం కదా అది కూడా చూసేసి వెళ్పోదామా అని! అయ్యాగారు టికెట్స్ కొనేసారు. ఓ అరగంట టైమ్ ఉంది. ఇంటికెళ్ళి తిని రావడానికి లేదు. మా ఇంటి నుండి పది,పదిహేను కిలోమీటర్లు దూరమెళ్తే కాని టిఫిన్ సెంటర్స్ లేవు. ఇంక అక్కడే పక్కన పీజ్జా కార్నర్ ఉంటే వెళ్లాం. బహుశా మూడునాలుగేళ్ల తరువాతేమో పీజ్జా తిన్నా! ఇదివరకూ పీజ్జా బేస్ కొనుక్కొచ్చి మరీ ఇంట్లో చేసేదాన్ని!!


టైమ్ అయిపోతోందని గబగబా తినేసి మళ్ళీ హాల్లోకొచ్చాం. అసలు వీకెండ్ లో డకోటా సినిమాక్కూడా టికెట్లు దొరకవు. అలాంటిది హాల్లో బొత్తిగా ఇరవై మంది కూడా లేరు. క్రికెట్ ఎఫెక్ట్ అనుకున్నాం. కమర్షియల్ ఏడ్స్ అయిపోయి కొత్త సినిమా ట్రైలర్స్ మొదలైయ్యాయి. రెండు ట్రైలర్స్ అయ్యాకా 'రాగిణి ఎమ్మెమ్మెస్' అని సెన్సార్ సర్టిఫికెట్ వచ్చింది. మళ్ళీ 'పొగాకు ఆరోగ్యానికి హానికరం' వచ్చింది. ట్రైలర్ క్కూడా మధ్యలో ఏడ్ ఏమిటో అనుకున్నాం! ఇంతలో ఢామ్మని సినిమా మొదలైపోయింది. నాక్కాస్త కంగారేసింది. ఇదేమిటండీ ఏ సినిమా టికెట్టు కొన్నారు? అనడిగా. గబగబా హాలు ఎంట్రన్స్ దగ్గరికెళ్ళి బాబూ ఇదేం సినిమా అనడిగితే 'రాగిణి ఎమ్మెమ్మెస్' అన్నాడతను. నాకు ఇంకా కంగారేసింది. మేము ఫలానా దానికని టికెట్టడిగాం అన్నా. మా టికెట్స్ చూసి సెకెండ్ ఫ్లోర్ లోని స్క్రీన్ కి వెళ్లాలి మీరు అన్నాడు. ఇందాకా టైమ్ అయిపోయిందని స్క్రీన్ నంబర్ సరిగ్గా చూడలేదని అర్థమైంది. మేం గబగబా అసలు హాలుకి వెళ్ళేసరికీ పావుగంట ఆట అయిపోయింది :((

