ఎంత ఆనందం
ఎంత తన్మయత్వం
ఎంత మధురానుభూతి
ఎంత తాదాత్మ్యం
ఆహా ఏమి నా భాగ్యం
ఆన్ని బొమ్మలు చూడగలిగిన నా జన్మ ధన్యం !!
ఈ చివరాఖరు రోజైనా వెళ్ళి బాపు బొమ్మల కొలువు చూడగలిగాను.
మనసరా..
కనులారా..
తృప్తిగా !!
మూడు బస్సులు మారి దాదాపు ముఫ్ఫై కిలోమీటర్లు ప్రయాణం చేసి మండుటెండలో నడిచి నడిచి డస్సిపోయా !
అయినా కలిగిన ఆనందం ముందర ఈ కష్టం ఏపాటి?
"ఎండలో కాకిలా తిరిగి వస్తున్నావా? పిచ్చిదానా" అని అమ్మ మందలిస్తూంటే చెవులకు వినబడతాయా?
తెలుగువాళ్ళు ధన్యులు "బాపూ" మనవాడైనందుకు.
ఏమో ప్రదర్శకుల సాధక బాధకాలు ఎవరికి ఎరుక?
వళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకుని ప్రతి బొమ్మా చూశేసి...ప్రతి బొమ్మా ఆబగా ఫోతోలు తీసేసుకున్నాను. ఈ అవకాశం కల్పించిన ప్రదర్శకులకు ధన్యవాదాలు.
ఎంత అలసిపోయినా ఈ నాలుగు వాక్యాలైనా రాసి ఆనందం పంచుకోకపోతే ఇవాళ రాయకపోతే నాకు నిద్ర పట్టదు మరి..:)
ఫోటోలన్నీ ఎడిట్ చేసాకా రేపు వీలైతే మరిన్ని ఫోటోలు పెడతాను..!!