ఈ సినిమా టైటిల్ వేరేది పెట్టాల్సింది. సినిమా బానే ఉంది. not bad.. తప్పకుండా చూసేయక్కర్లేదు కానీ ఓసారికి చూడచ్చు. ముఖ్యంగా థీమ్ బాగుంది. తమిళ్ సినిమా కాబట్టి కొన్ని సీన్స్ కాస్త ఓవర్ అనిపించాయి. ఇద్దరు హీరోలూ పర్వాలేదు. బాగానే చేసారు. నయన తార బాగుంది కానీ క్లోజప్స్ ఎందుకో భయపెట్టాయి. సెకెండ్ హాఫ్ లో కట్టుకున్న ఓ ఎల్లో చీర చాలా నచ్చింది నాకు. ఆ రెండవ హీరోయిన్ ఎవరో కాని  బాగుంది. పెద్ద కళ్ళు, మంచి ఎక్స్ప్రెషన్స్. ఈ అమ్మాయీ సన్నంగానే ఉంది గానీ ఇందాకటి సిన్మాలో హీరోయిన్ కన్నా బాగుంది. నయన తార ఫ్లాష్ బ్యాక్ స్టోరీ పెద్ద లాజికల్ గా లేకపోయినా అందులో ఉన్న డెప్త్, రెండవ హీరో కథలో లేదు. సత్యరాజ్ పాత్ర బాగుంది. చివర్లో కూతురికి "ఇదే నీ ఇల్లు, ఇదే నీ జీవితం.." అని చెప్పడం నచ్చింది నాకు. ఈ సినిమాలో నాకు బాగా నచ్చింది కమెడియన్ సంతానం. ఇతని సిన్మా గతంలో కూడా ఒకటి చూసాను. మనిషి బావుంటాడు. డైలాగ్స్ బాగా చెప్తాడు. ఈ సిన్మాకి సగం స్ట్రెంత్ ఇతని పాత్రే! ఇలాంటి యంగ్ కమెడియన్ మన తెలుగులో కూడా ఎవరైనా రాకూడదూ..రొటీన్ ఓల్డ్ రోల్స్ చూసి చూసి బోర్ కొట్టేసింది.. అనిపించింది. మొత్తానికి ఎలాగోలా భశుం! అనిపించి ఇంటికి చేరాం.


ఏదేమైనా ఓ మంచి సినిమా చూసాం అని satisfy అయ్యేలాంటి తెలుగు సినిమా ఈమధ్యకాలంలో ఏదీ రాలేదు!

two new songs...

ఈ పాటలు బావున్నాయి... 
రెండింటిలో మధ్యలో వాడిన violins బాగున్నాయి... 



 Pogadhae Pogadhae  


Mouname Mouname

ఆ పుస్తకం ఇదే.. 'అతడు - ఆమె'

క్రితం వారంలో నాకు బాగా నచ్చేసిందని ఒక పుస్తకం గురించి "in love...with this book " అని టపా రాసా కదా... ఆ పుస్తకం ఇదే.. 

డా. వుప్పల లక్ష్మణరావు గారి "అతడు - ఆమె" ! అసలు పుస్తకం చదువుతుంటే ఆ క్యారెక్టర్ల మీదా, కథ మీదా, అందులో చర్చించిన పలు అంశాల మీదా ఐదారు వ్యాసాలైనా రాయచ్చనిపించింది. అంత గొప్ప పుస్తకాన్ని ఎక్కువమంది చదివితే బాగుంటుందన్న సదుద్దేశంతో, నాకు వీలయినట్లుగా  పుస్తక పరిచయాన్ని రాసి పుస్తకం.నెట్ కి పంపించాను.. పొద్దున్న పబ్లిష్ అయ్యిందక్కడ..

క్రింద లింక్ లో ఆర్టికల్ చదవండి..

http://pustakam.net/?p=16445

పాట వెంట పయనం : అలుక

'పాట వెంట పయనం'లో ఈసారి "అలుక" మీద పాటలు...

link:
http://wp.me/p3amQG-2pc

ఎపుడూ నీకు నే తెలుపనిది..

బ్లాగ్లోకం నాకిచ్చిన  అతితక్కువ స్నేహితుల్లో ఒకరు విజయజ్యోతిగారు. "మహెక్" పేరుతో అదివరకూ రాసిన బ్లాగ్ నే మళ్ళీ ఇప్పుడు "కదంబం" గా మార్చారు. ఈమధ్యన ఆ బ్లాగ్ లో పాటలు, ప్రశ్నలు చూసి డౌట్ వచ్చి "మీరేనా?" అనిడిగితే ఔనన్నారు :) తెలుగు,హిందీ పాటలు, సాహిత్యం విషయంలో మా అభిప్రాయాలు చాలా వరకు బాగా కలుస్తాయి. ఇందాకా ఆ బ్లాగ్లో నే మిస్సయిన టపాలన్నీ చదువుతుంటే "సొంతం" చిత్రంలో పాట కనబడింది. ఆ మధ్యనొకసారి ఆ పాట గురించి రాద్దామని లింక్స్ అవీ దాచి ఉంచాను గానీ బధ్ధకిస్తూ వచ్చాను... ఇప్పుడు ఆవిడ పోస్ట్ చూశాకా రాయాలనిపించి రాస్తున్నా..


"సొంతం" సినిమా నే చూడలేదు కానీ " తెలుసునా తెలుసునా.." పాట + "ఎపుడూ నీకు నే తెలపనిది"  రెండు పాటలూ చాలా బావుంటాయి. 'దేవీ శ్రీ ప్రసాద్' బెస్ట్ సాంగ్స్ లో తప్పకుండా చేర్చుకోవాల్సిన పాటలు. రెండవ పాటకు male version, female version రెండూ ఉన్నాయి. రెండింటికి ఒక్కొక్క చెరణమే ఉంటాయి. ఈ పాట సందర్భం తెలీదు కానీ ట్యూన్ వింటుంటే అప్రయత్నంగా కళ్ళల్లో నీళ్ళు వచ్చేస్తాయి. అంత అర్ద్రంగా ఉంటుంది. ఆ గొప్పతనం 'సిరివెన్నెల' సాహిత్యానిది కూడానూ! రెండూ చరణాల సాహిత్యాన్ని రాస్తున్నా..


పాట: "ఎపుడూ నీకు నే తెలుపనిది.."
చిత్రం: సొంతం(2003)
సంగీతం: దేవీశ్రీప్రసాద్
సాహిత్యం: సిరివెన్నెల సీతారామ శాస్త్రి
పాడినది: సుమంగళి

సాహిత్యం: 

ఎపుడూ నీకు నే తెలుపనిది 
ఇకపై ఎవరికీ తెలియనిది 
మనసే మోయగలదా జీవితా౦త౦
వెతికే తీరమే రాన౦ది 
బతికే దారినే మూసి౦ది 
రగిలే నిన్నలేనా నాకు సొ౦త౦
సమయ౦ చేదుగా నవ్వి౦ది 
హృదయ౦ బాధగా చూసి౦ది 
నిజమే నీడగా మారి౦ది 

1చ: గు౦డెలో ఆశనే తెలుపనే లేదు నా మౌన౦
చూపులో భాషనీ చదవనే లేదు నీ స్నేహ౦
తలపులో నువ్వు కొలువున్నా కలుసుకోలేను ఎదురున్నా
తెలిసి ఈ తప్పు చేస్తున్నా అడగవే ఒక్క సారైనా
నేస్తమా నీ పరిచయ౦
కల కరిగి౦చేటి కన్నీటి వానే కాదా
(http://www.youtube.com/watch?v=UxmU5Ia2gOw)


2చ: జ్ఞాపక౦ సాక్షిగా పలకరి౦చావు ప్రతిచోటా
జీవిత౦ నీవని గురుతు చేసావు ప్రతిపూటా
ఒ౦టిగా బతకలేన౦టూ వె౦ట తరిమావు ఇన్నాళ్ళూ
మెలకువే రాని కలగంటూ గడపమన్నావు నూరేళ్ళూ
ప్రియతమా నీ పరిమళ౦ ఒక ఊహేగాని ఊపిరిగా సొ౦త౦ కాదా
(పాడినది: మల్లిఖార్జున్ -
https://www.youtube.com/watch?v=xUTSNzW95g0)



ఇదే ట్యూన్ ను దేవీ శ్రీ ప్రసాద్ తాను సంగీతాన్ని అందించిన మరొక తమిళ్ సినిమాలో వాడుకున్నారు. జ్యోతిక, సూర్య నటించిన "మాయావి" అనే చిత్రంలో. తమిళ్ వర్షన్ ఎలా ఉంటుందో అని యూట్యూబ్ లో వెతుక్కుని చూస్తే.. ఇంకా కడుపులోచి దు:ఖం తన్నుకు వచ్చేసింది. 

song: Kadavul thandha 
Movie: మాయావి(2005) 
Lyrics:  Palani Bharathi
Music director: Devi Sri Prasad
Singers: S.P.B Charan, Kalpana

http://www.youtube.com/watch?v=OsW3pWOJJ1k

 


 Tamil సాహిత్యం చాలా బాగుంది. అర్థాన్ని క్రింద బ్లాగ్ లో చదవండి: http://tamilthathuvarasigan.wordpress.com/2012/07/13/maayavi-kadavul-thandha-azhagiya-vazhvu/

in love.. with this book !

శివరాత్రి ముందర పుస్తకమొకటి మొదలెట్టాను చదవడం.. మధ్యలో నాన్న హాస్పటల్ హడావుడి, తర్వాత ఇంకా ఏవో పనులు...! అసలిలా మధ్యలో ఆపేస్తూ చదవడం ఎంత చిరాకో నాకు. మొదలెడితే ఏకబిగిన అయిపోవాలి. క్రితం జన్మలో(పెళ్ళికాక మునుపు) ఇలాంటి కోరికలన్నీ తీరేవి. ఇప్పుడిక ఇవన్నీ సెకెండరీ అయిపోయాయి ;(  పాలవాడో, నీళ్లవాడో, సెక్యూరిటీ గార్డో, లేక తలుపు తట్టే పక్కింటివాళ్ళో..వీళ్ళెవరూ కాకపోతే ఇంట్లో పనులో.. కుదురుగా పుస్తకం చదువుకోనియ్యవు. అందులోనూ ఇది ఐదువందల ఎనభై పేజీల పుస్తకం. ఎలాగో కళ్ళని నాలుగొందల అరవైరెండు దాకా లాక్కొచ్చాను.. ఇంకా నూటిరవై ఇవాళేలాగైనా పూర్తి చేసెయ్యాలి. అసలీలాటి పుస్తకమొకటి చదువుతున్నా..ఇంత బాగుందీ అని టపా రాద్దామంటేనే వారం నుండీ కుదర్లేదు.


కాశీభట్ల గారి నవల మొదటిసారి చదివినప్పుడు ఎంత ఆశ్చర్యపోయానో.. ఈ నవల చదివేప్పుడు అంత ఆశ్చర్యపోతున్నాను. ఇటువంటి గొప్ప నవల ఒకటి తెలుగు సాహిత్యంలో ఉందని ఇన్నాళ్ళూ కనుక్కోలేకపోయినందుకు బాధ ఓపక్క, ఇన్నాళ్ళకైనా చదవగలిగాననే సంతోషమొక పక్క చేరి నన్ను ఉయ్యాలూపేస్తున్నాయి. నాకు ఇప్పటిదాకా నచ్చిన తెలుగు నవలలన్నింటినీ పక్కకి నెట్టేసి వాటి స్థానాన్ని ఆక్రమించేసుకుందీ పుస్తకం..! ఎప్పటి కథ.. ఎప్పటి మనుషులు.. ఇంత సమకాలినంగా, ఆ భావాలింత దగ్గరగా ఎందుకనిపిస్తున్నాయి..? అంటే కాలమేదైనా స్త్రీ పురుషుల మనోభావాలు ఎప్పటికీ ఒక్కలాగే ఉంటాయన్నది సత్యమేనా? ఈ రచయిత ఇంకా ఏమేమి రాసారో? ఇప్పుడవి దొరుకుతాయో లేదో..? ఆత్మకథొకటి రాసారుట.. అదన్నా దొరికితే బాగుండు. 


నా టేస్ట్ నచ్చేవారికి తప్పకుండా ఈ నవల నచ్చి తీరుతుంది. ముఖ్యంగా ఆడవాళ్లందరికీ ఖచ్చితంగా నచ్చుతుంది! కొన్ని పదుల ఏళ్ల క్రితం రాసిన భావాలతో ఇంతకా ఏకీభవించగలగడం ఒక సంభ్రమం. అంటే ఇప్పటికీ స్త్రీల పరిస్థితులు, మగవారి అహంకారాలు, మన సమాజపు స్థితిగతులు అలానే ఉండడం కారణమా? అప్పట్లోనే ఎంతో అభ్యుదయం ఉన్నట్లు రాస్తున్నారు.. అప్పట్లో నిజంగా స్త్రీలు అంత డేరింగ్ గా ఉండేవారా? లేదా కేవలం హై సొసైటీలో, డబ్బున్న ఇళ్ళల్లోనే అలా ఉండేవారా..? అసలా రచనా ప్రక్రియే ఒక కొత్త పధ్ధతి కదా. ఆ ప్రక్రియ వల్లనే ఒక సామాన్యమైన కథకు అంతటి డెప్త్, గొప్పతనం, నిజాయితీ అమరింది.

అసలు పెళ్ళికి ముందు ఈ నవల చదివి ఉంటే ఇంతగా నచ్చేది కాదేమో. పదేళ్ల సంసారజీవితం తర్వాత చదివినందువల్ల ఇంత ఆకట్టుకుని ఉంటుంది. ఎందుకంటే ఇల్లాలిగా ప్రమోట్ అయ్యాకా పూర్వపు అభిప్రాయాల్లో ఎంతగా మార్పు వస్తుందో నాయిక పాత్రలో చూస్తూంటే నన్ను నేను చూసుకుంటున్న భావన! ఆ ప్రధాన నాయిక ఉంది చూడండీ.. అసలు ఏం కేరెక్టర్ అండీ అసలు.. దణ్ణం పెట్టేయచ్చు ఆవిడకి. రచయిత దృష్టిలో ఓ పర్ఫెక్ట్ వుమన్ అలా ఉండాలి అనే పిక్చర్ ఏదో ఉండి ఉంటుంది.. అలానే చిత్రీకరించారా పాత్రని. అసలు 'నవలానాయకుడు' దొరుకుతాడేమో అని మొదలుపెట్టాను చదవడం.. దొరికారు...ఒక్కరు కాదు ముగ్గురు.. ముగ్గురూ నాయికలే!!! ఇండిపెండెంట్, ఐడియల్, అగ్రెసివ్, ఫెరోషియస్, బోల్డ్.. ఇంకా పదాలు వెతుక్కోవాలి ఈ ముగ్గురి కోసం. రచయితకు పాపం మగవారి మీద ఇంత చిన్నచూపెందుకో? ముగ్గురిలో ఒక్క ఆదర్శపురుషుడినీ నిలబెట్టలేదు..:(  కొన్ని పాత్రల్లో లోపాలున్నా కనీసం వాళ్ళ పట్ల ప్రేమ పుడుతుంది కానీ నాకు వీళ్ళపై జాలి కూడా కలగట్లేదు.. బహుశా నాలో ఎక్కడో మగవారి అహంకారంపై, పిరికితనంపై కోపతాపాలేవో దాగుండి ఉంటాయి.. అందుకే వీళ్లకి మార్కులు వెయ్యలేకపోతున్నాను.. అయినా ఇంకా మూడో మనిషి గురించి చదవాలి అతగాడేలాంటివాడో ఏమో. ఎలాంటివాడైనా నాయికను మించినవాడు మాత్రం అవ్వడు. అభ్యుదయ భావాలతో, ఉన్నతమైన లక్షణాలతో ఉన్న స్త్రీ పాత్రలను సృష్టించడమే రచయిత లక్ష్యంగా కనబడుతోంది మరి..


ఈ కథను సినిమాగా తీస్తే ఎంత బాగుంటుందో! వందరోజులు ఖచ్చితంగా ఆడుతుంది. కానీ అంత గొప్పగా, నిజాయితీగా ఎవరన్నా తీయగలరా? ఏమో! సరే మరి మిగిలిన భాగం చదివేసాకా మళ్ళీ అసలు కథేమిటో చెప్తానేం! అంతదాకా ఆగలేక ఈ టపా రాసేస్తున్నానన్నమాట! 

***
ఒకరోజు ముందుగా.. Happy Women's day to all my friends & readers..

My favourite songs of Madhuri...

వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా ఉంది కదా.. పాత పాటలేవో చూడాలని మనసైంది. ఎప్పుడూ కేసేట్లు, సీడీలు వెతుక్కుని వినడమే కదా ఈసారి యూట్యూబ్ లో చూద్దాం.. చక్కగా ఓ పదం కొడితే అవే వస్తాయి పాటలు అని వెతుక్కుని చూస్తున్నానా.. ఇంతలో ఓ ఐడియా వెలిగింది... ఇవన్నీ వరుసగా మాలకట్టి బ్లాగ్ పోస్ట్ లో పెడితేనో.. అని!

ఇదిగో.. ఇవే నే వెతుక్కుని చూసిన పాటలు.. నాకెంతో ఇష్టమైన మాధురీ దీక్షిత్ పాటలు... తన నవ్వంటే నాకు మరీ ఇష్టం...! ఇప్పుడు తల్చుకుంటే నవ్వు వస్తుంది కానీ ఓ జమానాలో  ఫ్రెండ్స్ అందరమూ కేసెట్లు అరిగేలా విన్న హిట్ సాంగ్స్ ఈ పాటలన్నీ.:)



Tridev:  మై తేరీ మొహొబ్బత్ మే...




రామ్ లఖన్:బడా దుఖ్ దీనా..
  



Parinda: తుమ్ సే మిల్ కే ఐసా లగా..  


Parinda: ప్యార్ కే మోడ్ పే చోడోగే జో బాహే మేరీ...  


Tezaab: కెహ్దొ కే తుమ్ హో మేరీ వర్నా...  



Dil:ముఝె నీంద్ న ఆయే..  


Saajan:బహుత్ ప్యార్ కర్తే హై తుమ్ కో సనమ్...  


Khal nayak:పాల్కీ మే హోకే సవార్..  


anjaam: chane ke khet mein..
Hum apke hai kaun:మాయని మాయని..  


Dil to pagal hai: అరెరె అరె యే క్య హోగయా..  


Mrutyudand: తుమ్ బిన్ మన్ కీ బాత్ అధూరీ...  


pukar:కేసరా సరా సరా...  


 Lajja:బడి ముష్కిల్ బాబా బడీ ముష్కిల్...  


Devdas:కాహే ఛేడ్ ఛేడ్ మోహె..
  


 Devdas:డోలా రే డోలా రే...
  

క్రియేటివిటీ !

ఏవో పాటలు వెతుకుతుంటే యూట్యూబ్ లో కనబడింది ఈ ఏడ్.. బాగా నచ్చేసింది నాకు. మూడు నిమిషాల్లో ఎంత పెద్ద కథనైనా ఇట్టే ఇమడ్చటమే కదా క్రియేటివిటీ అంటే!

చలువపందిరి: चलॊ एकबार फिर सॆ...

"చలువపందిరి" లో ఈ నెల "గుమ్ రాహ్" చిత్రంలోని సాహిర్ పాట..'चलॊ एकबार फिर सॆ...' గురించి రాసాను.

పాట గురించిన కబుర్లు క్రింద లింక్ లో ....
http://vaakili.com/patrika/?p=5142

నవలానాయకులు-3

కౌముది వెబ్ పత్రికలో ఈ నెల నవలానాయకుడు.."విశాలనేత్రాలు" నుండి 'రంగనాయకుడు' ! 

link:
http://www.koumudi.net/Monthly/2014/march/march_2014_navalaa_nayakulu.pdf